21 Regiment Pieszy Koronny – Wikipedia, wolna encyklopedia

21 Regiment Pieszy
Regiment Pikinierów Podlaskich
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Sformowanie

1794

Rozformowanie

1794

Nazwa wyróżniająca

Koronny

Dowódcy
Pierwszy

płk Leonard Paszkowski

Działania zbrojne
Powstanie kościuszkowskie
Organizacja
Dyslokacja

Warszawa[1]

Rodzaj wojsk

Wojska lądowe

Podległość

Dywizja Nadnarwiańska

21 Regiment Pieszy Koronnyoddział piechoty armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.

Dwubatalionowy pułk wszedł w skład dywizji nadnarwiańskiej i brał udział w potyczkach z Prusakami.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Regiment został sformowany w maju 1794 roku, z milicji województwa podlaskiego[2] jako Regiment Pikinierów Podlaskich przez generała ziemiańskiego ziemi bielskiej Andrzeja Karwowskiego[1].
Był to regiment był dwubatalionowy, każdy batalion miał 4 kompanie. Zgodnie z zatwierdzonym przez Naczelnika etatem winien składać się z 1390 żołnierzy. Na początku czerwca liczył 973 osoby[3]. Brakowało w nim przede wszystkim oficerów liniowych oraz oficerów sztabów: niższego i średniego. 10 lipca regiment liczył 1115 głów, na przełomie września i października –1064. Przemianowanie na 21 regiment sugeruje Tadeusz Korzon i Bronisław Gembarzewski[1]. O takie przemianowanie podlaskiego regimentu pikinierów czynił starania gen. mjr Karwowski[4]. Na uzbrojeniu regiment posiadał 300 karabinów[5].

Żołnierze regimentu

[edytuj | edytuj kod]
Komendanci
  • gen. mjr A. Karwowski[2]
  • płk Leonard Paszkowski[1]

Regimentem dowodził płk Leonard Paszkowski, a jego zastępcą ppłk Stanisław Karwowski. Majorem regimentu był Wolfgang Roltzberg. W regimencie służyli także: kpt. Józef Połoński, por. Pruszyński, por. Wincenty Lubowidzki, chor. Makowski, chor. Nieznański i chor. Dziekoński[6].

Walki regimentu

[edytuj | edytuj kod]
Bitwy i potyczki[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Gembarzewski 1925 ↓, s. 31.
  2. a b Wimmer 1978 ↓, s. 368.
  3. Bauer 1981 ↓, s. 163.
  4. Bauer 1981 ↓, s. 163–164.
  5. Bauer 1981 ↓, s. 278.
  6. Bauer 1981 ↓, s. 164.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]