Wilhelm z Holandii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilhelm z Holandii
	hrabia Holandii i Zelandii
Okres	od 1234; do 28 stycznia 1256
	król Rzymian (Niemiec); (do 1254 antykról)
Okres	od 1247; do 28 stycznia 1256
Następca	Ryszard z Kornwalii i; Alfons z Kastylii
	Dane biograficzne
Dynastia	pierwsza dynastia holenderska
Data urodzenia	ok. 1227
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 1256 ; pod Alkmaar
Ojciec	Floris IV Holenderski
Matka	Matylda Brabancka
Dzieci	Floris V Holenderski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilhelm z Holandii zwany Papieskim Królem (de. Wilhelm von Holland, Pfaffen-König) (ur. ok. 1227, zm. 28 stycznia 1256 pod Alkmaar) - hrabia Holandii i Zelandii (jako Wilhelm II), antykról niemiecki w latach 1247–1254 (w opozycji do Fryderyka II i Konrada IV), jedyny król Niemiec w latach 1254–1256.

Był synem Florisa IV i Matyldy Brabanckiej. Po śmierci ojca w 1234 roku odziedziczył po nim hrabstwo Holandii. Ze względu na małoletność regencję w jego imieniu sprawowali stryjowie Wilhelm i Otto. Wilhelm z Holandii samodzielne rządy objął w 1239 roku. Wykazywał zdolności organizatorskie. W jego czasach w Holandii doszło do ożywienia gospodarczego i rozwoju miast.

Po śmierci Henryka Raspe stał się kandydatem stronnictwa antystaufijskiego do tronu Rzeszy. Dzięki zabiegom dyplomatycznym wuja Henryka II brabanckiego został w 1247 roku wybrany królem Niemiec przeciwko cesarzowi Fryderykowi II Hohenstaufowi i jego synowi Konradowi IV.

Prowadził udane kampanie wojenne w Nadrenii przeciwko Staufom. Po śmierci cesarza Fryderyka II w 1251 roku uzyskał wsparcie finansowe i uznanie tytułu królewskiego od papieża Innocentego IV. W 1252 roku po zawarciu sojuszu z księciem Ottonem I Welfem z Brunszwiku uzyskał potwierdzenie swojego wyboru na króla Niemiec od wszystkich elektorów. Powszechnego uznania doczekał się jednak dopiero po śmierci Konrada IV w 1254 roku.

W 1255 roku stanął na czele Związku Reńskiego i zaczął prowadzić politykę uprzywilejowania miast Rzeszy. Wywołało to niezadowolenie ze strony stronnictwa papieskiego, które próbowało go zdetronizować. W Holandii prowadził kampanię wojenną przeciw Fryzom. Zginął 28 stycznia 1256 w bitwie z Fryzami pod Alkmaarem. Pochowany został w Middelburgu.

Gerolfingowie	Gerulf (885–896) Dirk I (896–939) Dirk II (939–988) Arnulf (988–993) Dirk III (993–1039) Dirk IV (1039–1049) Floris I (1049–1061) Dirk V (1061–1091) Floris II Gruby (1091–1121) Dirk VI (1121–1157) Floris III (1157–1190) Dirk VII (1190–1203) Wilhelm I (1203–1222) Floris IV (1222–1234) Wilhelm II (1234–1256) Floris V (1256–1296) Jan I (1296–1299)
Dynastia z Avesnes	Jan II (1299–1304) Wilhelm III Dobry (1304–1337) Wilhelm IV (1337–1345) Małgorzata I (1345–1354)
Wittelsbachowie	Wilhelm V (1354–1388) Albrecht I Bawarski (1388–1404) Wilhelm VI (1404–1417) Jakobina Bawarska (1417–1432)
Walezjusze	Filip I Dobry (1432–1467) Karol I Śmiały (1467–1477) Maria Burgundzka (1477–1482)
Habsburgowie	Filip II Piękny (1482–1506) Karol II (1506–1556) Filip III (1556–1581)

Konradyni	Konrad I (911–918)
Ludolfingowie	Henryk I Ptasznik (919–936) Arnulf Zły (antykról 919–921) Otton I Wielki (936–973) Otton II (koregent od 961, 973–983) Otton III (983–1002) Henryk II Święty (1002–1024)
Dynastia salicka	Konrad II (1024–1039) Henryk III (koregent od 1028, 1039–1056) Henryk IV (koregent 1054, 1056–1105) Rudolf Szwabski (antykról 1077–1080) Herman z Salm (antykról 1081–1088) Konrad (III) Salicki (koregent od 1087, antykról 1093–1098) Henryk V (korgent od 1099, 1105–1125)
Supplinburgowie	Lotar III (1125–1137)
Hohenstaufowie	Konrad III (antykról 1127–1135, król 1138–1152) Henryk (VI) Berengar (koregent 1147–1150) Fryderyk I Barbarossa (1152–1190) Henryk VI (koregent od 1169, 1190–1197) Filip Szwabski (1198–1208)
Welfowie	Otto IV (antykról 1198–1208, król 1208–1218)
Hohenstaufowie	Fryderyk II (koregent 1196–1197, 1215–1250) Henryk VII (koregent 1220–1235, od 1231 antykról) Konrad IV (koregent od 1237, 1250–1254)
Wielkie bezkrólewie	Henryk Raspe (antykról 1246–1247) Wilhelm z Holandii (1254–1256, antykról od 1247) Ryszard z Kornwalii (antykról 1256–1272) Alfons z Kastylii (antykról 1257–1274)
Habsburgowie	Rudolf I (1273–1291)
Nassau	Adolf z Nassau (1292–1298)
Habsburgowie	Albrecht I (1298–1308)
Luksemburgowie	Henryk VII (1308–1313)
Wittelsbachowie	Ludwik IV Bawarski (1314–1347)
Habsburgowie	Fryderyk Piękny (antykról 1314–1322, koregent 1325–1332)
Luksemburgowie	Karol IV (antykról od 1347, król 1347–1378) Gunter ze Schwarzburga (antykról 1349–1349) Wacław (koregent od 1376, 1378–1400) Fryderyk z Brunszwiku (antykról elekt 1400)
Wittelsbachowie	Ruprecht z Palatynatu (1400–1410)
Luksemburgowie	Zygmunt (1410–1437) Jodok z Moraw (antykról 1410–1411)
Habsburgowie	Albrecht II (1438–1439) Fryderyk III (1440–1493) Maksymilian I (1493–1519) Karol V (1519–1556) Ferdynand I (koregent od 1531, 1556–1564) Maksymilian II (koregent 1562, 1564–1576) Rudolf II (koregent 1575, 1576–1612) Maciej (1612–1619) Ferdynand II (1619–1637) Ferdynand III (koregent od 1636, 1637–1657) Ferdynand IV (koregent 1653–1654) Leopold I (1657–1705) Józef I (koregent od 1687, 1705–1711) Karol VI (1711–1740)
Wittelsbachowie	Karol VII (1742–1745)
Habsburgowie-Lotaryńscy	Franciszek I (1745–1765) Józef II (koregent od 1764, 1765–1790) Leopold II (1790–1792) Franciszek II (1792–1806)