Grand Prix-wegrace der Naties 1974

Grand Prix-wegrace der Naties 1974
Officiële naam	Gran Premio delle Nazioni 1974
Land	Italië
Datum	19 mei 1974
Organisator	FIM
500cc
Poleposition	Giacomo Agostini
Snelste ronde	Giacomo Agostini
Eerste	Gianfranco Bonera
Tweede	Teuvo Länsivuori
Derde	Phil Read
350cc
Poleposition	Teuvo Länsivuori
Snelste ronde	Giacomo Agostini
Eerste	Giacomo Agostini
Tweede	Mario Lega
Derde	Michel Rougerie
250cc
Poleposition	Walter Villa
Snelste ronde	Walter Villa
Eerste	Walter Villa
Tweede	Bruno Kneubühler
Derde	Patrick Pons
125cc
Poleposition	Otello Buscherini
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Kent Andersson
Derde	Pier Paolo Bianchi
50cc
Poleposition	Henk van Kessel
Snelste ronde	Henk van Kessel
Eerste	Henk van Kessel
Tweede	Jan Bruins
Derde	Otello Buscherini
Zijspan
Poleposition	Werner Schwärzel/ Karl-Heinz Kleis
Snelste ronde	Werner Schwärzel/ Karl-Heinz Kleis
Eerste	Klaus Enders/ Ralf Engelhardt
Tweede	Rolf Biland/ Freddy Freiburghaus
Derde	Rolf Steinhausen/ Karl Scheurer

De Grand Prix-wegrace der Naties 1974 was vierde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1974. De races werden verreden op 19 mei 1974 op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola.

MV Agusta kwam in de 350cc-klasse enkele malen aan de start, maar verscheen niet meer in de vierde race, de GP des Nations. Men achtte de MV Agusta 350 4C kansloos en een nieuwe machine, die in ontwikkeling was, was nog lang niet klaar.

In Imola vroeg de teamleiding van Yamaha de organisatie om de 500cc-race terug te brengen van 36 naar 31 ronden, omdat er anders een tankstop nodig zou zijn. Dat werd in eerste instantie gehonoreerd, maar na een protest van MV Agusta weer ingetrokken. In de race moesten Phil Read (MV Agusta) en Teuvo Länsivuori (Yamaha) al snel lossen, waardoor de strijd tot de twintigste ronde tussen Gianfranco Bonera (MV Agusta), Giacomo Agostini (Yamaha) en Barry Sheene (Suzuki) ging. Toen viel Sheene, waarbij hij een enkel brak, en Bonera en Agostini vochten om de leiding tot de laatste zonder benzine stond. De angst bestond dat ook de Yamaha van Teuvo Länsivuori droog zou vallen, maar hij kon de machine naar de tweede plaats rijden. Read werd derde, net niet met een ronde achterstand, omdat teamgenoot Bonera achter hem bleef rijden. Na de finish moest Länsivuori met uitputtingsverschijnselen weggedragen worden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Gianfranco Bonera	MV Agusta	1h 12' 27" 200	15
2	Teuvo Länsivuori	Yamaha	+ 1' 25" 700	12
3	Phil Read	MV Agusta	+ 2' 04" 000	10
4	Jack Findlay	Suzuki	+ 1 ronde	8
5	Roberto Gallina	Yamaha	+ 1 ronde	6
6	Alex George	Yamaha	+ 1 ronde	5
7	Werner Giger	Yamaha	+ 1 ronde	4
8	Billie Nelson	Yamaha	+ 1 ronde	3
9	Christian Léon	Kawasaki	+ 2 ronden	2
DNF	Víctor Palomo	Yamaha
DNF	Armando Toracca	Paton
DNF	Vittorio Gornati	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Giovanni Perrone	Yamaha
DNF	Edu Celso-Santos	Yamaha
DNF	Paul Smart	Suzuki
DNF	Giorgio Gatti	Yamaha
DNF	Yvon Duhamel	Kawasaki
DNF	Paolo Campanelli	Kawasaki
DNF	Barry Sheene	Suzuki	val
DNF	Paul Eickelberg	König
DNF	Guido Mandracci	Suzuki
DNF	Olivier Chevallier	Yamaha
DNF	Christian Bourgeois	Yamaha
DNF	Giacomo Agostini	Yamaha	brandstof
DNF	John Williams	Yamaha
DNF	Giovanni Proni	Yamaha
DNF	Jean-Paul Boinet	Yamaha
DNF	Karl Auer	Yamaha
DNF	Franco Cottafavi	Yamaha

