Jared Palmer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jared Palmer
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1971
Nowy Jork

Wzrost

190 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1991

Zakończenie kariery

2005

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

35 (14 listopada 1994)

Australian Open

2R (1994)

Roland Garros

2R (1994, 1995)

Wimbledon

3R (1995)

US Open

4R (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

28

Najwyżej w rankingu

1 (20 marca 2000)

Australian Open

W (1995)

Roland Garros

SF (1996)

Wimbledon

W (2001)

US Open

F (2001)

Jared Eiseley Palmer (ur. 2 lipca 1971 w Nowym Jorku) – amerykański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, lider rankingu ATP deblistów, olimpijczyk z Sydney (2000).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczynał karierę jako reprezentant Uniwersytetu Stanforda w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych; w 1989 roku dotarł do finału juniorskiego turnieju French Open w grze pojedynczej (przegrał z Fabrice’em Santoro). W tym samym roku został mistrzem Wimbledon w grze podwójnej chłopców wspólnie z Jonathan Starkiem.

W latach 1991–2005 Palmer występował jako tenisista zawodowy.

W 1994 roku Palmer odniósł swoje jedyne zwycięstwo turniejowe w grze pojedynczej rangi ATP World Tour, pokonując w finale w Pinehurst Todda Martina. Również jest uczestnikiem 1 finału, w sezonie 1994 w Tuluzie.

W grze podwójnej Amerykanin dwukrotnie wygrywał turnieje wielkoszlemowe – w 1995 roku Australian Open (w parze z Richeyem Renebergiem) i w 2001 roku Wimbledon (z Donaldem Johnsonem)[1]. Również dwukrotnie kończył wielkoszlemowe finały deblowe porażką – Wimbledon w 1999 roku (w parze z Paulem Haarhuisem) i US Open w 2001 roku (w parze z Johnsonem). Łącznie w turniejach gry podwójnej Palmer odniósł 28 triumfów oraz osiągnął 23 finały.

Pod koniec stycznia 2000 roku Palmer wraz z Rennae Stubbs wygrał Australian Open w grze mieszanej, po zwycięstwie w finale z parą Arantxa Sánchez VicarioTodd Woodbridge[2]. Również w sezonie 2000 odniósł zwycięstwo mikstowe podczas US Open, partnerując Arantxcie Sánchez Vicario, pokonując w decydującym meczu Annę Kurnikową i Maksa Mirnego.

Amerykanin wielokrotnie reprezentował kraj w Pucharze Davisa. Występował również na igrzyskach olimpijskich w Sydney z 2000 roku. Grając w parze z Alexem O’Brienem odpadli w 2 rundzie rywalizacji deblistów (w 1 rundzie mieli wolny los).

Dnia 20 marca 2000 roku został sklasyfikowany jako lider rankingu deblistów (indywidualnie)[3]. Na szczycie listy utrzymywał się łącznie przez 39 tygodni.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 maja 1994 Pinehurst Ceglana Stany Zjednoczone Todd Martin 6:4, 7:6(5)
Finalista 1. 9 października 1994 Tuluza Twarda (hala) Szwecja Magnus Larsson 1:6, 3:6

Gra mieszana (2–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 29 stycznia 2000 Australian Open, Melbourne Twarda Australia Rennae Stubbs Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
Australia Todd Woodbridge
7:5, 7:6(3)
Zwycięzca 2. 9 września 2000 US Open, Nowy Jork Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario Rosja Anna Kurnikowa
Białoruś Maks Mirny
6:4, 6:3

