V12 – Wikipedia, wolna encyklopedia
V12 – silnik widlasty o dwunastu cylindrach w dwóch rzędach zamontowanych we wspólnej skrzyni korbowej. Zazwyczaj kąt rozwarcia między cylindrami wynosi 60°, wszystkie tłoki napędzają wspólny wał korbowy[1]. Silniki V12 znajdują zastosowanie do napędu lokomotyw (np używane w Polsce ST44, SP45, Class 66), statków, generatorów, ciężkiego sprzętu budowlanego, a także luksusowych i sportowych samochodów osobowych. Kolejność zapłonu dla silnika V12 to zwykle 1-10-5-7-3-11-6-9-2-12-4-8 lub rzadziej 1-9-2-7-4-8-6-10-5-12-3-11[2]. Przed wprowadzeniem silników turbośmigłowych i turboodrzutowych, silniki V12 były stosowane również w samolotach.
Przykładowe seryjne samochody z silnikami V12
[edytuj | edytuj kod]Silnik | Model |
---|---|
V12 Aston Martin | Vanquish, V12 Vantage, DB9 i DBS |
V12 Audi | Q7 |
V12 BMW | 750/760, 850 i McLaren F1 |
V12 Ferrari | 250, F50, Enzo, FXX, 612 Scaglietti, F12 Berlinetta, LaFerrari, |
V12 Jaguar | XJS, E-type, XJR-15 |
V12 Lamborghini | Miura, Countach, Veneno, Diablo, Murciélago, Centenario i Aventador |
V12 Mercedes | W140 600SE/SEL/SEC, S600, SL600, CL600, SL65AMG, S65AMG, G65AMG |
V12 Pagani | Zonda, Huayra |
V12 Rolls Royce | Phantom, Ghost, Wraith |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Malcolm James Nunney: Light and Heavy Vehicle Technology. Wyd. 4. Butterworth-Heinemann, 2007, s. 13–14. ISBN 978-0-7506-8037-0. (ang.).
- ↑ Jan Aleksander Wajand, Jan Tomasz Wajand: Tłokowe silniki spalinowe średnio- i szybkoobrotowe. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005, s. 436. ISBN 83-204-3054-2.