In Imola ontbraken de MV Agusta's, uitgerekend in hun thuiswedstrijd. Men ging er toen al van uit dat de fabriek de moed voor wat betreft de 350cc-klasse had opgegeven. Michel Rougerie (Harley-Davidson) reed drie ronden lang op kop, maar toen werd hij ingehaald door Giacomo Agostini (Yamaha) die steeds verder wegliep. De hitte speelde veel motoren parten en er waren dan ook veel uitvallers. Rougerie werd derde nadat hij door een gescheurde uitlaat de tweede plaats aan Mario Lega (Yamaha) moest laten.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Giacomo Agostini	Yamaha	1h 02' 17" 800	15
2	Mario Lega	Yamaha	+ 42" 200	12
3	Michel Rougerie	Harley-Davidson	+ 52" 900	10
4	Walter Villa	Harley-Davidson	+ 54" 700	8
5	Chas Mortimer	Yamaha	+ 1' 12" 200	6
6	Giovanni Proni	Yamaha	+ 1' 22" 600	5
7	Giuseppe Elementi	Bimota-Yamaha	+ 1' 25" 600	4
8	Werner Giger	Yamaha	+ 1' 31" 900	3
9	Edu Celso-Santos	Yamaha	+ 1' 39" 800	2
10	Olivier Chevallier	Yamaha	+ 1' 53" 500	1
11	Billie Nelson	Yamaha	+ 1 ronde
12	Karl Auer	Yamaha	+ 1 ronde
13	Paolo Tordi	Yamaha	+ 1 ronde
14	Alex George	Yamaha	+ 1 ronde
DNF	Gérard Choukroun	Yamaha
DNF	Teuvo Länsivuori	Yamaha
DNF	Victor Palomo	Yamaha
DNF	Patrick Pons	Yamaha	gescheurde uitlaat
DNF	Christian Bourgois	Yamaha
DNF	Fosco Giansanti	Yamaha
DNF	Roberto Gallina	Yamaha
DNF	Helmut Kassner	Yamaha
DNF	Ulrich Graf	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Hans Mühlebach	Yamaha

Omdat de coureurs in Duitsland gestaakt hadden en er in Oostenrijk geen 250cc-klasse was geweest, opende de derde Grand Prix in Imola feitelijk het seizoen. Bruno Kneubühler (Yamaha) reed enkele ronden aan de leiding, maar kon niet op tegen de Harley-Davidson van Walter Villa. Patrick Pons (Yamaha), die al een sterke 350cc-race had gereden maar door een gescheurde uitlaat was teruggevallen, kreeg nu loon naar werken en werd derde. Het was de eerste overwinning voor de Harley-Davidson RR 250, maar toen de machine nog "Aermacchi" heette waren er in 1972 door Renzo Pasolini al drie GP's mee gewonnen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	52' 55" 700	15
2	Bruno Kneubühler	Yamaha	+ 44" 200	12
3	Patrick Pons	Yamaha	+ 1' 03" 400	10
4	Giovanni Proni	Yamaha	+ 1' 36" 000	8
5	Kent Andersson	Yamaha	+ 1' 36" 700	6
6	Armando Toracca	Yamaha	+ 2' 09" 000	5
7	Olivier Chevallier	Yamaha	+ 1 ronde	4
8	Matti Salonen	Yamaha	+ 1 ronde	3
9	Hans Mühlebach	Yamaha	+ 1 ronde	2
10	Jean-Paul Boinet	Yamaha	+ 1 ronde	1
11	Franco Doni	Yamaha	+ 1 ronde
12	Giuliano Zera	Yamaha	+ 1 ronde
13	Angelo Orsenigo	Suzuki	+ 7 ronden
DNF	Ángel Nieto	Derbi
DNF	Thierry Tchernine	Yamaha
DNF	Fosco Giansanti	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Silvio Grassetti	MZ
DNF	Giovanni Proni	Yamaha
DNF	Erasmo Di Ciacinto	Yamaha
DNF	Giovanni Mariannini	Yamaha
DNF	Michel Rougerie	Harley-Davidson
DNF	Giuseppe Consalvi	Harley-Davidson
DNF	Philippe Coulon	Yamaha
DNF	Fritz Rietmaier	Yamaha
DNF	Christian Bourgois	Yamaha
DNF	Mario Necchi	Yamaha

