Zdzisław Grudzień – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zdzisław Grudzień
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 października 1924
Escaudain

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1982
Głębokie

Poseł na Sejm PRL IV, V, VI, VII i VIII kadencji
Okres

od 1965
do 1981

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Małżonek

Rozalia Grudzień

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Złoty Znak Związku OSP RP Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Odebrane:
Order Budowniczych Polski Ludowej

Zdzisław Grudzień (ur. 6 października 1924 w Escaudain we Francji, zm. 30 stycznia 1982 w Głębokiem) – polski polityk, działacz partyjny, komunista, górnik, absolwent AGH.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kolega Edwarda Gierka z Belgii i Francji, gdzie przed II wojną światową pracował jako górnik. W 1942 wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej. Podczas wojny uczestniczył w ruchu oporu na terenie Francji – był współorganizatorem Związku Młodzieży Polskiej „Grunwald”.

W 1946 wrócił do Polski i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (zasiadał w egzekutywie jej Komitetu Powiatowego w Wałbrzychu), Związku Walki Młodych, a następnie do Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1949–1950 był słuchaczem Centralnej Szkoły Partyjnej im. J. Marchlewskiego w Łodzi przy KC PZPR. Od 1957 pełnił ważne funkcje w Komitecie Wojewódzkim Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Katowicach: kierownika Wydziału Propagandy (do 1960), sekretarza KW (1960–1970) oraz I sekretarza KW (1970–1980). Od 1973 do 1980 kierował prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Pełnił także funkcje we władzach PZPR: członka Komitetu Centralnego PZPR (1964–1981), zastępcy członka Biura Politycznego KC PZPR (1971–1975) i członka Biura Politycznego (1975–1980).

W latach 1965–1981 poseł na Sejm PRL (IV, V, VI, VII i VIII kadencji).

W czerwcu 1981 został wykluczony z PZPR, w następnym miesiącu złożył mandat poselski. W lipcu 1981 został pozbawiony przez Radę Państwa PRL Orderu Budowniczych Polski Ludowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany wraz z Edwardem Gierkiem, Piotrem Jaroszewiczem i innymi czołowymi politykami lat 70. na terenie poligonu wojskowego w Drawsku Pomorskim; schorowany zmarł z powodu nieudzielenia pomocy medycznej.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stefana i Józefy. Był bratem Mieczysława Grudnia – działacza PZPR, generała dywizji ludowego Wojska Polskiego. Był żonaty z Rozalią Grudniową z domu Dźwierżyńską (zmarłą w 1975), długoletnią pracownicą przedsiębiorstwa handlu zagranicznego „Stalexport”, odznaczoną m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym odznaczeniem im. Janka Krasickiego, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Złotą odznaką „Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego” oraz Odznaką „Zasłużony pracownik handlu zagranicznego"[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Trybuna Robotnicza”, nr 200, 12 września 1975, s. 2.
  2. Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 19.
  3. Odznaczenia dla pracowników partyjnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
  4. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453.
  5. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450.
  6. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
  7. Kronika Beskidzka”, nr 37, Bielsko-Biała, 15–21 września 1973, s. 1.
  8. Gościliśmy delegację działaczy sportu z ZSRR, „Trybuna Robotnicza”, nr 74, 29 marca 1965, s. 4.
  9. Nadanie tow. Zdzisławowi Grudniowi tytułu Honorowego Górnika PRL, „Trybuna Robotnicza”, nr 27, 2 lutego 1978, s. 1.
  10. Odznaki Tysiąclecia dla działaczy Śląskich, „Trybuna Robotnicza”, nr 59, 11 marca 1963, s. 1.
  11. Uroczyste spotkanie władz Mazowsza i woj. katowickiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 149, 25 czerwca 1971, s. 1.
  12. Harcerstwo szkołą patriotyzmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 118, 10 maja 1969, s. 2.
  13. „Strażak: pismo Związku Ochotniczych Straży Pożarnych”, nr 23 (427), 115 grudnia 1975, s. 15.
  14. X Krajowy Zjazd Związku Zawodowego Chemików zakończył obrady, „Trybuna Robotnicza”, nr 229, 26 września 1972, s. 1–2.
  15. Spotkanie kierownictwa KW PZPR ze studentami, „Trybuna Robotnicza”, nr 15, 18–19 stycznia 1964, s. 1–2.
  16. Złote gody „Celmy”, „Trybuna Robotnicza”, nr 104, 4 maja 1970, s. 2.
  17. Wysokie wyróżnienie załogi zasłużonej huty „Florian”, „Trybuna Robotnicza”, nr 184, 14 sierpnia 1978, s. 1–2.
  18. Medale radzieckie dla polskich przywódców, „Dziennik Bałtycki”, nr 106, 9–11 maja 1975, s. 1.
  19. Medale Georgi Dymitrowa dla członków kierownictwa PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 266, 8 listopada 1972, s. 1.
  20. Medale z okazi 30-lecia wyzwolenia Czechosłowacji /w/ "Trybuna Ludu", nr 127, 3 czerwca 1975, s. 4.
  21. Radzieckie odznaczenia dla polskich przodowników, „Wiadomości Zagłębia”, nr 14, 7 kwietnia 1978, s. 1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]