Urszula Kozioł – Wikipedia, wolna encyklopedia

Urszula Kozioł

Urszula Kozioł (2016)
Data i miejsce urodzenia	20 czerwca 1931 Rakówka
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura piękna
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda im. Stanisława Piętaka (1965), Nagroda Fundacji im. Kościelskich (1969), Literacka Nagroda PEN Clubu (1998), Główna Śląska Nagroda Kulturalna Kraju Dolnej Saksonii (1998), Literacka Nagroda im. Eichendorffa (2002), Nagroda Literacka m.st. Warszawy (2015)[1], Nagroda Literacka „Nike” (2024)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Urszula Kozioł, pseudonim „Antoni Migacz”, „Mirka Kargol”, „Faun”, „U.K.”, „Uk”, „Uka”, „UKA” (ur. 20 czerwca 1931 w Rakówce) – polska poetka, pisarka, autorka felietonów i utworów dramatycznych dla dzieci i dorosłych. Laureatka Nagrody Literackiej „Nike” w 2024.

Do końca II wojny światowej przebywała na Zamojszczyźnie, uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej w Zamościu. Następnie studiowała polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Studia I stopnia ukończyła w 1953 r. (magisterium uzyskała w 1969 r. na studiach uzupełniających).

Zaliczana jest do tzw. pokolenia „Współczesności”. Debiutowała jako poetka w 1953 r. na łamach dodatku do „Gazety Robotniczej” pt. „Sprawy i ludzie”. Od 1954 do 1972 r. pracowała jako nauczycielka, początkowo w Bystrzycy Kłodzkiej, a następnie we Wrocławiu. W latach 1956–1958 była kierownikiem działu literackiego pisma „Poglądy”. Od 1958 r. publikuje w miesięczniku „Odra” (m.in. cykl felietonów pt. „Z poczekalni”), a także w pismach: „Współczesność” (1959–1964), „Tygodnik Kulturalny” (1963–1965) i „Poezja” (1967–1972).

W latach 1965–1967 była dyrektorem Wrocławskiego Ośrodka Kultury i radną Dzielnicowej Rady Narodowej we Wrocławiu. Od 1970 r. współpracowała ze Studenckim Teatrem „Kalambur”. W latach 1972-2022 była redaktorem działu literackiego „Odry”. Przebywała na stypendiach literackich w Iowa City (USA, 1991) oraz w Poitiers (Francja, 1993).

Członek Związku Literatów Polskich (1963–1983; od 1963 w Zarządzie, a w latach 1971–1976 prezes Oddziału Wrocławskiego, w latach 1978–1983 także członek Zarządu Głównego), Polskiego PEN Clubu (od 1971, w tym od 1988 do 2003 w Zarządzie Głównym). Członek założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989, w tym od 1993 członek Zarządu Głównego).

W 2024 zdobyła Nagrodę Literacką „Nike” za tom Raptularz^[2].

Córka Hipolita Kozioła i Czesławy Kargol. Starsza siostra Stanisława, Lecha i Andrzeja (wokalisty zespołu Vox)^[3].

Jej mężem był Feliks Przybylak (1933–2010), germanista, tłumacz literatury niemieckojęzycznej i poeta.

Mieszka we Wrocławiu.

• Nagroda Czerwonej Róży (1963)
• Nagroda im. Władysława Broniewskiego (1964)
• Nagroda im. Stanisława Piętaka (1965)
• Nagroda Miasta Wrocławia (1965)
• Nagroda Fundacji im. Kościelskich (1969)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1970)
• Złoty Krzyż Zasługi (1974)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1981)
• Włoska nagroda „Złoty Centaur” (wyróżnienie Akademii Sztuki i Pracy w Salsomaggiore, 1982)
• Nagroda Główna Śląska Dolnej Saksonii (1997)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997)^[4][5][6]
• Literacka Nagroda Polskiego PEN Clubu (1998)
• Nagroda Kulturalna Śląska (1998)^[7]
• Nagroda Literacka im. Eichendorffa (Der Eichendorff Literatur-Preis, 2002)
• Doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (11 kwietnia 2003)
• nominacja do Nagrody Literackiej Nike za tom Supliki (2006)^[8]
• nominacja do Śląskiego Wawrzynu Literackiego za tom Supliki (2006)
• finalistka Nagrody Literackiej Nike za tom Przelotem (2008)^[9]
• nominacja do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w kategorii książka roku za tom Przelotem (2008)
• Honorowe obywatelstwo Wrocławia^[10]
• Honorowe Obywatelstwo Miasta Biłgoraj (uchwała z 21 maja 2010, uroczyste wręczenie: 10 września 2010)
• Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius” za całokształt twórczości (2011)^[11]
• Nagroda Literacka m.st. Warszawy w kategorii „Poezja” za tom Klangor (2015)
• nominacja do Nagrody Poetyckiej Orfeusz za tom Klangor (2015)^[12]
• nominacja do Nagrody Literackiej „Nike” za tom Klangor (2015)^[13]
• nominacja do Nagrody Poetyckiej Orfeusz za tom Ucieczki (2017)^[14]
• nominacja do Nagrody Literackiej „Nike” za tom Ucieczki (2017)^[15]
• 18 maja 2018 odsłoniła swoją płytę w oświęcimskiej Alei Pisarzy przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Oświęcimiu^[16].
• Nagroda Poetycka im. Kazimierza Hoffmana „KOS” za tom Znikopis (2020)^[17]
• Złota Odznaka Honorowa Wrocławia (2021)^[18]
• nominacja do Nagrody Poetyckiej Orfeusz za tom Momenty (2023)^[19]
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2024)^[20]
• nominacja do Nagrody Poetyckiej Orfeusz za tom Raptularz (2024)^[21]
• Nagroda „Odry" za rok 2023 za tom Raptularz (2024)^[22]
• Nagroda Literacka Nike za tom Raptularz (2024)^[2]

