Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (WPiA UW) – najstarszy wydział Uniwersytetu Warszawskiego i drugi co do liczby studentów (po Wydziale Zarządzania). Prowadzi kształcenie na kierunkach:
- prawo – w formie stacjonarnej i niestacjonarnej (studia jednolite magisterskie),
- administracja – w formie stacjonarnej i niestacjonarnej (studia I i II stopnia),
- prawo finansowe i skarbowość – w formie niestacjonarnej (studia II stopnia),
- samorząd terytorialny i polityka regionalna – w formie stacjonarnej (studia I stopnia) i niestacjonarnej (studia II stopnia),
- Humanitarian Action (NOHA) – w formie stacjonarnej (studia II stopnia).
Wydział kształci także w ramach studiów doktoranckich, studiów podyplomowych, kursów i szkoleń.
Historia Wydziału[1]
[edytuj | edytuj kod]Tradycje Wydziału Prawa i Administracji jako najstarszego Wydziału Uniwersytetu Warszawskiego sięgają XVIII wieku i programu nauczania w Szkole Rycerskiej. Projekty utworzenia uniwersytetu, kształcącego również prawników, wysunięto w dobie I rozbioru, gdy Komisja Edukacji Narodowej wydała szereg nominacji profesorskich. Trudności finansowe i lokalowe nie pozwoliły jednak na realizację tej idei.
W 1808 roku utworzono Szkołę Prawa Księstwa Warszawskiego – głównie dla potrzeb tworzonego od podstaw sądownictwa i nowej administracji. Tę właśnie datę przyjmuje się jako rozpoczęcie działalności Wydziału. 1 października 1808 patronujący organizowaniu szkoły ówczesny Minister Sprawiedliwości Feliks Franciszek Łubieński zwrócił uwagę na jego rolę jako ośrodka kształcącego młodzież. W roku 1811 poprzez połączenie ze Szkołą Nauk Administracyjnych utworzono dwuwydziałową uczelnię: Szkołę Prawa i Administracji. Jej kierownictwo powierzono Radzie Dozorczej, w której składzie zasiadali m.in. St. Staszic i S.B. Linde. Nauka trwała 3 lata (4 w razie łącznych studiów na obydwu fakultetach). W 1814 r. wprowadzono urząd Dziekana, na który powołano znakomitego historyka prawa Jana Wincentego Bandtkiego. Szkoła funkcjonowała nieprzerwanie również w okresie wojny z Rosją. Przekształcona na podstawie dyplomu erekcyjnego z 1816 roku w Wydział Prawa i Administracji, weszła w skład Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Działalność Uniwersytetu zainaugurowano w dn. 14 maja 1818. W gronie profesorów Wydziału znaleźli się m.in. wybitny ekonomista i penitencjarysta Fryderyk Florian Skarbek, wykładający prawo rzymskie i przedmioty historyczno-prawne Wacław Aleksander Maciejowski, czy wreszcie wychowanek Wydziału i najmłodszy w tym gronie badacz prawa karnego – Romuald Hube. Wydział czynnie uczestniczył w życiu naukowym Warszawy, m.in. wydając czasopismo „Themis Polska” (w latach 1828–1831). W trakcie 14 lat istnienia WPiA ukończyło 1880 absolwentów, w tym 757 magistrów. W dobie reform lat sześćdziesiątych XIX wieku rosyjskie władze zgodziły się na utworzenie w 1862 r. Szkoły Głównej. Najliczniejszym z jej czterech wydziałów stał się Wydział Prawa i Administracji. W jego strukturze nie było podziału na kierunki studiów: prawny i administracyjny, a jedynie przy zdawaniu końcowych egzaminów magisterskich można było wybierać jeden z oferowanych kierunków. Do grona ówczesnych profesorów należeli m.in.: karniści – Stanisław Budziński i Walenty Miklaszewski, romanista Teodor Dydyński, cywilista Władysław Holewiński, administratywista Antoni Okolski. W ciągu siedmiolecia WPiA ukończyło 318 magistrów (na ogólną liczbę zapisanych 1314 osób).
