فن‌سیکلیدین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فن‌سیکلیدین

داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.com	entry
روش مصرف دارو	Smoked, Insufflated, Oral
کد ATC	None
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	CA: رده یک UK: کلاس آ US: رده دو
داده‌های فارماکوکینتیک
نیمه‌عمر حذف	7–46 hours
شناسه‌ها
نام آیوپاک 1-(1-phenylcyclohexyl)piperidine
شمارهٔ سی‌ای‌اس	77-10-1 Y
پاب‌کم CID	6468
دراگ‌بنک	DB03575 Y
کم‌اسپایدر	6224 Y
UNII	J1DOI7UV76
KEGG	C07575 Y
ChEMBL	ChEMBL275528 Y
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID6023446
ECHA InfoCard	100.150.427
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C17H25N
جرم مولی	243.387 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES c1ccccc1C3(N2CCCCC2)CCCCC3
InChI InChI=1S/C17H25N/c1-4-10-16(11-5-1)17(12-6-2-7-13-17)18-14-8-3-9-15-18/h1,4-5,10-11H,2-3,6-9,12-15H2 Y Key:JTJMJGYZQZDUJJ-UHFFFAOYSA-N Y
(صحت‌سنجی)

فن‌سیکلیدین (به انگلیسی: PCP) داروی روان‌گردان و منفک کننده است. این ماده در اواخر دهه ۱۹۵۰ به عنوان داروی بیهوشی ساخته شد ولی به دلیل عوارض جانبی آن، همچون روان آشفتگی و گمگشتگی، مصرف آن در اواخر دهه ۱۹۶۰ بیشتر تحت سو مصرف قرار گرفت. در آن سال‌ها این ماده به نام سرنیلان و به عنوان یک داروی بیهوشی برای حیوانات مورد مصرف قرار می‌گرفت.

فن‌سیکلیدین خالص، پودر کریستالی سفید رنگی است که به راحتی در آب قابل حل می‌باشد. امروزه ترکیب آن با مواد دیگر باعث تغییر رنگ از آجری تا قهوه‌ای و تغییر شکل از پودر به آدامس شده‌است. به صورت قرص، پودر، کریستال وجود دارد که با توتون سیگار یا گراس مخلوط شده و استفاده می‌گردد.

این مواد مخدر بسیار سریع و تنها در مدت چند ثانیه اثر می‌کند. در دوزهای پائین تر احساس آرامش کاذب، مورمور شدن و کرختی ایجاد می‌کند و بتدریج تبدیل به احساس جدائی، دوری و بیگانگی نسبت به محیط پیرامون می‌شود. بریده بریده حرف زدن، عدم تعادل و هماهنگی در اندام‌ها همراه باحس قدرت و احساس شناور بودن می‌شود که از ۴ تا ۶ ساعت ادامه دارد. افسردگی متعاقب دوز زیاد آن تا ۲۴ ساعت ادامه می‌یابد. در دوزهای بالاتر برخی افراد دچار گیجی، محبت، حالت آزار رساننده و اضطراب شدید می‌شوند و در این مرحله منجر به خشونت‌های شدید رفتاری می‌گردد که یکی از خطرناک‌ترین عوارض سو مصرف این مواد می‌باشد و به مرگ فرد مصرف‌کننده یا هر شخص دیگری منجر خواهد شد.

در صورتی که فرد این مواد را به صورت مداوم مصرف کرده باشد عوارضی چون خیرگی بدون هدف، حرکات سریع چشم، راه رفتن نا متعادل، توهمات شنوائی، تغییر اشکال هندسی، اختلالات رفتاری و فراموشی ظاهر می‌شود. این مواد همانند اغلب مواد مخدر توهم زا وابستگی جسمانی حاد ایجاد نمی‌کند ولی این ماده به میزان زیادی باعث ایجاد وابستگی روانی می‌شود.