داود سلجوقی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

داود بن محمود بن محمد تپَر نهمین پادشاه سلسله سلجوقیان ایران بود.

او را وزیر پدرش قوام‌الدین ابوالقاسم درگزینی در همدان به پادشاهی نشاند. همزمان مسعود بن محمد بن ملکشاه در عراق و سلجوق‌شاه بن محمد بن ملکشاه در فارس و خوزستان داعیه پادشاهی کردند. داود چندین بار با مسعود بن محمد بن ملکشاه به جنگ رفت ولی نهایتا بعد از کشته شدن راشد خلیفه عباسی در اصفهان، داود به آذربایجان رفت و تحت اتابگی ایاز حکومت راند.

وی در ۱۱۴۳م در تبریز توسط حشاشین ترور شد^[۱]

• محمود دوم
• سلجوقیان
• دقاق غز

• جی. آ. بویل، تهران، تاریخ ایران کمبریج، انتشارات امیر کبیر، جلد پنجم، صفحه ۱۲۵-۱۳۱.

• لغت‌نامهٔ دهخدا، مدخل «داود بن محمود» بایگانی‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine

1. ↑ A History of the Crusades: The First Hundred Years, pgs. 168-169.