Od przełomu lat 1869/1870 w miejsce Szkoły Głównej rozpoczął działalność czysto rosyjski Uniwersytet Cesarski w Warszawie. Mimo niepowodzeń prób utworzenia polskiej uczelni w latach 1905–1907, podjęto prace nad tym zadaniem już podczas działań wojennych w 1914 roku. W pracach nad koncepcją studiów prawniczych uczestniczyli m.in. profesorowie: Miklaszewski i Holewiński. 15 listopada 1915 roku pod zwierzchnictwem okupacyjnych władz niemieckich otwarto Uniwersytet Warszawski. Pierwszym wydziałem UW (do czasu uruchomienia Wydziału Teologii) był Wydział Prawa i Nauk Państwowych – od 1917/18 roku Wydział Prawa i Nauk Politycznych.
W 1918 roku podjęto kroki zmierzające do pełnej stabilizacji Uniwersytetu. Dla Wydziału Prawa określono zakres i tryb składania egzaminów. W styczniu 1919 roku Naczelnik Państwa podpisał dekret w przedmiocie mianowania pierwszego składu profesorów Uniwersytetu Warszawskiego.
Grono studentów w okresie międzywojennym było bardzo liczne (przyjmowano w granicach 2000-3000 osób), kończyło studia około 30% zapisanych na I rok. W 1933 r. Wydział ograniczył liczbę zapisujących się do 1000 osób wprowadzając konkurs matur.
Wydział funkcjonował w bardzo trudnych warunkach lokalowych. Dopiero w 1935/36 został mu oddany nowo wybudowany gmach Wydziału Prawa i w nim Auditorium Maximum.
We wrześniu 1939 roku spłonął budynek seminaryjny Wydziału Prawa. Auditorium Maximum zajęło wojsko niemieckie, podobnie jak ocalały lokal Seminarium Prawa Cywilnego. Już w październiku na zapytanie dziekana Rybarskiego kierownicy zakładów odpowiedzieli, że można podjąć zajęcia z chwilą uzyskania lokali zastępczych. W końcu października Niemcy wydali zakaz działalności wyższych uczelni i organizowanie nauczania w podziemiu wymagało nowych form.
Od jesieni 1940 roku podjęto zajęcia dla studentów starszych lat pod kierownictwem dziekana Rybarskiego, dla chcących rozpocząć studia organizowano zajęcia wespół z profesorami wysiedlonymi z Poznania w ramach Uniwersytetu Ziem Zachodnich, w którym od 1.01.1941 roku dziekanem Wydziału Prawa był prof. Rafacz. Gdy w maju 1941 roku aresztowano Rybarskiego, chwilowo zawieszono działalność dydaktyczną, ale już w lipcu 1941 roku podjęto ją pod opieką prof. Rafacza jako dziekana Wydziału Prawa UW i komplety prawnicze z UZZ przechodziły do UW tak, że w 1943 Wydział Prawa działał w ramach Uniwersytetu Warszawskiego- liczba studentów stale wzrastała. Oblicza się, że w czasie okupacji studiowało około 1000 studentów (lista nazwisk na podstawie zdanych egzaminów obejmuje 600 osób).
Tworzono małe grupy w różnych lokalach na terenie miasta i profesorowie parokrotnie powtarzali zajęcia z danego przedmiotu. Z każdego przedmiotu zajęcia kończono egzaminem, organizowanie egzaminów z przedmiotów danego roku w jednym dniu w warunkach okupacji było niemożliwe. Wydział Prawa był jedynym Wydziałem, na którym regularnie zbierała się Rada Wydziału, a profesorowie obok dydaktyki prowadzili działalność naukową przygotowując podręczniki. Powstanie warszawskie przerwało tok nauczania, a dziekan Rafacz zginął w sierpniu 1944 roku rozstrzelany przez Niemców.
W lipcu 1945 roku podjęto zajęcia na Wydziale Prawa realizując dotychczasowy program (ale zachowano zdawanie egzaminu odrębnie z każdego przedmiotu). Powiększało się grono profesorskie. Od 1950 roku wszystkie katedry miały pełną obsadę; utworzono nowe katedry. Od 1968 wszystkie katedry jako zakłady stały się częściami Instytutów. Odtąd, do 2019 roku, Wydział pracował w strukturze sześciu Instytutów.
