RWD-18 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | mieszana (kadłub spawany z rur stalowych), kryty płótnem oraz sklejką. |
Załoga | pilot + 4 pasażerów |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 silniki, 4-cylindrowe, rzędowe, chłodzone powietrzem, Cirrus Major |
Moc | każdy 138 KM mocy nominalnej przy 2200 obr./min i 150 KM mocy startowej |
Wymiary | |
Rozpiętość | 13 m |
Długość | 9,5 m |
Wysokość | 3 m |
Powierzchnia nośna | 22 m² |
Masa | |
Własna | 970 kg |
Użyteczna | 530 kg |
Startowa | 1500 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 270 km/h |
Prędkość przelotowa | 230 km/h |
Prędkość minimalna | 80 km/h |
Prędkość wznoszenia | 4,5 m/s |
Pułap | 4800 m |
Zasięg | 1800 km |
Dane operacyjne |
RWD-18 – polski dwusilnikowy pięciomiejscowy samolot dyspozycyjny. Projekt samolotu powstał pod kierownictwem Leszka Dulęby w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL) w latach 1938–1939. Kadłub samolotu zaprojektował Tadeusz Chyliński. Do wybuchu wojny nie udało się ukończyć montażu prototypu. RWD-18 mógłby stać się jednym z pierwszych na świecie dwusilnikowych lekkich samolotów krótkiego startu i lądowania STOL.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo.Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2017, s. 852. ISBN 978-83-7339-166-6 oraz Tom 2 ISBN 978-83-7339-167-3