Thomas Enqvist – Wikipedia, wolna encyklopedia

Thomas Enqvist

Państwo	Szwecja
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1974 Sztokholm
Wzrost	190 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1991
Zakończenie kariery	2006
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	19
Najwyżej w rankingu	4 (15 listopada 1999)
Australian Open	F (1999)
Roland Garros	4R (2001)
Wimbledon	QF (2001)
US Open	4R (1993, 1996, 2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	169 (8 maja 2000)
Multimedia w Wikimedia Commons

Karl Johan Thomas Enqvist (ur. 13 marca 1974 w Sztokholmie) – tenisista szwedzki, finalista wielkoszlemowego Australian Open z 1999 roku w grze pojedynczej, zdobywca Pucharu Davisa.

W 1991 roku sklasyfikowano go na czele rankingu juniorów. W 1990 roku był w finale juniorskiego Rolanda Garrosa (przegrał z Andreą Gaudenzim). Wynik ten powtórzył rok później (przegrał z Andrijem Medwediewem), dokładając także w 1991 roku zwycięstwa w juniorskim Wimbledonie (w finale z Michaelem Joyce'em) i US Open (w finale ze Stephenem Gleesonem). W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową w gronie seniorów.

Pierwszy tytuł rangi ATP World Tour Enqvist zdobył jesienią 1992 roku w Bolzano, pokonując w finale Arnauda Boetscha. Latem 1993 roku, wygrywając turniej w Schenectady (w finale z Brettem Stevenem, pokonał również m.in. Ivana Lendla), a na wielkoszlemowym US Open dochodząc do IV rundy.

Przełomowy w karierze Enqvista okazał się rok 1995. Szwed dotarł do sześciu finałów turniejowych, z czego wygrał pięć. W tym samym roku awansował do czołowej dziesiątki rankingu, dzięki czemu debiutował w turnieju ATP World Tour World Championships (w meczach grupowych pokonał Thomasa Mustera, Michaela Changa i Jima Couriera, przegrał w półfinale z Borisem Beckerem). W kolejnym sezonie Szwed wygrał trzy turnieje (m.in. w paryskiej hali Bercy), a w turnieju ATP World Tour World Championships wziął udział dzięki wycofaniu się jednego z rywali (początkowo był rezerwowym). W latach 1997–1998 jego starty ograniczały kontuzje, mimo to wygrywał kolejne turnieje.

Sezon 1999 rozpoczął od zwycięstwa w turnieju w Adelaide (w finale z Lleytonem Hewittem), a w Australian Open, występując jako zawodnik nierozstawiony, dotarł do finału. W drodze do finału pokonał kolejno Jana-Michaela Gambilla, Byrona Blacka, Patricka Raftera, Marka Philippoussisa, w ćwierćfinale Marca Rosseta, a w półfinale Nicolása Lapenttiego. Dopiero w decydującym meczu uległ w czterech setach Jewgienijowi Kafielnikowowi. W dalszej części sezonu Enqvist jesienią wygrał halowe turnieje w Stuttgarcie (w finale z Richardem Krajickiem, pokonał m.in. ówczesnego lidera rankingu Andre Agassiego) i w Sztokholmie (w finale z Magnusem Gustafssonem). Wyniki te dały mu awans na najwyższą pozycję w rankingu w karierze, nr 4., a także kolejny raz prawo udziału w ATP World Tour World Championships; tym razem odpadł po meczach grupowych, po porażkach z Toddem Martinem i Jewgienijem Kafielnikowem oraz zwycięstwie nad Nicolasem Kieferem.

W 2000 roku był m.in. w finale turnieju w Indian Wells, gdzie przegrał z Àlexem Corretją. Wygrał również zawody w Cincinnati (w finale z Timem Henmanem) oraz halowy turniej w Bazylei, pokonując Rogera Federera. W turnieju Tennis Masters Cup w Lizbonie uczestniczył jako rezerwowy. Ostatni turniej w karierze wygrał w 2002 roku w Marsylii (w finale z Nicolasem Escudém).

Poza turniejem Australian Open 1999 osiągnął dwukrotnie ćwierćfinały imprez wielkoszlemowych – na Wimbledonie w 2001 roku i Australian Open w 1996 roku. Wygrał łącznie 19 turniejów zawodowych, w dalszych 7 osiągając finały. W deblu triumfował w jednym turnieju, w Marsylii w 1997 roku, partnerując Magnusowi Larssonowi.