W zakresie organizacji studiów po II wojnie światowej od 1948 roku zaczęto wprowadzać zmiany. Od roku 1948 dla studentów III roku wprowadzono 3 kierunki studiów: cywilistyczny, kryminologiczny i administracyjny, od 1949 wprowadzono studia dwustopniowe – na pierwszym stopniu trwające 3 lata mające charakter studiów zawodowych i uprawniające do studiów magisterskich w obranej specjalności (w ramach której było kilka miejsc). Studia dwustopniowe zlikwidowano w 1951/52 roku i przywrócono studia 4-letnie. Od lat 80. studia trwają pięć lat i kończą się obroną pracy magisterskiej.
Od 1992 roku Wydział podjął zadanie zwiększenia liczby przyjętych na studia. Jako jedyny w Polsce wprowadził zajęcia dla studium dziennego i tzw. studium wieczorowego według jednolitego programu, znosząc dyscyplinę zajęć, wprowadzając wykłady i zamiast ćwiczeń tzw. konsultacje w grupach różnej wielkości (zależnie od wielkości uzyskanych sal) z których mogą korzystać chętni z obu studiów.
Ostatnie 30 lat to okres stałego rozwoju Wydziału. Pozyskano w tym czasie nowe budynki i przeprowadzono kapitalne remonty dotychczasowych, znacznie zwiększono kadrę naukową i liczbę kształconych studentów. W roku akademickim 2016/2017 przeprowadzono gruntowną reformę programu nauczania na kierunku Prawo, wprowadzając innowacyjne w skali całego kraju rozwiązania, w tym tzw. bloki specjalizacyjne. Zmieniono również sposób nauczania procedur.
Władze
[edytuj | edytuj kod]- Dziekan: prof. dr hab. Tomasz Giaro
- Prodziekan ds. badań naukowych i współpracy międzynarodowej: dr hab. Piotr Grzebyk
- Prodziekan ds. studenckich: dr Andrzej Bielecki
- Prodziekan ds. finansowych: doc. dr Marek Grzybowski[2]
Dziekani
[edytuj | edytuj kod]- prof. Jan Wincenty Bandtkie (1808–1816 – dyrektor Szkoły Prawa i Nauk Administracyjnych; 1816–1831 – dziekan Wydziału Prawa i Nauk Administracyjnych)
- prof. Jan Kanty Wołowski (1862–1863)
- prof. Walenty Dutkiewicz (1863–1867)
- prof. Józef Kasznica (1867–1869)
- prof. Stanisław Budziński (1869–1872)
- prof. Władysław Holewiński (1872–1878)
- prof. Józef Kasznica (1878–1887)
- prof. Dmitrij Jakowlewicz Samokwasow (1887–1892)
- prof. Grigorij Fiodorowicz Simonienko (1892–1900)
- prof. Fiodor Fiodorowicz Zigel (1900–1905)
- prof. Fieodosij Gorb-Romaszkiewicz (1905–1907)
- prof. Aleksandr Lwowicz Błok (1908–1909)
- prof. Iwan Trepicyn (1910–1911)
- prof. Fiodor Fiodorowicz Zigel (1911–1915)
- prof. Alfons Parczewski (1915–1919)
- prof. Zygmunt Cybichowski (1919–1922)
- prof. Edward Strasburger (1922–1924)
- prof. Eugeniusz Jarra (1924–1928)
- prof. Tadeusz Brzeski (1928–1929)
- prof. Karol Lutostański (1929–1930)
- prof. Bohdan Wasiutyński (1930–1931)
- prof. Józef Rafacz (1931–1932)
- prof. Karol Lutostański (1932–1933)
- prof. Józef Rafacz (1933–1934)
- prof. Karol Lutostański (1934–1935)
- prof. Wacław Makowski (1935–1937)
- prof. Roman Rybarski (1937–1941)
- prof. Józef Rafacz (1941–1944)
- prof. Stefan Zaleski (1945–1946)
- prof. Stanisław Śliwiński (1946–1947)
- prof. Jan Wasilkowski (1947–1949)
- prof. Edward Gintowt (1949–1950)
- prof. Stanisław Śliwiński (1950–1951)
- prof. Cezary Berezowski (1951–1953)
- prof. Witold Czachórski (1954–1956)
- prof. Leon Kurowski (1956–1959)
- prof. Henryk Świątkowski (1959–1961)
- prof. Jerzy Jodłowski (1961–1965)
- prof. Bogusław Leśnodorski (1965–1968)
- prof. Leon Kurowski (1968–1972)
- prof. Marian Weralski (1972–1975)
- prof. Zbigniew Resich (1975–1981)
- prof. Jerzy Harasimowicz (1981–1987)
- prof. Wojciech Góralczyk (1987–1990)
- prof. Jerzy Harasimowicz (1990–1993)
- prof. Józef Okolski (1993–1999)
- dr hab. Mirosław Wyrzykowski prof. UW (1999–2001)
- prof. Tadeusz Tomaszewski (2001–2008)
- dr hab. Krzysztof Rączka prof. UW (2008–2016)
- prof. Tomasz Giaro (od 1 września 2016)[3].
