عربی خلیجی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان عربی خلیجی
زبان بومی در	کویت، عربستان سعودی، بحرین، قطر، امارات متحدهٔ عربی و عمان
تبار	آفریقا-آسیایی سامی سامی مرکزی سامی جنوب مرکزی عربی شبه‌جزیره‌ای زبان عربی خلیجی
سامانه نوشتاری	الفبای عربی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	afb

عربی خلیجی گویشی از عربی است که بیشینهٔ مردم کرانه‌های جنوبی خلیج فارس به آن سخن می‌گویند. این نوع عربی، لهجهٔ بومی کشورهای امارات متحدهٔ عربی، کویت، قطر، عمدهٔ بخش‌های کرانهٔ خاوری عربستان سعودی، بخش کوچکی از شمال عمان، زبان بومی مناطق ساحلی غرب وجزایر هرمزگان و شرق بوشهر و تا اندازهٔ کمی بحرین است. ویژگی اصلی این لهجه نسبت به سایر لهجه‌های شبه‌جزیره عربستان وجود تلفظ «چ» به‌جای «ک»، و «گ» به‌جای «ق» و «ی» به جای «ج» است.این لهجه حتی برخی گویش جنوب به خصوص لهجه جزیرتی((قشمی)) هم تحت تاثیر قرار داده شمار گویشوران این لهجه حدود ۷میلیون نفر برآورد شده است

• ویکی‌پدیای انگلیسی

این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.