Od 1995 roku reprezentował Szwecję w Pucharze Davisa. Był bohaterem Szwedów w finale tych rozgrywek w 1996 roku, kiedy pokonał zarówno Arnauda Boetscha, jak i Cédrica Pioline'a (po meczu zakończonym wynikiem 3:6, 6:7, 6:4, 6:4, 9:7), co ostatecznie nie wystarczyło jednak do końcowego sukcesu. W 1997 roku przyczynił się do kolejnego awansu Szwedów do finału Pucharu Davisa; w samym finale nie wystąpił, ale Szwedzi odnieśli wysokie zwycięstwo, dzięki czemu Enqvistowi przysługuje tytuł zdobywcy Pucharu. Łącznie Enqvist odniósł w występach reprezentacyjnych 15 zwycięstw i poniósł 11 porażek. Występował niemal wyłącznie w grze pojedynczej.

Enqvist reprezentował również Szwecję na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 roku (przegrał w III rundzie z Leanderem Paesem) i Atenach w 2004 roku (przegrał w I rundzie z Carlosem Moyą).

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	18 października 1992	Bolzano	Dywanowa (hala)	Arnaud Boetsch	6:2, 1:6, 7:6(7)
Zwycięzca	2.	29 sierpnia 1993	Schenectady	Twarda	Brett Steven	4:6, 6:3, 7:6(0)
Zwycięzca	3.	15 stycznia 1995	Auckland	Twarda	Chuck Adams	6:2, 6:1
Zwycięzca	4.	26 lutego 1995	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Michael Chang	0:6, 6:4, 6:0
Zwycięzca	5.	14 maja 1995	Pinehurst	Ceglana	Javier Frana	6:3, 3:6, 6:3
Finalista	1.	6 sierpnia 1995	Los Angeles	Twarda	Michael Stich	7:6(7), 6:7(4), 2:6
Zwycięzca	6.	20 sierpnia 1995	Indianapolis	Twarda	Bernd Karbacher	6:4, 6:3
Zwycięzca	7.	12 listopada 1995	Sztokholm	Twarda (hala)	Arnaud Boetsch	7:5, 6:4
Zwycięzca	8.	14 kwietnia 1996	Nowe Delhi	Twarda	Byron Black	6:2, 7:6(3)
Zwycięzca	9.	3 listopada 1996	Paryż	Twarda (hala)	Jewgienij Kafielnikow	6:2, 6:4, 7:5
Zwycięzca	10.	10 listopada 1996	Sztokholm	Twarda (hala)	Todd Martin	7:5, 6:4, 7:6(0)
Zwycięzca	11.	16 lutego 1997	Marsylia	Twarda (hala)	Marcelo Ríos	6:4, 1:0 krecz
Finalista	2.	28 lipca 1997	Los Angeles	Twarda	Jim Courier	4:6, 4:6
Zwycięzca	12.	8 lutego 1998	Marsylia	Twarda (hala)	Jewgienij Kafielnikow	6:4, 6:1
Finalista	3.	1 marca 1998	Filadelfia	Twarda (hala)	Pete Sampras	5:7, 6:7(3)
Zwycięzca	13.	3 maja 1998	Monachium	Ceglana	Andre Agassi	6:7(4), 7:6(6), 6:3
Zwycięzca	14.	11 stycznia 1999	Adelaide	Twarda	Lleyton Hewitt	4:6, 6:1, 6:2
Finalista	4.	31 stycznia 1999	Australian Open, Melbourne	Twarda	Jewgienij Kafielnikow	6:4, 0:6, 3:6, 6:7(1)
Zwycięzca	15.	31 października 1999	Stuttgart	Twarda (hala)	Richard Krajicek	6:1, 6:4, 5:7, 7:5
Zwycięzca	16.	14 listopada 1999	Sztokholm	Twarda (hala)	Magnus Gustafsson	6:3, 6:4, 6:2
Finalista	5.	10 stycznia 2000	Adelaide	Twarda	Lleyton Hewitt	6:3, 3:6, 2:6
Finalista	6.	19 marca 2000	Indian Wells	Twarda	Àlex Corretja	4:6, 4:6, 3:6
Zwycięzca	17.	13 sierpnia 2000	Cincinnati	Twarda	Tim Henman	7:6(5), 6:4
Finalista	7.	27 sierpnia 2000	Long Island	Twarda	Magnus Norman	3:6, 7:5, 5:7
Zwycięzca	18.	29 października 2000	Bazylea	Dywanowa (hala)	Roger Federer	6:2, 4:6, 7:6(4), 1:6, 6:1
Zwycięzca	19.	17 lutego 2002	Marsylia	Twarda (hala)	Nicolas Escudé	6:7(4), 6:3, 6:1

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	16 lutego 1997	Marsylia	Twarda (hala)	Magnus Larsson	Fabrice Santoro Olivier Delaître	6:3, 6:4

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-16]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-16]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-16]  (ang.).