Otello Buscherini reed de snelste trainingstijd in Imola. Kent Andersson viel al in de eerste ronde, maar in Imola was de organisatie na de perikelen in Duitsland^[1] niet over één nacht ijs gegaan: vier rijen strobalen zorgden dat hij meteen weer kon opstappen. Ángel Nieto reed schijnbaar onbedreigd aan de leiding, maar werd wel nog door een Italiaanse achterblijver van de baan gedrukt. Hij won desondanks. Bruno Kneubühler lag tweede toen hij een vastloper kreeg en vervolgens ging het big-end lager van de Bridgestone van Henk van Kessel stuk, zodat ook hij de tweede plaats moest prijsgeven. Andersson had er geen gras over laten groeien, had bijna het hele veld ingehaald en werd tweede. Omdat ook Buscherini met problemen de pit had opgezocht werd Pier Paolo Bianchi met de Minarelli derde en haalde daarmee de enige 10 punten van het seizoen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Derbi	45' 32" 400	15
2	Kent Andersson	Yamaha	+ 1' 17" 400	12
3	Pier Paolo Bianchi	Minarelli	+ 4' 10" 100	10
4	Matti Salonen	Yamaha	+ 1 ronde	8
5	Lorenzo Ghiselli	Harley-Davidson	+ 1 ronde	6
6	Aldo Pero	Carem	+ 1 ronde	5
7	Eugenio Lazzarini	Piovaticci	+ 1 ronde	4
8	Luciano Richetti	Italjet	+ 1 ronde	3
9	Rudolf Weiss	Maico	+ 1 ronde	2
10	Germano Zanetti	DRS	+ 2 ronden	1
11	Carlo Giovanardi	Maico	+ 2 ronden
12	Roberto di Lorenzi	Yamaha	+ 2 ronden
DNQ	Thierry Tchernine	Yamaha
DNQ	Johann Zemsauer	Rotax
DNF	Otello Buscherini	Malanca
DNF	Henk van Kessel	Bridgestone-Yamaha	uitgelopen krukaslager
DNF	Bruno Kneubühler	Yamaha	vastloper
DNF	Fritz Rietmaier	Maico
DNF	Eric Offenstadt	Motobécane
DNF	Pentti Salonen	Yamaha
DNF	Alberto Ieva	Morbidelli
DNF	Giuseppe Consalvi	Harley-Davidson
DNF	Gianni Ribuffo	DRS

In Imola won Henk van Kessel de 50cc-race zonder problemen. Hij verbeterde zelfs het ronderecord. Jan Bruins reed met zijn Jamathi op de tweede plaats, maar werd ingehaald door Otello Buscherini. Die kreeg echter problemen omdat zijn uitlaat scheurde, waardoor Bruins toch nog tweede werd. Buscherini werd wel nog derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Henk van Kessel	Van Veen-Kreidler	30' 38" 700	15
2	Jan Bruins	Jamathi	+ 43" 200	12
3	Otello Buscherini	Malanca	+ 47" 800	10
4	Ulrich Graf	Kreidler	+ 1' 04" 700	8
5	Jan Huberts	Kreidler	+ 1' 30" 000	6
6	Claudio Lusuardi	Villa	+ 1' 34" 100	5
7	Julien van Zeebroeck	Van Veen-Kreidler	+ 1' 38" 000	4
8	Wilhelm Werner	Kreidler	+ 1' 44" 900	3
9	Carlo Guerrini	Ringhini	+ 2' 07" 100	2
10	Harald Bartol	Kreidler	+ 2' 08" 900	1
11	Aldo Pero	Ringhini	+ 2' 27" 600
12	Pentti Salonen	Puch	+ 1 ronde
13	Luigi Rinaudo	Tomos	+ 1 ronde
14	Massimo Grossi	Jamathi	+ 1 ronde
15	Pierre Audry	ABF	+ 1 ronde
16	R. Montanari	Tomos	+ 1 ronde
17	Salvatore Monreale	UFO	+ 1 ronde
18	Gianni Ribuffo	UFO	+ 1 ronde
DNF	Stefan Dörflinger	Kreidler
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler
DNF	Pier Paolo Bianchi	Minarelli
DNF	Giorgio Macchiavelli	Tomos

In Italië moest Klaus Enders eerst Rolf Steinhausen/Karl Scheurer en daarna Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis inhalen, maar toen won hij voor het eerst met zijn vernieuwde Busch-Spezial BMW. Uiteindelijk werden Rolf Biland en Freddy Freiburghaus met een door Rudi Kurth geprepareerde CAT-Crescent tweede en Steinhausen/Scheurer derde.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Klaus Enders	Ralf Engelhardt	Busch-BMW	45' 45" 9	15
2	Rolf Biland	Freddy Freiburghaus	CAT Crescent	+ 7" 7	12
3	Rolf Steinhausen	Karl Scheurer	Busch-König	+ 25" 8	10
4	Siegfried Schauzu	Wolfgang Kalauch	Busch-BMW	+ 1' 07" 6	8
5	Heinz Luthringshauser	Hermann Hahn	Busch-BMW		6
6	Richard Wegener	Derek Jacobson	BMW		5
7	Hanspeter Hubacher	Kurt Huber	Yamaha		4
8	Otto Haller	Erich Haselbeck	BMW		3
9	Egon Schons	Horst Schons	BMW		2
10	Roberto Ollearo	Remo Rocchi	Suzuki		1