Pułk Hetmana Polnego Koronnego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pułk Hetmana Polnego Koronnego - oddział jazdy Armii Koronnej.

Uchwalony na sejmie 1717 roku komput wojska koronnego przewidywał pozostawienie pułku Hetmana Polnego Koronnego w składzie czterech chorągwi husarskich i 23 pancernych oraz 4 chorągwie lekkie^[1]. Faktycznie kwatery różnych pułków przeplatały się nawzajem i były względem siebie w znacznej odległości. Nie zorganizowano sztabu pułku. Struktura pułkowa była zatem czysto formalna, a rzeczywistymi dowódcami pułków byli porucznicy chorągwi pułkowniczych^[1].

Struktura organizacyjna z 1699 roku^[2]:

husaria

• jedna chorągiew 150 koni
• cztery chorągwie po 100 koni
• jedna chorągiew 80 koni

pancerni

• jedna chorągiew 150 koni
• dziewięć chorągwi po 100 koni
• cztery chorągwie po 80 koni
• jedna chorągiew 70 koni

Razem w pułku: 21 chorągwi ; 2070 koni

Struktura organizacyjna z 1717 roku^[1]:

• 4 chorągwie husarskie - 245 „głów”
• 23 chorągwie pancerne - 980 „głów”
• 4 chorągwie lekkie - 200 „głów”

• Konstanty Górski: Historya jazdy polskiej. Kraków: Spółka wydawnicza Polska, 1894.
• Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
• Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2. Brak numerów stron w książce
• Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.