Pułk Lekkiej Kawalerii Województwa Łęczyńskiego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pułk Lekkiej Kawalerii Województwa Łęczyńskiego – polski oddział kawalerii wchodzący w skład wojsk powstańczych okresu insurekcji kościuszkowskiej.

Pułk sformowany został w czerwcu 1794 na terenie województwa łęczyckiego przez mjr. Antoniego Morawskiego. 23 czerwca Morawski zwerbował około 200 żołnierzy, pod koniec lipca pułk liczył 226 osób i 213 koni, a pod koniec sierpnia – 236 osób i 223 konie^[1].

Organizatorem i dowódcą pułku był awansowany 27 maja 1794 na majora, a w lipcu na pułkownika Antoni Morawski. Ponadto w pułku służyli rtm. Aleksander Fontana, rtm. Andrzej Szczygielski, por. adiutant Andrzej Galicki, por. kwatermistrz Wojciech Gutowski, por. Piotr Ostrowski i ppor. Kazimierz Szepski^[2].

• Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.