Gra podwójna (28–23)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 stycznia 1992 Wellington Twarda Stany Zjednoczone Jonathan Stark Holandia Michiel Schapers
Czechosłowacja Daniel Vacek
6:3, 6:3
Finalista 1. 10 maja 1992 Charlotte Ceglana Stany Zjednoczone Bret Garnett Stany Zjednoczone Steve DeVries
Australia David Macpherson
4:6, 6:7
Zwycięzca 2. 19 lipca 1992 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Bret Garnett Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Todd Witsken
6:2, 6:3
Finalista 2. 23 sierpnia 1992 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Patrick McEnroe Stany Zjednoczone Kelly Jones
Australia Rick Leach
6:7, 7:6, 2:6
Finalista 3. 15 listopada 1992 Antwerpia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Patrick McEnroe Australia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd
2:6, 2:6
Finalista 4. 2 maja 1993 Atlanta Ceglana Stany Zjednoczone Todd Martin Stany Zjednoczone Paul Annacone
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
4:6, 6:7
Finalista 5. 9 maja 1993 Tampa Ceglana Stany Zjednoczone Kelly Jones Stany Zjednoczone Todd Martin
Stany Zjednoczone Derrick Rostagno
3:6, 4:6
Zwycięzca 3. 16 stycznia 1994 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Patrick McEnroe Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
6:2, 4:6, 6:4
Zwycięzca 4. 6 lutego 1994 San Jose Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rick Leach Zimbabwe Byron Black
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
4:6, 6:4, 6:4
Finalista 6. 13 lutego 1994 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jim Grabb Zimbabwe Byron Black
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
6:7, 4:6
Finalista 7. 20 lutego 1994 Filadelfia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jim Grabb Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
3:6, 4:6
Finalista 8. 20 marca 1994 Miami Twarda Bahamy Mark Knowles Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
6:7, 6:7
Zwycięzca 5. 1 maja 1994 Atlanta Ceglana Stany Zjednoczone Richey Reneberg Stany Zjednoczone Francisco Montana
Stany Zjednoczone Jim Pugh
4:6, 7:6, 6:4
Finalista 9. 8 maja 1994 Pinehurst Ceglana Stany Zjednoczone Richey Reneberg Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
2:6, 6:3, 3:6
Finalista 10. 31 lipca 1994 Toronto Twarda Stany Zjednoczone Patrick McEnroe Zimbabwe Byron Black
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
4:6, 4:6
Zwycięzca 6. 2 października 1994 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone Patrick McEnroe Południowa Afryka Lan Bale
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
6:3, 7:6
Finalista 11. 9 października 1994 Tuluza Twarda (hala) Stany Zjednoczone Patrick McEnroe Holandia Menno Oosting
Czechy Daniel Vacek
6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca 7. 28 stycznia 1995 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Richey Reneberg Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:3, 3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 8. 19 lutego 1995 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Richey Reneberg Stany Zjednoczone Tommy Ho
Nowa Zelandia Brett Steven
4:6, 7:6, 6:1
Finalista 12. 7 maja 1995 Atlanta Ceglana Stany Zjednoczone Richey Reneberg Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
7:6, 3:6, 6:7
Zwycięzca 9. 15 października 1995 Tel Awiw-Jafa Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Stany Zjednoczone Kent Kinnear
Stany Zjednoczone David Wheaton
6:4, 7:5
Zwycięzca 10. 12 listopada 1995 Moskwa Dywanowa (hala) Zimbabwe Byron Black Stany Zjednoczone Tommy Ho
Nowa Zelandia Brett Steven
6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca 11. 15 listopada 1998 Moskwa Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jeff Tarango Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy Daniel Vacek
6:4, 6:7, 6:2
Zwycięzca 12. 10 stycznia 1999 Doha Twarda Stany Zjednoczone Alex O’Brien Południowa Afryka Piet Norval
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 6:4
Finalista 13. 9 maja 1999 Hamburg Ceglana Holandia Paul Haarhuis Australia Wayne Arthurs
Australia Andrew Kratzmann
6:2, 6:7(5), 2:6
