فناستین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فناستین
داده‌های بالینی
کد ATC
شناسه‌ها
  • N-(4-Ethoxyphenyl)acetamide
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.000.485 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC10H13NO۲
جرم مولی۱۷۹٫۲۱۹ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
چگالی۱٫۲۴ g/cm3
نقطه ذوب۱۳۴ درجه سلسیوس (۲۷۳ درجه فارنهایت) (تجزیه می‌شود)
  • O=C(Nc1ccc(OCC)cc1)C
  • InChI=1S/C10H13NO2/c1-3-13-10-6-4-9(5-7-10)11-8(2)12/h4-7H,3H2,1-2H3,(H,۱۱٬۱۲) ✔Y
  • Key:CPJSUEIXXCENMM-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

فناستین (انگلیسی: Phenacetin) فناستین (استوفنتیدین، N-(۴-اتوکسی‌فنیل) استامید) یک داروی تسکین‌دهنده و کاهش‌دهنده تب است که پس از معرفی آن در سال ۱۸۸۷ به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. از دههٔ ۱۹۷۰ با عنوان خطرناک از مصرف دارویی کنار گذاشته‌شد (کانادا در سال ۱۹۷۳،[۱] و توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال ۱۹۸۳).[۲]

تاریخ

[ویرایش]

فناستین در سال ۱۹۸۷ در البرفلد آلمان توسط شرکت آلمانی بایر آگ معرفی شد و عمدتاً به عنوان یک مسکن استفاده می‌شد. این دارو یکی از نخستین کاهش‌دهنده‌های تب مصنوعی بود که به بازار آمد. همچنین از نظر تاریخی به عنوان یکی از اولین مسکن‌های غیرافیونی بدون خواص ضدالتهابی شناخته شده‌است.

مکانیسم اثر شناخته شده

[ویرایش]

اثرات ضد درد فناستین به دلیل اعمال آن بر روی دستگاه‌های حسی نخاع است. افزون بر این، فناستین یک اثر مضطرب بر روی قلب دارد، جایی که به عنوان یک اینوتروپ منفی عمل می‌کند. این دارو یک ضد تب است و روی مغز عمل می‌کند تا نقطه تنظیم دما را کاهش دهد. همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید (نوع تحت حاد) و نورالژی بین دنده‌ای استفاده می‌شود.

منابع

[ویرایش]
  1. "Phenacetin". DrugBank. Retrieved 28 April 2020.
  2. "Drugs withdrawn from the market containing phenacetin" (PDF). Department of Health and Human Services - FDA. 5 October 1983. Archived from the original (PDF) on 30 October 2014.