RWD-1 – Wikipedia, wolna encyklopedia

RWD-1
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Warsztaty Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej

Typ

samolot sportowy

Konstrukcja

drewniana, kryta płótnem i sklejką

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1928

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

1 × ABC Scorpion II, tłokowy 2-cylindrowy

Moc

34 KM (25 kW)

Wymiary
Rozpiętość

9,8 m

Długość

6 m

Wysokość

1,7 m

Powierzchnia nośna

13,6 m²

Profil skrzydła

Aviation Belge 55

Masa
Własna

206 kg

Użyteczna

211 kg

Startowa

417 kg

Osiągi
Prędkość maks.

135 km/h

Prędkość przelotowa

115 km/h

Prędkość minimalna

65 km/h

Prędkość wznoszenia

1,8 m/s

Pułap

1950 m

Zasięg

500 km

Rozbieg

100 m

Dobieg

130 m

Dane operacyjne
Liczba miejsc
2
Rzuty
Rzuty samolotu

RWD-1 – polski dwumiejscowy samolot sportowy z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Projekt opracowali w zimie 1928 roku Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki, w owym czasie jeszcze studenci Politechniki Warszawskiej. Swój pierwszy wspólny samolot oznaczyli RWD od pierwszych liter swoich nazwisk. Samolot był zbudowany w Warsztatach Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej.

Oblotu samolotu dokonał Jerzy Drzewiecki we wrześniu 1928 roku. Na przełomie października i listopada tego roku samolot wziął udział w II Krajowym Konkursie Awionetek, gdzie uzyskał wyróżnienie za oryginalną konstrukcję i nowatorskie rozwiązania techniczne. Wiosną 1929 roku RWD-1 wziął udział w lotniczym rajdzie dokoła Polski. Z powodu nieodpowiedniego silnika (silne drgania i nierówna praca, przegrzewanie się) miał kilka przymusowych lądowań, jednak bez uszkodzenia płatowca.

RWD-1 miał korzystny stosunek masy własnej do masy użytecznej z powodu lekkiej konstrukcji i lekkiego silnika. Większe osiągi samolot zawdzięczał też dobrej aerodynamice i małym oporom interferencyjnym przy przejściu kadłub/płat. To zachęciło twórców tej maszyny do dalszego jej rozwoju, metodą eliminowania wad.

Po uszkodzeniu, jakiemu uległ w zimie 1930 roku, jedyny egzemplarz został zdemontowany. RWD-1 był protoplastą szeregu samolotów sportowych: RWD-2, RWD-3, RWD-4, RWD-7.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednosilnikowy samolot sportowy w układzie wolnonośnego górnopłata o konstrukcji drewnianej.

Kadłub w dolnej części o przekroju prostokątnym, zwieńczony schodzącymi się wklęsłymi łukami. Przednia część, w rejonie silnika, kryta blachą aluminiową, dalej sklejką. Zbiornik paliwa umieszczony bezpośrednio za silnikiem. Miejsca załogi w układzie tandemowym, dostęp do nich przez drzwi umiejscowione na boku kadłuba. Drzwi do przedniej kabiny umiejscowione po prawej stronie, do tylnej po lewej. Okna umieszczone jedynie po bokach kadłuba.

Skrzydło niedzielone o obrysie trapezowym, wyposażone w lotki. Konstrukcja płata jednodźwigarowa z dźwigarkiem pomocniczym. Do dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem.

Usterzenie klasyczne krzyżowe. Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.

Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową, koła główne amortyzowane z wykorzystaniem sznura gumowego.

Napęd – dwucylindrowy płaski silnik tłokowy ABC Scorpion II chłodzony powietrzem, napędzający dwułopatowe śmigło Szomański o stałym skoku i średnicy 1,5 m.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]