Finalista 14. 13 czerwca 1999 Halle Trawiasta Holandia Paul Haarhuis Szwecja Jonas Björkman
Australia Patrick Rafter
3:6, 5:7
Finalista 15. 3 lipca 1999 Wimbledon, Londyn Trawiasta Holandia Paul Haarhuis Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
7:6(10), 3:6, 4:6, 6:7(4)
Zwycięzca 13. 22 sierpnia 1999 Indianapolis Twarda Holandia Paul Haarhuis Francja Olivier Delaître
Indie Leander Paes
6:3, 6:4
Finalista 16. 7 listopada 1999 Paryż Dywanowa (hala) Holandia Paul Haarhuis Kanada Sébastien Lareau
Stany Zjednoczone Alex O’Brien
6:7(7), 5:7
Finalista 17. 9 stycznia 2000 Doha Twarda Stany Zjednoczone Alex O’Brien Bahamy Mark Knowles
Białoruś Maks Mirny
3:6, 4:6
Zwycięzca 14. 12 marca 2000 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Richey Reneberg Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
Australia David Macpherson
6:3, 7:5
Zwycięzca 15. 19 marca 2000 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Alex O’Brien Holandia Paul Haarhuis
Australia Sandon Stolle
6:4, 7:6(5)
Zwycięzca 16. 20 sierpnia 2000 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Alex O’Brien Stany Zjednoczone Andre Agassi
Armenia Sarkis Sarksjan
7:5, 6:1
Zwycięzca 17. 11 marca 2001 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Donald Johnson Chile Marcelo Ríos
Holandia Sjeng Schalken
7:6(3), 6:2
Zwycięzca 18. 29 kwietnia 2001 Barcelona Ceglana Stany Zjednoczone Donald Johnson Hiszpania Tommy Robredo
Hiszpania Fernando Vicente
7:6(2), 6:4
Zwycięzca 19. 6 maja 2001 Majorka Ceglana Stany Zjednoczone Donald Johnson Hiszpania Feliciano López
Hiszpania Francisco Roig
7:5, 6:3
Zwycięzca 20. 24 czerwca 2001 Nottingham Trawiasta Stany Zjednoczone Donald Johnson Australia Paul Hanley
Australia Andrew Kratzmann
6:4, 6:2
Zwycięzca 21. 7 lipca 2001 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Donald Johnson Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6)
Finalista 18. 5 sierpnia 2001 Montreal Twarda Stany Zjednoczone Donald Johnson Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
4:6, 6:3, 3:6
Finalista 19. 8 września 2001 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Donald Johnson Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:7(9), 6:2, 3:6
Zwycięzca 22. 28 października 2001 Sztokholm Twarda (hala) Stany Zjednoczone Donald Johnson Szwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
6:3, 4:6, 6:3
Zwycięzca 23. 6 stycznia 2002 Doha Twarda Stany Zjednoczone Donald Johnson Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 24. 13 stycznia 2002 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Donald Johnson Czechy Joshua Eagle
Australia Sandon Stolle
6:4, 6:4
Finalista 20. 31 marca 2002 Miami Twarda Stany Zjednoczone Donald Johnson Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
3:6, 6:3, 1:6
Finalista 21. 23 czerwca 2002 Nottingham Trawiasta Stany Zjednoczone Donald Johnson Stany Zjednoczone Mike Bryan
Bahamy Mark Knowles
6:0, 6:7(3), 4:6
Zwycięzca 25. 27 października 2002 Petersburg Twarda (hala) Południowa Afryka David Adams Gruzja Irakli Labadze
Rosja Marat Safin
7:6(8), 6:3
Finalista 22. 4 maja 2003 Monachium Ceglana Australia Joshua Eagle Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
3:6, 5:7
Finalista 23. 22 czerwca 2003 Nottingham Trawiasta Australia Joshua Eagle Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(3), 6:4, 6:7(4)
Zwycięzca 26. 15 lutego 2004 Mediolan Dywanowa (hala) Czechy Pavel Vízner Włochy Daniele Bracciali
Włochy Giorgio Galimberti
6:4, 6:4
Zwycięzca 27. 3 października 2004 Szanghaj Twarda Czechy Pavel Vízner Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Brian MacPhie
4:6, 7:6(4), 7:6(11)
Zwycięzca 28. 10 października 2004 Tokio Twarda Czechy Pavel Vízner Czechy Jiří Novák
Czechy Petr Pála
5:1 krecz

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Johnson, Palmer first U.S. pair to win since 1990. sportsillustrated.cnn.com. [dostęp 2009-12-08]. (ang.).
  2. Stubbs, Palmer win mixed doubles title. sportsillustrated.cnn.com. [dostęp 2000-01-29]. (ang.).
  3. South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-08]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]