Ulica Gabriela Piotra Boduena w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ulica Gabriela Piotra Boduena w Warszawie

Śródmieście Północne
Ulica Boduena, widok od strony ul. Jasnej.
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Długość	90 m[1]
Przebieg
0 m plac Powstańców Warszawy 90 m ul. Jasna, ul. Zgoda ↓
Położenie na mapie Warszawy Ulica Gabriela Piotra Boduena w Warszawie
Położenie na mapie Polski Ulica Gabriela Piotra Boduena w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Gabriela Piotra Boduena w Warszawie
52°14′02,1″N 21°00′50,3″E/52,233917 21,013972
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Gabriela Piotra Boduena – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.

Ulica Boduena powstała w 1902, w związku z parcelacją terenów należących wcześniej do Szpitala Dzieciątka Jezus. Nazwa, nadana oficjalnie 1 stycznia 1903^[2], upamiętnia jego założyciela, księdza Gabriela Boduena.

Pierwsza zabudowa ulicy pojawiła się już około 1905. Był to Dom Dochodowy Warszawskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia, stojący pod numerem 3/5 u zbiegu z Jasną, wystawiony według projektu Władysława Marconiego. W zbliżonym czasie powstała też kamienica Lewenfisza, dom własny Centralnej Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowej „Zgoda”. Autorami projektu budynku byli architekci Leon Wolski i Zenon Binduchowski.

Jeszcze przed 1912 pod numerem 4 wybudowano jedyny zachowany do dziś historyczny obiekt przy ulicy: zaprojektowaną przez Leona Wolskiego kamienicę Maksymiliana Seidenbeuthla, będącą przykładem wczesnego modernizmu. Niegdyś wyróżniała się ona bogatymi zwieńczeniami bocznych ryzalitów, jednak po wojnie została odbudowana z pominięciem wystroju architektonicznego.

Pozostała historyczna zabudowa ulicy – gmach Banku Towarzystw Spółdzielczych zwany Domem pod Orłami oraz druga kamienica Maksymiliana Seidenbeuthla jest przypisana numeracji ulicy Jasnej.

• Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie (nr 3/5)
• Siedziba Stowarzyszenia Miasto Jest Nasze (nr 4)

• Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 1. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 187. ISBN 83-902793-5-5.
• Maria Irena Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski: Historia Warszawy XVI-XX wieku: zabytki mówią. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12708-2. Brak numerów stron w książce
• Jerzy Stanisław Majewski, Tomasz Markiewicz: Warszawa nieodbudowana. Wydawnictwo DiG, 1998, s. 125. ISBN 83-71810-2-7X.