Pułk Lekkokonny Starozakonny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pułk Lekkokonny Starozakonny
ilustracja
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Sformowanie

1794

Dowódcy
Pierwszy

Berek Joselewicz

Działania zbrojne
Insurekcja kościuszkowska
Organizacja
Rodzaj wojsk

kawaleria

Pułk Lekkokonny Starozakonny (znany też jako lekkokonny pułk żydowski) – polski pułk jazdy okresu powstania kościuszkowskiego[1].

23 kwietnia 1794 Berek Josielowicz i Józef Aronowicz zwrócili się do Rady Zastępczej Tymczasowej z prośbą o pomoc w zwerbowaniu Żydów do pułku wolonterskiego. Ponieważ religia żydowska nie pozwala w szabas na jazdę konną i wykonywanie jakichkolwiek obowiązków, prosili, aby RZT wpłynęła na rabinów żeby ortodoksyjnym członkom swoich gmin „przekładali o potrzebie przełamania szabasu i świąt, gdy obrona Ojczyzny tego wymaga”. 25 kwietnia gen. mjr Mokronowski zezwolił i na zaciąg „100 konnych ludzi Starego Zakonu, młodych, zdrowych, pewnych i zdolnych”. Pomimo zezwolenia, rekrutacja do września nie odbyła się[2].

Pułk sformowany został na mocy odezwy Tadeusza Kościuszki 17 września 1794 pod dowództwem płk Berka Joselewicza, na którego organizację 5 października otrzymał z kasy generalnej sumę 3 000 zł w biletach skarbowych[3].

Oddział został rozbity w walce podczas obrony warszawskiej Pragi przed wojskami rosyjskimi w październiku 1794[4]. Polegli żołnierze spoczęli na cmentarzu żydowskim na Pradze[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dominik Flisiak, Participation of Jews in the Kościuszko Uprising : the memory of Polish and Jewish brotherhood of arm, „Studia Humanistyczno-Społeczne”, t. 14 (2016), s. 19-21.
  2. Bauer 1981 ↓, s. 231.
  3. Zygmunt Gloger "Encyklopedia staropolska"
  4. Historia Żydów, wydanie specjalne Polityki pod red. Leszka Będkowskiego, ISSN 1730-0525
  5. Adam Dylewski: Ruda, córka Cwiego. Historia Żydów na warszawskiej Pradze. Wołowiec: Czarne, 2018, s. 21. ISBN 978-83-8049-775-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]