RWD-1 – Wikipedia, wolna encyklopedia

RWD-1

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Warsztaty Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej
Typ	samolot sportowy
Konstrukcja	drewniana, kryta płótnem i sklejką
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1928
Liczba egz.	1
Dane techniczne
Napęd	1 × ABC Scorpion II, tłokowy 2-cylindrowy
Moc	34 KM (25 kW)
Wymiary
Rozpiętość	9,8 m
Długość	6 m
Wysokość	1,7 m
Powierzchnia nośna	13,6 m²
Profil skrzydła	Aviation Belge 55
Masa
Własna	206 kg
Użyteczna	211 kg
Startowa	417 kg
Osiągi
Prędkość maks.	135 km/h
Prędkość przelotowa	115 km/h
Prędkość minimalna	65 km/h
Prędkość wznoszenia	1,8 m/s
Pułap	1950 m
Zasięg	500 km
Rozbieg	100 m
Dobieg	130 m
Dane operacyjne
Liczba miejsc
2
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

RWD-1 – polski dwumiejscowy samolot sportowy z okresu międzywojennego.

Projekt opracowali w zimie 1928 roku Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki, w owym czasie jeszcze studenci Politechniki Warszawskiej. Swój pierwszy wspólny samolot oznaczyli RWD od pierwszych liter swoich nazwisk. Samolot był zbudowany w Warsztatach Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej.

Oblotu samolotu dokonał Jerzy Drzewiecki we wrześniu 1928 roku. Na przełomie października i listopada tego roku samolot wziął udział w II Krajowym Konkursie Awionetek, gdzie uzyskał wyróżnienie za oryginalną konstrukcję i nowatorskie rozwiązania techniczne. Wiosną 1929 roku RWD-1 wziął udział w lotniczym rajdzie dokoła Polski. Z powodu nieodpowiedniego silnika (silne drgania i nierówna praca, przegrzewanie się) miał kilka przymusowych lądowań, jednak bez uszkodzenia płatowca.

RWD-1 miał korzystny stosunek masy własnej do masy użytecznej z powodu lekkiej konstrukcji i lekkiego silnika. Większe osiągi samolot zawdzięczał też dobrej aerodynamice i małym oporom interferencyjnym przy przejściu kadłub/płat. To zachęciło twórców tej maszyny do dalszego jej rozwoju, metodą eliminowania wad.

Po uszkodzeniu, jakiemu uległ w zimie 1930 roku, jedyny egzemplarz został zdemontowany. RWD-1 był protoplastą szeregu samolotów sportowych: RWD-2, RWD-3, RWD-4, RWD-7.

Jednosilnikowy samolot sportowy w układzie wolnonośnego górnopłata o konstrukcji drewnianej.

Kadłub w dolnej części o przekroju prostokątnym, zwieńczony schodzącymi się wklęsłymi łukami. Przednia część, w rejonie silnika, kryta blachą aluminiową, dalej sklejką. Zbiornik paliwa umieszczony bezpośrednio za silnikiem. Miejsca załogi w układzie tandemowym, dostęp do nich przez drzwi umiejscowione na boku kadłuba. Drzwi do przedniej kabiny umiejscowione po prawej stronie, do tylnej po lewej. Okna umieszczone jedynie po bokach kadłuba.

Skrzydło niedzielone o obrysie trapezowym, wyposażone w lotki. Konstrukcja płata jednodźwigarowa z dźwigarkiem pomocniczym. Do dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem.

Usterzenie klasyczne krzyżowe. Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.

Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową, koła główne amortyzowane z wykorzystaniem sznura gumowego.

Napęd – dwucylindrowy płaski silnik tłokowy ABC Scorpion II chłodzony powietrzem, napędzający dwułopatowe śmigło Szomański o stałym skoku i średnicy 1,5 m.

• Leszek Dulęba, Andrzej Glass: Samoloty RWD. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983, s. 88, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 17. ISBN 83-206-0315-3. OCLC 38307708.
• Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 285-286. OCLC 830596725.
• Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r. T. 1. Sandomierz: Stratus, 2004, s. 339-341. ISBN 83-916327-8-4. OCLC 749402398.