قرمهسبزی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
گونه | خورش |
---|---|
بخش | ناهار، شام |
خاستگاه | ایران |
خوراک ملی وابسته | ایران |
دمای سرو | گرم |
مواد اصلی | لوبیا قرمز، گوشت قرمز، تره، جعفری، شنبلیله، گشنیز، لیمو امانی |
قرمهسبزی، سبزی خورش یا خورش سبزی از خورشهای ایرانی است که معمولاً با برنج (چلو) خورده میشود.جزو گوه ترین غذاهاست که محمد میخوره
اصالت
[ویرایش]قرمه به تعبیر دهخدا نوعی خورش مرکب از گوشت خردکرده، سبزی و لوبیا است.[۱] قرمهسبزی در سراسر ایران گسترش یافته و بنا بر هر منطقه متفاوت است.
روش پخت
[ویرایش]برای جا افتادن خورش قرمهسبزی زمان بسیاری نیاز است. این خورش با سبزی قرمه؛ دربرگیرندهٔ سبزی تره، جعفری، شنبلیله و گشنیز، اسفناج یا برگ چغندر بنا به فصل، لوبیا اعم از چشم بلبلی، قرمز یا چیتی و گوشت قرمز پخته میشود. مزهٔ ترش قرمهسبزی از لیمو امانی است که پیش از افزودن به خورش، با قرار دادن در آب جوش، تلخی آن را میگیرند.
بزرگداشت
[ویرایش]در اینترنت و رسانهها برای قرمهسبزی بزرگداشت میگیرند که برابر با نخستین شنبه آذر ماه است.[۲] قرمهسبزی نخستین غذای ایرانی است که در ماورای جو بهدست یاسمین مقبلی پخته شد.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ «معنی "قرمه" در "لغتنامهٔ دهخدا"». لغتنامه دهخدا. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۶-۲۹.
- ↑ «تاریخچه ۵ هزارساله قرمه سبزی». ilna.ir. ۸ آذر ۱۳۹۴. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۷-۰۷.
- ↑ «قرمهسبزی ایرانی به فضا رفت». euronews. ۲۰۲۴-۰۲-۱۲. دریافتشده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۳.
- کنعانی، علی کنعانی و علیاکبری، مهین. هنر آشپزی بهارک. تهران: هدیه، ۱۳۶۲.
- نجاتی، فروغ. هنر آشپزی ایرانی. تهران: خشایار، ۱۳۷۴.
- هفتهنامهٔ سلامت، شمارهٔ ۲۵۶.