Powiat rudecki (Galicja) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Powiat rudecki – dawny powiat kraju koronnego Królestwo Galicji i Lodomerii, istniejący w latach 1867–1918.
Siedzibą c.k. starostwa były Rudki. Powierzchnia powiatu w 1879 roku wynosiła 7,4407 mil kw. (428,14 km²), a ludność 55 129 osób. Powiat liczył 79 osad, zorganizowanych w 78 gmin katastralnych.
Na terenie powiatu działały 2 sądy powiatowe – w Rudkach i Komarnie.
Starostowie powiatu
[edytuj | edytuj kod]- Rudolf Ciszka (1871)
- Jan Kasparek (do 1877)[1]
- Ferdinand Bissacchini (1877–1879)
- Emil Flechner (1882)
- Albin Świtalski (od ok. 1891 do ok. 1904)[2][3]
Komisarze rządowi
[edytuj | edytuj kod]- Tytus Karchezy (1871)
- Henryk Sitkiewicz (1879)
- Seweryn Wasilewski (1882)
- Włodzimierz Bogucki (1890)
Komisarze powiatowi
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Matusiński (1917)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wiadomości urzędowe od 12 do 18 czerwca. „Przegląd Sądowy i Administracyjny”. Nr 25, s. 206, 20 czerwca 1877.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 30.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 40.
- ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 92 z 22 kwietnia 1917.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1879, Lwów 1879