Pułk Najjaśniejszego Królewicza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pułk Najjaśniejszego Królewicza - oddział jazdy Armii Koronnej.

Uchwalony na sejmie 1717 roku komput wojska koronnego przewidywał pozostawienie pułku Najjaśniejszego Królewicza w składzie czterech chorągwi husarskich i 23 pancernych^[1]. Faktycznie kwatery różnych pułków przeplatały się nawzajem i były względem siebie w znacznej odległości. Nie zorganizowano sztabu pułku. Struktura pułkowa była zatem czysto formalna, a rzeczywistymi dowódcami pułków byli porucznicy chorągwi pułkowniczych^[1].

Struktura organizacyjna z 1699 roku^[2]:

husaria

• jedna chorągiew 150 koni
• jedna chorągwiew 100 koni
• jedna chorągwiew 80 koni

pancerni

• cztery chorągwie po 100 koni
• jedna chorągiew 80 koni

Razem w pułku: 8 chorągwi ; 810 koni

Struktura organizacyjna z 1717 roku^[1]:

• 4 chorągwie husarskie - 245 „głów”
• 23 chorągwie pancerne - 980 „głów”

• Konstanty Górski: Historya jazdy polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1894.
• Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.
• Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2. Brak numerów stron w książce