Thông Biện – Wikipedia, wolna encyklopedia

Thông Biện (zm. 1134) – wietnamski mistrz thiền ze szkoły vô ngôn thông.

Pochodził z Đan Phượng (obecnie w prowincji Hà Tây). Jego rodzinne nazwisko to Ngô. Z natury był inteligentny i jasno rozumiał trzy nauki buddyjskie: Dyscyplinę, Medytację i Mądrość.

Studiowanie thiền rozpoczął u mistrza Viêna Chiếu z Cát Tướng. Po osiągnięciu oświecenia przeniósł się do Narodowej Świątyni w stolicy Thăng Long^[1]. Przybrał sobie wtedy nazwisko Trí Không (Pusta Mądrość).

Piętnastego dnia drugiego miesiąca piątego roku okresu Hội Phong, czyli wiosną 1096 r., cesarzowa-wdowa Phù Thánh Cảm Linh Nhân zorganizowała wegetariański festyn dla mnichów z Narodowej Świątyni. Zaczęła zadawać wiele pytań związanych z buddyzmem, na które odpowiadał tylko Thông Biện. Na zakończenie festynu cesarzowa była tak zadowolona z odpowiedzi i wyjaśnień mistrza, że nadała mu tytuł Tăng Lục (Mnich Pisarz) oraz obdarowała purpurową szatą^[2]. Nadała mu także nowe nazwisko — Thông Biện Quốc Sư (Narodowy Nauczyciel Dopełnionej Elokwencji)^[3].

Po tym wydarzeniu wielokrotnie był zapraszany na dwór. Jego nauki doprowadziły cesarzową-wdowę do głębokiego wglądu.

W późniejszych latach mistrz przeniósł się do klasztoru Phổ Ninh w Từ Liêm^[4], który stał się wielkim ośrodkiem nauczania buddyzmu. W nauczaniu mistrz często wykorzystywał Sutrę Lotosu.

Dwunastego dnia drugiego miesiąca w drugim roku, giáp dần, ery Thiên Chương Bảo Tự, czyli w 1134 r., mistrz powiedział, że jest chory i zmarł^[5].

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

• 33/6. Huineng (638-713)
  • 34/7. Nanyue Huairang (677-744) szkoła hongzhou
    • 35/8. Mazu Daoyi (707-788)
  • 36/9. Baizhang Huaihai (720-814)
    • 37/10/1. Vô Ngôn Thông (759-826) Wietnam - szkoła vô ngôn thông
      • 38/11/2. Cảm Thành (zm. 860)
        • 39/12/3. Thiện Hội (zm. 900)
          • 40/13/4. Vân Phong (zm. 956)
            • 41/14/5. Khuông Việt (933-1011)
              • 42/15/6. Đa Bảo (zm. po 1028)
                • 43/16/7. Định Hương (zm. 1051)
                  • 44/17/8. Viên Chiếu (999-1090)
                    • 45/18/9. Thông Biện (zm. 1134)
                      • 46/19/10. Biện Tâi (bd)
                      • 46/19/10. Đạo Huệ (zm. 1173)
                        • 47/20/11. Tịnh Lực (1112–1175)
                        • 47/20/11. Trí Bảo (zm. 1190)
                        • 47/20/11. Trường Nguyên (1110–1165)
                        • 47/20/11. Minh Trí (zm. 1196)
                          • 48/21/12. Quảng Nghiêm (1122–1190
                            • 49/22/13. Thường Chiếu (zm. 1203)
                              • 50/23/14. Thông Thiền (zm. 1228) laik
                                • 51/24/15. Tức Lự (bd)
                                  • 52/25/16. Ứng Vương (bd) laik
                              • 50/23/14. Thần Nghi (zm. 1216)
                                • 51/24/15.. Ẩn Không (bd)
                        • 47/20/11. Tín Học (zm. 1190)
                        • 47/20/11. Tịnh Không (1091–1170)
                        • 47/20/11. Dại Xả (1120–1180)
                  • 44/17/8. Cứu Chỉ
                  • 44/17/8. Bảo Tính (zm. 1034)
                  • 44/17/8. Minh Tâm (zm. 1034)
                • 43/16/7. Thiền Lão
                  • 44/17/8. Quảng Trí
                    • 45/18/9. Mãn Giác (1052–1096)
                      • 46/19/10. Bổn Tịnh (1100–1176)
                    • 45/18/9. Ngộ Ấn (1020–1088)

• Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. University of Hawai'i Press, Honolulu. 1997. Str. 481. ISBN 0-8248-1948-9