دوپکسامین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دوپکسامین

داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.com	International Drug Names
کد ATC	C01CA14
شناسه‌ها
نام آیوپاک 4-[۲-({6-[(2-phenylethyl)amino]hexyl}amino)ethyl]benzene-1,2-diol
شمارهٔ سی‌ای‌اس	۸۶۱۹۷-۴۷-۹ Y
پاب‌کم CID	۵۵۴۸۳
کم‌اسپایدر	۵۰۱۰۲ Y
UNII	398E7Z7JB5
KEGG	D03891 Y
ChEMBL	ChEMBL۷۷۶۲۲ Y
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID2048666
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C22H32N2O۲
جرم مولی	429.43 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES Oc1ccc(cc1O)CCNCCCCCCNCCc2ccccc2
InChI InChI=1S/C22H32N2O2/c25-21-11-10-20(18-22(21)26)13-17-24-15-7-2-1-6-14-23-16-12-19-8-4-3-5-9-19/h3-5,8-11,18,23-26H,1-2,6-7,12-17H2 Y Key:RYBJORHCUPVNMB-UHFFFAOYSA-N Y
(صحت‌سنجی)

دوپکسامین (انگلیسی: Dopexamine) در واقع آنالوگ مصنوعی دوپامین است. با این حال دوپکسامین آگونیست گیرنده‌های β۱ و β۲ آدرنرژیک است. اثر این ترکیب بر روی گیرنده D1 دوپامین باعث شل شدن عضلات صاف رگ‌ها در کلیه, مزانتر و سرخرگ‌های مغز و قلب می‌شود. اثر خفیف این ترکیب بر روی گیرنده D1 دوپامین نیز باعث کاهش رهاشدن نوراپی نفرین می‌شود. این دارو برای کاربرد در سپسیس مورد توجه قرار گرفته‌است. این دارو به عنوان یک عامل اینوتروپیک در نارسایی قلبی کاربرد دارد. عوارض جانبی آن عبارتند از آریتمی, ترمور, گرگرفتگی و آنژین صدری.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dopexamine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۱۴.