Włodzimierz Schmidt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Schmidt
Ilustracja
Włodzimierz Schmidt (Poznań 2021)
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1943
Poznań

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 2023
Poznań

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

arcymistrz (1976)

Ranking FIDE

2190 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

287

Włodzimierz Kazimierz Schmidt (ur. 10 kwietnia 1943 w Poznaniu, zm. 1 kwietnia 2023 tamże)[1] – polski szachista, działacz i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004), arcymistrz od 1976 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

Syn Alfonsa i Ireny[1]. Poznał szachy w wieku dziewięciu lat, dwa lata później podjął treningi w poznańskim klubie „Ogniwo”. W 1955 r. odnosi pierwszy szachowy sukces, zajmując drugie miejsce w turnieju młodzików swojego klubu. Rok później zdobywa mistrzostwo szkół podstawowych Poznania. W latach 1957–1960 w czterech występach w finałach mistrzostw Polski juniorów zdobył dwa tytuły mistrza i jeden wicemistrza kraju. W 1961 r. wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Hadze, gdzie poniósł trzy porażki i zajął w grupie eliminacyjnej ostatnie miejsce, a w całym turnieju sklasyfikował się na 24 miejscu[2]. W 1962 r. udanie zadebiutował w finale indywidualnych mistrzostw Polski, zajmując trzecie miejsce. Na kilka lat ograniczył udział w rozgrywkach szachowych, więcej uwagi poświęcając studiom na wydziale elektrycznym Politechniki Poznańskiej. W 1966 r. ponownie awansował do finału mistrzostw Polski i przez następne trzydzieści lat był stałym uczestnikiem tych rozgrywek. Spośród rekordowej liczby dwudziestu ośmiu występów, niemal we wszystkich odgrywał pierwszoplanową rolę, zdobywając łącznie 15 medali: 7 złotych (1971, 1974, 1975, 1981, 1988, 1990, 1994), 2 srebrne (1977, 1980) oraz 6 brązowych (1962, 1967, 1968, 1970, 1976, 1978). Po raz ostatni zwyciężył w finałowym turnieju trzydzieści dwa lata po swoim debiucie. Był również siedemnastokrotnym medalistą drużynowych mistrzostw Polski, w tym siedmiokrotnie złotym (1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1979, 1981).

Wielokrotnie reprezentował Polskę w rozgrywkach drużynowych, m.in.:

Tytuł mistrza międzynarodowego uzyskał w 1968 roku – za osiągnięcia na olimpiadzie w Lugano oraz na turnieju pamięci Akiby Rubbinsteina w Polanicy-Zdroju w 1968 roku[2]. W 1973 r. zrezygnował z pracy naukowej na Politechnice Poznańskiej na rzecz profesjonalnej kariery szachowej. W tymże roku, na turnieju w Lipsku, jako pierwszy polski szachista (nie licząc nominowanych w 1950 r. Akiby Rubinsteina, Ksawerego Tartakowera i Mieczysława Najdorfa) wypełnił normę arcymistrzowską. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza w 1976 r., po ponownym wypełnieniu normy w memoriale Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju.

Włodzimierz Schmidt znany był z gruntownego przygotowania teoretycznego i dobrej techniki, a także wyjątkowego refleksu (był szesnastokrotnym mistrzem Polski w szachach błyskawicznych). Był trenerem (w 2004 r. otrzymał jako pierwszy Polak trenerski tytuł FIDE Senior Trainer) i działaczem szachowym a w latach 1999–2004 i 2009–2023 wiceprezesem Polskiego Związku Szachowego do spraw sportowych.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1978 r., z wynikiem 2505 punktów dzielił wówczas 89–97. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród polskich szachistów[7].

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Schmidt jest szachistą reprezentującym tzw. czysty, pozycyjny styl gry. Jednakże dąży przy tym do wykorzystania wszystkich elementów taktycznych, zawartych w konkretnej pozycji. Najczęściej wybieranymi przez niego debiutami były: partia angielska, otwarcie Retiego, obrona Grünfelda, obrona sycylijska i obrona królewsko-indyjska[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Włodzimierz Kazimierz Schmidt. rejestry-notarialne.pl, 2023-05-08. [dostęp 2024-01-29]. (pol.).
  2. a b c Władysław Litmanowicz, Polscy szachiści 1945-1980, Wyd. 2 popr. i uzup, Warszawa: "Sport i Turystyka", 1982, s. 9-22, ISBN 978-83-217-2376-1 [dostęp 2023-09-27].
  3. OlimpBase
  4. OlimpBase
  5. OlimpBase
  6. OlimpBase
  7. FIDE rating history :: Schmidt, Wlodzimierz

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]