Wacław Malanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 3 lub 6 czerwca 1873 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 lub 31 października 1970 |
Starosta powiatu włodzimierskiego | |
Okres | od 1921 |
Starosta powiatu augustowskiego | |
Okres | od 1924 |
Starosta powiatu łowickiego | |
Starosta powiatu rypińskiego | |
Starosta powiatu kościerskiego | |
Okres | od 1929 |
Odznaczenia | |
|
Wacław Nikodem Malanowski (ur. 3 lub 6 czerwca 1873 w Dąbrówce, zm. 28 lub 31 października 1970 w Poznaniu) – działacz społeczny i niepodległościowy, w II Rzeczypospolitej starosta i notariusz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Ignacego i Marii z domu Czerwińskiej. Absolwent gimnazjum w Lublinie. Był zatrudniony w Ordynacji Zamojskich w Zwierzyńcu od 1905 do 1908. Był dyrektorem Towarzystwa „Browar Parowy” w Janowie Lubelskim. Zaangażował się w działalność wydawniczą, od 1906 publikując konspiracyjne pismo „Głos Ziemi Chełmskiej”. Był działaczem niepodległościowym i gospodarczym. Po wybuchu I wojny światowej 1914 był internowany, a jego majątek został skonfiskowany. Wstąpił do Legionów Polskich i służył w 3 pułku piechoty w składzie II Brygady. Działał propagandowo w ramach Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Ogończyk”.
Przed 1918 sprawował stanowiska lustratora gmin powiatu piotrkowskiego, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 został komisarzem rządu ludowego, został przewodniczącym sejmiku i wydziału powiatowego w Piotrkowie Trybunalskim[1], od 1919 do 1921 był kierownikiem biura Wydziału Powiatowego w Opocznie.
Następnie przeniósł się do Włodzimierza Wołyńskiego był komisarzem cywilnym przy dowództwie 2 Armii, został urzędnikiem Urzędu Województwa Wołyńskiego, od 1921 sprawował funkcję pełniącego obowiązki starosty powiatu włodzimierskiego, a w sierpniu 1922 został mianowany starostą tego powiatu[2] i piastował ten urząd do 1924. W późniejszym czasie pełnił funkcję starosty powiatu augustowskiego[3][4] od grudnia 1924 do lipca 1927, starosty powiatu łowickiego[5] od 1927, starosty powiatu rypińskiego, po czym 28 lutego 1929 został mianowany starostą powiatu kościerskiego[6][7][8]. Od 31 października 1932 był radcą wojewódzkim Urzędu Województwa Tarnopolskiego. Pracował jako notariusz w Łucku (1933), a od marca 1934 w Sandomierzu[9][10]. W tym mieście zamieszkiwał przy ulicy Reformackiej 6[11].
Zmarł w 1970 w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu (pole 6, kwatera 6, miejsce 1)[12].
Jego żoną była Marianna z domu Pachulska (1880–1975), z którą miał trzy córki Marię Woźnicką , Halinę Kotecką i Barbarę Ścisłowską .
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[13]
- Medal Niepodległości (17 marca 1938)[14]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej
- Odznaka Za propagandę na rzecz „Pożyczki Odrodzenia”
- Złota Odznaka Za powszechny spis ludności
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aleksy Piasta: Sejmiki i wydziały powiatowe województwa łódzkiego w latach 1917–1939 na przykładzie Sejmiku i Wydziału Powiatowego w Piotrkowie – struktura organizacyjna i procesy archiwotwórcze. [dostęp 2015-04-17].
- ↑ Ruch służbowy w miesiącu w sierpniu 1922. „Dziennik Urzędowy Województwa Wołyńskiego”, s. 6, Nr 8 z 21 września 1922.
- ↑ Augustów (św. św. Apostołów Piotra i Pawła). [dostęp 2015-04-17].
- ↑ Jarosław Szlaszyński: Dzieje oświaty w Augustowie do wybuchu drugiej wojny światowej. [dostęp 2015-04-17].
- ↑ Rodacy!. „Łowiczanin”, s. 1-2, Nr 38 z 16 września 1927.
- ↑ Wielkie przenosiny w województwach i powiatach.
- ↑ Kościerskiej niepokoje i rozgrywki. Wspomina Aleksander Wysocki. „Pomerania”, s. 8, Nr 4 z 1979.
- ↑ PCK Kościerzyna. Oddział w Kościerzynie 1919–1938. [dostęp 2015-04-17].
- ↑ Pożyczka inwestycyjna a społeczeństwo sandomierskie. „Ziemia Sandomierska”, s. 1, Nr 16 z 28 kwietnia 1935.
- ↑ Wykaz notariuszów Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na dzień 1 października 1938 r.. Warszawa. s. 49.
- ↑ Książka telefoniczna. Sandomierz. s. 562. [dostęp 2015-04-17].
- ↑ Zestawienie grobów na cmentarzu Nr 1. sip.geopoz.pl. [dostęp 2015-04-17].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72 „za pracę na polu odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Mierzwa, Jarosław Szlaszyński: Starostowie augustowscy w okresie międzywojennym. Wacław Malanowski. astn.pl. [dostęp 2015-04-17].