Grand Prix-wegrace der Naties 1951

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1951
Autodromo Nazionale di Monza
Officiële naam 20º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 9 september 1951
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Alfredo Milani
Eerste Vlag van Italië Alfredo Milani
Tweede Vlag van Italië Umberto Masetti
Derde Vlag van Italië Nello Pagani
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Australië Ken Kavanagh
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Bruno Ruffo
Eerste Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood
Derde Vlag van Italië Bruno Ruffo
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Romolo Ferri
Derde Vlag van Italië Luigi Zinzani
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Eerste Vlag van Italië Albino Milani/Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith

De Grand Prix-wegrace der Naties 1951 was de achtste en laatste race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1951. De races werden verreden op 9 september 1951 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de wereldtitels in de 350cc-klasse en de 500cc-klasse waren al eerder beslist.

Voor Geoff Duke was de GP des Nations slechts een formaliteit, want hij was al wereldkampioen in de 350- en de 500cc-klasse. In de 250cc-klasse vormde Tommy Robb nog een kleine bedreiging voor Bruno Ruffo en in de 125cc-klasse konden rekenkundig nog acht coureurs wereldkampioen worden. Gianni Leoni en Guido Leoni waren echter al overleden, maar als de top acht geen punten scoorden, was Gianni postuum wereldkampioen omdat hij een overwinning had gescoord en Carlo Ubbiali niet. In de zijspanklasse was de spanning het grootst: daar stonden de combinaties Eric Oliver/Lorenzo Dobelli en Ercole Frigerio/Ezio Ricotti ex aequo aan de leiding met 26 punten.

Duitse deelname

[bewerken | brontekst bewerken]

Begin 1950 had de FIM al bekendgemaakt dat men Duitsland weer wilde toelaten tot internationale races, maar Nederland en België hadden daar een stokje voor gestoken. Ook in dit seizoen namen er geen Duitsers deel, tot aan de GP des Nations, want hier verscheen Roland Schnell met een 350cc-Parilla aan de start. Waarschijnlijk kon dat omdat de FIM in haar najaarscongres al had besloten de Duitsers vanaf het seizoen 1952 weer toe te laten en mocht Schnell daar al een voorschot op nemen.

De 500cc-race werd een succes voor het team van Gilera, dat met Alfredo Milani, Umberto Masetti en Nello Pagani een grote voorsprong nam op de Norton Manx van Geoff Duke. Voor Duke was dat allemaal niet belangrijk, hij hoefde slechts enkele punten te scoren om de constructeurstitel voor Norton zeker te stellen, want hij was al wereldkampioen.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera 1:11"24'3 8
2 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera +48'8 6
3 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera +49'9 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton +1"07'5 3
5 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi +1"27'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +1"32'1 1
7 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera +1"56'6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton +1 ronde
9 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta +1 ronde
10 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton +2 ronden
12 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton +2 ronden
13 Vlag van Italië Dante Bianchi Moto Guzzi +2 ronden
14 Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera +2 ronden
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS +2 ronden
16 Vlag van Italië Giulio Galbiati Moto Guzzi +4 ronden
17 Vlag van Italië Facchinetti Gilera +4 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta
Vlag van België Edouard Texidor Norton
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Thomas Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Humphrey Ranson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leslie Harris Norton
Vlag van Italië Bruno Bertacchini MV Agusta
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Felice Benasedo Moto Guzzi
Vlag van Italië Francesco Guglielminetti Gilera
Vlag van Italië Tito Forconi Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Zwitserland Willy Lips Norton
Vlag van Spanje Ernesto Vidal Norton
Vlag van Spanje Roger Montané Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McEwan Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Ierland Manliff Barrington Norton
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS
Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi [1]
Vlag van Nieuw-Zeeland Len Perry Norton

Top tien eindstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn.
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 35 (37)
2 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera 31
3 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera 21
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 14
5 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera 10
6 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 9
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 8
8 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton 6
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton

Voor de derde keer op rij werd Ken Kavanagh tweede achter Geoff Duke. Het bracht hem op de vierde plaats in de eindstand. Jack Brett finishte als derde Norton-rijder voor Bill Doran met de AJS Boy Racer. Doran passeerde in de WK-stand Johnny Lockett.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 57"29'9 8
2 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton +00'5 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton +40'8 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +1"20'4 3
5 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS +1"20'4 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS +1"21'1 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS +1 ronde
10 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Velocette +1 ronde
12 Vlag van Duitsland Roland Schnell Parilla +1 ronde
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Humphrey Ranson AJS +2 ronden

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette Gestopt[2]
Coureur Merk
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton
Vlag van Oostenrijk Leonhard Faßl AJS
Vlag van België Jack Raffeld Velocette
Vlag van Zwitserland Paul Fuhrer Velocette
Vlag van Spanje Fernando Aranda Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Featherstone AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Sandys-Winsch Velocette

Top tien eindstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 40
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 19
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 19
4 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 16
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 15
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette 14
7 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 11
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS 10
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette 9
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 8

