1 Pułk Wiernych Kozaków – Wikipedia, wolna encyklopedia

1 Pułk Wiernych Kozaków
	Historia
Państwo	I Rzeczpospolita
Sformowanie	1792
	Tradycje
Kontynuacja	Pułk Lekki Kijowski Konfederacji Targowickiej.
	Dowódcy
Pierwszy	Jan Potocki
	Działania zbrojne
	Konfederacja targowicka
	Organizacja
Rodzaj wojsk	Wojska lądowe

1 Pułk Wiernych Kozaków – oddział jazdy armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowany 7 maja 1792 z nadwornych Kozaków w drodze ustawy sejmowej^[1]:

Dwa pułki kozackie, każdy z tysiąca koni złożony, z przyzwoitą liczbą właściwych takowemu gatunkowi żołnierza officyerów, sotników, attamanów w płacy do pułków przedniej straży porównanych ustanawiamy i niezwłoczny zaciąg nakazujemy.

Pułk miał składać się ze sztabu i ośmiu chorągwi^[1].

W październiku 1792 1 pułk wiernych kozaków został przez władze targowickie połączone z 2 pułkiem wiernych kozaków. W wyniku połączenia utworzono Kijowski pułk lekkokonny^[1]. Wiosną 1793 roku pułk został wcielony do armii rosyjskiej i przemianowany na pułk bohski^[1].

Obsada personalna

Korpus oficerski składał się z komendanta w randze pułkownika, majora, adiutanta z rangą porucznika, audytora-kwatermistrza, ośmiu sotników i ośmiu chorążych^[2].

pułkownik:

Jan Potocki - rotmistrz kawalerii narodowej, starosta kaniowski i poseł poznański

major:

Józef Perekładowski

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 483.
↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 485.

Bibliografia

Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.

[CITEREFMachyniaSrzednicki2002483-1] Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 483.

[CITEREFMachyniaSrzednicki2002485-2] Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 485.

[1]

[2]