Struktura[4]
[edytuj | edytuj kod]Historia Prawa:
- Katedra Prawa Rzymskiego i Antycznego (kierownik: dr hab. Jakub Urbanik)
- Katedra Historii Ustroju i Prawa Polskiego (kierownik: prof. dr hab. Andrzej Zakrzewski)
- Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa (kierownik: prof. dr hab. Marek Wąsowicz)
- Zakład Europejskiej Tradycji Prawnej (kierownik: prof. dr hab. Tomasz Giaro)
- Zakład Prawa Wyznaniowego (kierownik: dr hab. Wojciech Brzozowski, prof. UW)[5]
- Zakład Historii Administracji (kierownik: dr hab. Robert Jastrzębski, prof. UW)[6]
- Pracownia Bibliografii Historyczno-Prawnej (kierownik: prof. dr hab. Andrzej Zakrzewski)
- Pracownia Dziejów Kultury Prawnej (kierownik: prof. dr hab. Marek Wąsowicz)
- Pracownia Prawa Polskiego XX wieku (kierownik: dr hab. Robert Jastrzębski, prof. UW)
Nauki o Państwie i Prawie:
- Katedra Filozofii Prawa i Nauki o Państwie (kierownik: dr hab. Tatiana Chauvin)
- Katedra Historii Doktryn Polityczno-Prawnych (kierownik: prof. dr hab. Adam Bosiacki)
- Katedra Logiki i Argumentacji Prawniczej (kierownik: dr hab. Sławomir Lewandowski, prof. UW)[7]
- Katedra Prawa Konstytucyjnego (kierownik: prof. dr hab. Marek Zubik)
- Katedra Socjologii Prawa (kierownik: dr hab. Aleksander Stępkowski, prof. UW)[8]
Nauki Prawno-Administracyjne:
- Katedra Prawa Finansowego (kierownik: prof. dr hab. Hanna Litwińczuk)
- Katedra Prawa i Postępowania Administracyjnego (kierownik: prof. dr hab. Jacek Jagielski)
- Katedra Prawa Pracy i Polityki Społecznej (kierownik: prof. dr hab. Małgorzata Gersdorf)
- Katedra Prawa Rolnego i Systemu Ochrony Bezpieczeństwa Żywności (kierownik: prof. dr hab. Paweł Czechowski)
- Katedra Prawa Ubezpieczeń (kierownik: dr hab. Magdalena Szczepańska)
- Zakład Administracyjnego Prawa Gospodarczego i Bankowego (kierownik: prof. dr hab. Hanna Gronkiewicz-Waltz)
- Zakład Nauki Administracji (kurator: dr hab. Dawid Sześciło)
- Zakład Praw Człowieka (kierownik: dr hab. Marcin Wiącek, prof. UW)[9]
- Pracownia Centrum Prawa Nowych Technologii (vacat)
- Pracownia Pozapracowniczych Stosunków Zatrudnienia (kierownik: prof. dr hab. Małgorzata Gersdorf)
- Pracownia Prawa Żywnościowego (kierownik: prof. dr hab. Małgorzata Korzycka)
Prawo Cywilne:
- Katedra Prawa Handlowego (kierownik: dr hab. Katarzyna Bilewska, prof. UW)
- Katedra Postępowania Cywilnego (kierownik: prof. dr hab. Karol Weitz)
- Katedra Prawa Własności Intelektualnej i Dóbr Niematerialnych (kierownik: prof. dr hab. Krystyna Szczepanowska-Kozłowska)
- Katedra Prawa Cywilnego Porównawczego (kierownik: prof. dr hab. Wojciech Kocot)
- Katedra Prawa Cywilnego (kierownik: dr hab. Maciej Kaliński, prof. UW)
- Pracownia Prawa Medycznego i Biotechnologii (kierownik: dr hab. Leszek Bosek, prof. UW)[10]
- Pracownia Prawa Rynku Kapitałowego (kierownik: prof. dr hab. Michał Romanowski)[11]
Prawo Karne:
- Katedra Kryminalistyki (kierownik: prof. dr hab. Tadeusz Tomaszewski)
- Katedra Postępowania Karnego (kierownik: dr hab. Maria Rogacka-Rzewnicka, prof. UW)[12]
- Katedra Prawa Karnego Porównawczego (kierownik: dr hab. Barbara Namysłowska-Gabrysiak)[13]
- Katedra Prawa Karnego (kierownik: prof. dr hab. Małgorzata Król-Bogomilska)