De kleine kans die Tommy Wood nog had op de wereldtitel werd de grond in geboord door Enrico Lorenzetti, die hem met slechts 0,8 seconde verschil versloeg. Een overwinning van Wood was ook niet genoeg geweest, want Bruno Ruffo werd derde en wereldkampioen. De overwinning van Lorenzetti was niet genoeg om de inmiddels overleden Dario Ambrosini in de eindstand te passeren.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 52"34'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi +00'8 6
3 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi +1"47'7 4
4 Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi +1"56'9 3
5 Vlag van Italië Bruno Francisci Moto Guzzi +2"07'9 2
6 Vlag van Italië Guido Paciocca Moto Guzzi +2"34'6 1

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Dario Ambrosini Benelli [4]
Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi [5]
Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Zwitserland Werner Gerber Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Douglas Beasley Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Blemings Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilf Hutt Moto Guzzi
Vlag van Italië Nino Grieco Parilla

Top tien eindstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi 22 (26)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi 18 (21)
3 Vlag van Italië Dario Ambrosini (†) Benelli 14
4 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 12
5 Vlag van Italië Gianni Leoni (†) Moto Guzzi 10
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi 6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette 6
8 Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilf Hutt Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi

De grootste bedreiging voor Carlo Ubbiali was Cromie McCandless, die slechts vier punten achterstand in het WK had. McCandless was echter kansloos, want hij werd op ruim twee minuten achterstand gereden en eindigde zelfs een minuut achter derde man Luigi Zinzani. In de WK-eindstand bleef McCandless zelfs nog achter de overleden Gianni Leoni, die postuum tweede werd.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali Mondial 44"26'2 8
2 Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial +51'4 6
3 Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini +1"02'9 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Mondial +2"07'1 3
5 Vlag van Italië Otello Spadoni Mondial +2"27'5 2
6 Vlag van Italië Giuseppe Matucci MV Agusta +2"27'8 1
7 Vlag van Italië Vittorio Zanzi Morini +1 ronde
8 Vlag van Italië Felice Benasedo Mondial +1 ronde
9 Vlag van Italië Franco Bertoni MV Agusta +1 ronde
10 Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini +1 ronde
11 Vlag van Frankrijk Georges Burggraf MV Agusta +3 ronden
12 Vlag van Italië Rosati MV Agusta +4 ronden
13 Vlag van Nederland Wim Zijlaard MV Agusta +4 ronden

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Gianni Leoni Mondial [5]
Vlag van Italië Guido Leoni Mondial [6]
Vlag van Italië Raffaele Alberti Mondial [6]
Coureur Merk
Vlag van Spanje José Antonio Elizalde Montesa
Vlag van Spanje José Maria Llobet Montesa
Vlag van Spanje Juan Soler Bultó Montesa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
Vlag van Italië Nello Pagani Mondial

Top tien eindstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali Mondial 20
2 Vlag van Italië Gianni Leoni (†) Mondial 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Mondial 11
4 Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini 10
5 Vlag van Italië Guido Leoni (†) Mondial 8
6 Vlag van Italië Vittorio Zanzi Morini 7
7 Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial 6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta 4
9 Vlag van Spanje Juan Soler Bultó Montesa 4
10 Vlag van Italië Raffaele Alberti (†) Mondial 3
Vlag van Italië Nello Pagani Mondial

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Oliver/Lorenzo Dobelli en Ercole Frigerio/Ezio Ricotti stonden gelijk aan kop van het wereldkampioenschap, maar Frigerio/Ricotti komen in uitslag niet voor. Het is niet waarschijnlijk dat ze niet gestart zijn, maar de overwinning ging naar Albino Milani/Giuseppe Pizzocri, die Oliver 0,4 seconde voor bleven. De rest van het veld had het nakijken: Peter "Pip" Harris en Neil Smith stonden op het podium, maar waren op een ronde achterstand gereden. Eric Oliver, die ook - zonder succes - in de 500cc-race was gestart, scoorde zijn derde wereldtitel op rij.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 42"01'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton +00'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton +1 ronde 1
7 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton +1 ronde
8 Vlag van Italië Guido Galbiati Vlag van Italië Zabini Moto Guzzi +1 ronde
9 Vlag van Italië Renato Prati Vlag van Italië Marino Saguato Moto Guzzi +2 ronden
10 Vlag van Zwitserland Fritz Mühlemann Vlag van Zwitserland Marie Mühlemann Norton +2 ronden
11 Vlag van België Jean Debotze Onbekend Norton +3 ronden
12 Vlag van Zwitserland Henry Meuwly Onbekend Gilera +3 ronden
13 Vlag van Zwitserland Jakob Keller Vlag van Zwitserland Gianfranco Zanzi Gilera +4 ronden
14 Vlag van Italië Roberto Besana Onbekend Onbekend +5 ronden
Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera
Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Vlag van Oostenrijk Leo Vinatzer BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van België Jean-Marie Stas Norton
Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk Georges Burggraf Triumph
Vlag van België Alphonse Vervroegen Vlag van België Pierre Cuvelier FN

Top tien eindstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton 30 (32)
2 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera 26
3 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 19
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton 8
5 Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton 5
6 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 5
7 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera 4
8 Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph 4
Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 3
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1951
FIM wereldkampioenschap wegrace
3e seizoen (1951)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1952

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1950
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1952