Todd Martin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Todd Martin

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1970 Hinsdale
Wzrost	198 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1990
Zakończenie kariery	2004
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	8
Najwyżej w rankingu	4 (13 września 1999)
Australian Open	F (1994)
Roland Garros	4R (1991)
Wimbledon	SF (1994, 1996)
US Open	F (1999)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	30 (29 kwietnia 1996)
Australian Open	2R (1994)
Roland Garros	3R (1993)
Wimbledon	3R (1994)
US Open	2R (1990–1992)
Multimedia w Wikimedia Commons

Todd Christopher Martin (ur. 8 lipca 1970 w Hinsdale) – amerykański tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Sydney (2000).

Karierę tenisową Martin rozpoczął w 1990 roku. Jako singlista odniósł wiele sukcesów zwyciężając w 8 turniejach rangi ATP World Tour oraz będąc w 12 kolejnych finałach, w tym wielkoszlemowych Australian Open 1994 oraz US Open 1999. W Australian Open Martin po drodze wyeliminował m.in. Stefana Edberga, natomiast w finale przegrał z ówczesnym liderem światowego rankingu, Pete’em Samprasem. Na kortach US Open w meczu 1/8 finału zdołał pokonać Grega Rusedskiego, pomimo tego że przegrywał w setach 0:2. Ostatecznie Martin wygrał pojedynek 5:7, 0:6, 7:6(3), 6:4, 6:4, a spotkanie o tytuł mistrzowski przegrał wynikiem 4:6, 7:6(5), 7:6(2), 3:6, 2:6 z Andre Agassim^[1].

W grze podwójnej Amerykanin zwyciężył w 5 turniejach, m.in. w 2002 podczas zawodów ATP Masters Series w Cincinnati tworząc wówczas parę z Jamesem Blake. Ponadto Martin grał w 5 finałach.

Debiut Martina w reprezentacji USA w Pucharze Davisa miał miejsce w marcu 1994 roku z Indiami. Rok później zdobył wraz z zespołem tytuł mistrzowski. Martin w finale przeciwko Rosji rozegrał zwycięski mecz deblowy razem z Pete’em Samprasem z parą Jewgienij Kafielnikow–Andriej Olchowski. W 1997 roku Amerykanie ponownie awansowali do finału, lecz tym razem przegrali ze Szwecją. Martin wówczas z Jonathanem Starkiem przegrali z deblem Jonas Björkman–Nicklas Kulti.

We wrześniu 2000 roku zagrał w konkurencji gry pojedynczej na igrzyskach olimpijskich w Sydney, ponosząc porażkę w 1 rundzie z Niemcem Rainerem Schüttlerem^[2].

W roku 2004 Amerykanin zakończył karierę, w przeciągu której zarobił na kortach ponad 8 milionów dolarów. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu we wrześniu 1999 roku, z kolei w zestawieniu deblistów pod koniec kwietnia 1996 roku zajmował 30. pozycję.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	14 lutego 1993	Memphis	Twarda (hala)	Jim Courier	7:5, 6:7(4), 6:7(4)
Zwycięzca	1.	16 maja 1993	Delray Beach	Twarda	David Wheaton	6:3, 6:4
Finalista	2.	25 lipca 1993	Waszyngton	Twarda	Amos Mansdorf	6:7(3), 5:7
Finalista	3.	1 sierpnia 1993	Montreal	Twarda	Mikael Pernfors	6:2, 2:6, 5:7
Finalista	4.	17 października 1993	Tokio	Dywanowa (hala)	Ivan Lendl	4:6, 4:6
Finalista	5.	30 stycznia 1994	Australian Open, Melbourne	Twarda	Pete Sampras	6:7(4), 4:6, 4:6
Zwycięzca	2.	13 lutego 1994	Memphis	Twarda (hala)	Brad Gilbert	6:4, 7:5
Finalista	6.	1 maja 1994	Atlanta	Ceglana	Michael Chang	7:6(4), 6:7(4), 0:6
Finalista	7.	8 maja 1994	Pinehurst	Ceglana	Jared Palmer	4:6, 6:7(5)
Zwycięzca	3.	12 czerwca 1994	Londyn	Trawiasta	Pete Sampras	7:6(4), 7:6(4)
Zwycięzca	4.	19 lutego 1995	Memphis	Twarda (hala)	Paul Haarhuis	7:6(2), 6:4
Finalista	8.	17 grudnia 1995	Monachium	Dywanowa (hala)	Goran Ivanišević	6:7, 3:6, 4:6
Zwycięzca	5.	14 stycznia 1996	Sydney	Twarda	Goran Ivanišević	5:7, 6:3, 6:4
Finalista	9.	25 lutego 1996	Memphis	Twarda (hala)	Pete Sampras	4:6, 6:7(2)
Finalista	10.	10 listopada 1996	Sztokholm	Twarda (hala)	Thomas Enqvist	5:7, 4:6, 6:7(0)
Zwycięzca	6.	19 kwietnia 1998	Barcelona	Ceglana	Alberto Berasategui	6:2, 1:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca	7.	15 listopada 1998	Sztokholm	Twarda (hala)	Thomas Johansson	6:3, 6:4, 6:4
Zwycięzca	8.	17 stycznia 1999	Sydney	Twarda	Àlex Corretja	6:3, 7:6(5)
Finalista	11.	11 kwietnia 1999	Estoril	Ceglana	Albert Costa	6:7(4), 6:2, 3:6
Finalista	12.	12 grudnia 1999	US Open, Nowy Jork	Twarda	Andre Agassi	4:6, 7:6(5), 7:6(2), 3:6, 2:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	2 maja 1993	Atlanta	Ceglana	Jared Palmer	Paul Annacone Richey Reneberg	4:6, 6:7
Zwycięzca	1.	9 maja 1993	Tampa	Ceglana	Derrick Rostagno	Kelly Jones Jared Palmer	6:3, 6:4
Zwycięzca	2.	22 sierpnia 1993	Indianapolis	Twarda	Scott Davis	Ken Flach Rick Leach	6:4, 6:4
Zwycięzca	3.	23 kwietnia 1995	Bermudy	Ceglana	Grant Connell	Brett Steven Jason Stoltenberg	7:6, 2:6, 7:5
Zwycięzca	4.	18 czerwca 1995	Londyn	Trawiasta	Pete Sampras	Jan Apell Jonas Björkman	7:6, 6:4
Finalista	2.	21 sierpnia 1995	Indianapolis	Twarda	Scott Davis	Mark Knowles Daniel Nestor	4:6, 4:6
Finalista	3.	5 listopada 1995	Paryż	Dywanowa (hala)	Jim Grabb	Grant Connell Patrick Galbraith	2:6, 2:6
Finalista	4.	10 listopada 1996	Sztokholm	Twarda (hala)	Chris Woodruff	Patrick Galbraith Jonathan Stark	6:7, 4:6
Finalista	5.	15 marca 1998	Indian Wells	Twarda	Richey Reneberg	Jonas Björkman Patrick Rafter	4:6, 6:7
Zwycięzca	5.	11 sierpnia 2002	Cincinnati	Twarda	James Blake	Mahesh Bhupathi Maks Mirny	7:5, 6:3

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).