- Zakład Międzynarodowego Postępowania Karnego (kierownik: dr hab. Szymon Pawelec, prof. UW)[14]
- Zakład Kryminologii (kierownik: dr hab. Monika Płatek, prof. UW)
- Interdyscyplinarna Pracownia Prawa Karnego Medycznego i Farmaceutycznego (kierownik: dr hab. Przemysław Konieczniak)[15]
- Pracownia Techniki Kryminalistycznej (kierownik: prof. dr hab. Tadeusz Tomaszewski)
Prawo Międzynarodowe:
- Katedra Międzynarodowego Prawa Prywatnego i Handlowego (kierownik: prof. dr hab. Jerzy Poczobut)
- Katedra Prawa Europejskiego (kierownik: dr hab. Anna Zawidzka-Łojek)
- Zakład Międzynarodowego Prawa Lotniczego i Kosmicznego (kierownik: dr hab. Katarzyna Myszona-Kostrzewa)
- Zakład Międzynarodowego Prawa Publicznego (kierownik: dr hab. Karol Karski)
Szkoły Prawa Obcego:
- Szkoła Prawa Angielskiego
- Szkoła Prawa Amerykańskiego
- Szkoła Prawa Francuskiego
- Szkoła Prawa Niemieckiego
- Szkoła Prawa Hiszpańskiego i Europejskiego
- Szkoła Prawa Niemieckiego
- Szkoła Prawa Włoskiego
- Szkoła Prawa i Gospodarski Chin
Wykładowcy wydziału
[edytuj | edytuj kod]Absolwenci (m.in.)
[edytuj | edytuj kod]Wśród absolwentów i byłych studentów Wydziału znajduje się czterech noblistów (Henryk Sienkiewicz, Czesław Miłosz, Leonid Hurwicz, Menachem Begin)[16]. Ponadto, absolwentami WPiA UW są m.in[17]:
- Jan Brzechwa (absolwent r. 1924) – poeta i tłumacz, prawnik,
- Witold Gombrowicz (absolwent r. 1927) – powieściopisarz, nowelista i dramaturg,
- Jerzy Giedroyć (absolwent r. 1929) – publicysta, działacz emigracyjny, redaktor naczelny „Kultury”,
- prof. dr hab. Adam Zieliński (absolwent r. 1953) – były Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, były Rzecznik Praw Obywatelskich,
- prof. dr hab. Adam Strzembosz (absolwent r. 1953) – były Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego,
- Jan Olszewski (absolwent r. 1953) – adwokat, publicysta, działacz opozycji w PRL, były Prezes Rady Ministrów,
- dr Janusz Kochanowski – były Rzecznik Praw Obywatelskich,
- prof. dr hab. Ewa Łętowska (absolwentka r. 1962) – była Rzecznik Praw Obywatelskich, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku,
- prof. dr hab. Lech Gardocki (absolwent r. 1966) – były Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego,
- dr Bohdan Zdziennicki (absolwent r. 1966) – były Prezes Trybunału Konstytucyjnego
- prof. dr hab. Tadeusz Ereciński (absolwent r. 1968) – były prezes Sądu Najwyższego kierujący Izbą Cywilną,
- prof. dr hab. Lech Garlicki (absolwent r. 1968) – sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku, były sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
- prof. dr hab. Marek Wierzbowski (absolwent r. 1968) – były Prezes Rady Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie,
- Jerzy Stępień (absolwent r. 1969) – sędzia, były Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
- dr hab. Lech Kaczyński (absolwent r. 1971) – były Prezydent RP, były Prezydent m. st. Warszawy, były Prezes NIK,
- prof. dr hab. Andrzej Rzepliński (absolwent r. 1971) – były Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
- prof. dr hab. Marek Safjan (absolwent r. 1971) – były Prezes Trybunału Konstytucyjnego, sędzia Trybunału Sprawiedliwości UE,