• Gumowe klocki (Związek Literatów Polskich, Oddział we Wrocławiu, 1957)
• W rytmie korzeni (Ossolineum, 1963)
• Smuga i promień (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1965)
• Lista obecności (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1967)
• Poezje wybrane (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1969)
• W rytmie słońca (Wydawnictwo Literackie, 1974)
• Wybór wierszy (Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1976)
• Poezje wybrane (II) (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1985; ISBN 83-205-3842-4)
• Wybór wierszy (Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1986; ISBN 83-07-01527-8)
• Żalnik (Wydawnictwo Literackie, 1989; ISBN 83-08-01464-X)
• Dziesięć lat przed końcem wieku (nakładem autorki; maszynopis powielany, brak daty i miejsca wydania; ok. 1990)
• Postoje słowa (Wydawnictwo Dolnośląskie, 1994)
• Wielka pauza (Wydawnictwo Literackie, 1996; ISBN 83-08-02653-2)
• W płynnym stanie (Wydawnictwo Literackie, 1998; ISBN 83-08-02885-3)
• Wiersze niektóre (Bis, 1997, 1998; ISBN 83-87082-30-9)
• Stany nieoczywistości (Państwowy Instytut Wydawniczy, 1999; ISBN 83-06-02752-3)
• Supliki (Wydawnictwo Literackie, 2005; ISBN 83-08-03759-3)
• Przelotem (Wydawnictwo Literackie, 2007; ISBN 978-83-08-04102-4)
• Horrendum (Wydawnictwo Literackie, 2010; ISBN 978-83-08-04453-7)
• Fuga (1955–2010) (Biuro Literackie, 2011; ISBN 978-83-62006-47-2)
• Klangor (Wydawnictwo Literackie, 2014; ISBN 978-83-08-05321-8)
• Ucieczki (Wydawnictwo Literackie, 2016; ISBN 978-83-08-06158-9)
• Znikopis (Wydawnictwo Literackie, 2019; ISBN 978-83-08-06881-6)
• Momenty (Wydawnictwo Literackie, 2022; ISBN 978-83-08-07593-7)
• Raptularz (Państwowy Instytut Wydawniczy, 2023; ISBN 978-83-8196-698-6)

• Postoje pamięci (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1964, 1973, 1977; Atut-Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe 2004, ISBN 83-89247-98-4).
• Ptaki dla myśli (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1971; wyd. 2 poprawione i rozszerzone: Wydawnictwo Literackie 1984, ISBN 83-08-01082-2)
• Noli me tangere (Państwowy Instytut Wydawniczy 1984; ISBN 83-06-00814-6)

• Z poczekalni oraz Osobnego sny i przypowieści (Wydawnictwo Literackie, 1978)
• Osobnego sny i przypowieści (Okis, 1997; Biblioteka Wrocławskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; ISBN 83-87104-00-0)

• Gonitwy (Prapremiera: Zespół Teatralny przy Wyższej Szkole Inżynieryjskiej, Rzeszów 1972)
• Kobieta niezależna („Scena”, 12/1976)
• Biało i duszno (układ dramatyczny) („Scena”, 10/1977)
• Król malowany (na motywach baśni J.Ch. Andersena pt. Nowe szaty króla, 1978; druk: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe, Ośrodek Teatru Otwartego „Kalambur”, 1986)
• Narada familijna („Teatr Polskiego Radia”, 2/1978)
• Przerwany wykład („Scena”, 12/1978)
• Weekend („Opole” nr 1/1981 i nr 2/1981)
• Spartolino, czyli jak Rzempoła ze szwagrem Pitołą stracha przydybali (Prapremiera: Wrocławski Ośrodek Teatru Otwartego „Kalambur”, 1982)
• Trzy Światy (Czytelnik, 1982; ISBN 83-07-00707-0)
• Podwórkowcy (Prapremiera: Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego, Wałbrzych 1983; spektakl TV 1984)
• Psujony („Scena”, 1/1985)
• Magiczne imię (Wydawnictwo Literackie, 1985; ISBN 83-08-01194-2)

• Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, t. 4, pod red. J. Czachowskiej, A. Szałagan. Warszawa: WSiP, 1996, s. 349. ISBN 83-02-05974-9.

• Urszula Kozioł, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .
• Urszula Kozioł – Ośrodek Kultury i Sztuki, Wrocław. okis.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)].
• Urszula Kozioł – Instytut Książki (Kraków)
• Urszula Kozioł – www.tienve.org
• Urszula Kozioł – Doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-12-26)].
• Urszula Kozioł, uhonorowana tytułem doktora honoris causa – „Uniwersytet Wrocławski”. uw.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-26)].
• Marta Wyka – „Obywatelka miasta, uczennica uniwersytetu” (laudacja doktoratu honoris causa dla Urszuli Kozioł). uw.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-26)].
• Wiersze Urszuli Kozioł
• „Inaczej mówiąc” – Urszula Kozioł o wypędzonych
• Eryk Ostrowski, „Moje lite krajobrazy” (o tomie „Supliki”). lamelli.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
• Miesięcznik „Odra” – Katalog czasopism
• Utwory Urszuli Kozioł w bibliotece Polona