- dr hab. prof. ucz. Mirosław Wyrzykowski (absolwent r. 1971) – sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku,
- dr Włodzimierz Cimoszewicz (absolwent r. 1972) – były Prezes Rady Ministrów, były Marszałek Sejmu, były Minister Spraw Zagranicznych,
- prof. dr hab. Małgorzata Gersdorf (absolwentka r. 1975) – była Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego,
- prof. dr hab. Hanna Gronkiewicz-Waltz (absolwentka r. 1975) – była Prezes NBP, była Prezydent m. st. Warszawy,
- dr hab. prof. ucz. Cezary Banasiński (absolwent r. 1976) – były Prezes UOKiK,
- prof. dr hab. Witold Modzelewski (absolwent r. 1978) – były wiceminister finansów,
- Ryszard Kalisz (absolwent r. 1980) – adwokat i polityk, były Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji,
- prof. dr hab. Marek Zubik (absolwent r. 1997) – sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku, były zastępca Rzecznika Praw Obywatelskich,
- dr hab. Adam Bodnar (absolwent r. 2000) – były Rzecznik Praw Obywatelskich, minister sprawiedliwości i prokurator generalny.
- dr hab. Marcin Wiącek (absolwent r. 2006) − Rzecznik Praw Obywatelskich.
Adres
[edytuj | edytuj kod]ul. Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
Budynki
[edytuj | edytuj kod]- Collegium Iuridicum I, ul. Krakowskie Przedmieście 26/28
- Collegium Iuridicum II, ul. Lipowa 4
- Collegium Iuridicum III, ul. Oboźna 6/8
- Collegium Iuridicum IV, ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 47 (Szara Willa)
- Auditorium Maximum, ul. Krakowskie Przedmieście 26/28
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dlaczego my? [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Prodziekani. uw.edu.pl. [dostęp 2016-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-20)].
- ↑ Prof. dr hab. Tomasz Giaro Dziekanem WPiA UW [online], wpia.uw.edu.pl [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-27] .
- ↑ Struktura wydziału [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Zakład Prawa Wyznaniowego – IHP [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Zakład Historii Administracji – IHP [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Katedra Logiki i Argumentacji Prawniczej – INoPiP [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Instytut Nauk o Państwie i Prawie. wpia.uw.edu.pl. [dostęp 2017-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-02)].
- ↑ Kierownik Zakładu | Zakład Praw Człowieka WPiA UW [online] [dostęp 2021-01-15] (ang.).
- ↑ Pracownia Prawa Medycznego i Biotechnologii – IPC [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Pracownia Prawa Rynku Kapitałowego – IPC [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Zakład Postępowania Karnego – IPK [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Katedra Prawa Karnego Porównawczego – IPK [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Zakład Międzynarodowego Postępowania Karnego – IPK [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-03] (pol.).
- ↑ Interdyscyplinarna Pracownia Prawa Karnego Medycznego i Farmaceutycznego [online], ippmed.wpia.uw.edu.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Fakty i liczby [online], Uniwersytet Warszawski [dostęp 2021-01-15] (pol.).
- ↑ Absolwenci [online], WPiA [dostęp 2021-01-15] (pol.).