French
DeutschGrand Prix-wegrace der Naties 1953
 Grand Prix-wegrace der Naties 1953 | ||
|---|---|---|
 | ||
| Officiële naam | 31º Gran Premio delle Nazioni | |
| Land | Italië | |
| Datum | 6 september 1953 | |
| Organisator | FIM/FMI | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde | .svg){kind=small} Dickie Dale | |
| Eerste | Geoff Duke | |
| Tweede | Dickie Dale | |
| Derde | Libero Liberati | |
| 350 cc | ||
| Snelste ronde | Enrico Lorenzetti | |
| Eerste | Enrico Lorenzetti | |
| Tweede | Fergus Anderson | |
| Derde | Duilio Agostini | |
| 250 cc | ||
| Snelste ronde | Enrico Lorenzetti | |
| Eerste | Enrico Lorenzetti | |
| Tweede |  Werner Haas | |
| Derde | Alano Montanari | |
| 125 cc | ||
| Snelste ronde | Werner Haas | |
| Eerste | Werner Haas | |
| Tweede | Emilio Mendogni | |
| Derde | Carlo Ubbiali | |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde | Eric Oliver/ Stanley Dibben en Cyril Smith/ Les Nutt | |
| Eerste | Eric Oliver/ Stanley Dibben | |
| Tweede | Cyril Smith/ Les Nutt | |
| Derde |  Jacques Drion/ Inge Stoll-Laforge | |
De Grand Prix-wegrace der Naties 1953 was achtste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1953. De races werden verreden op 6 september op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de wereldtitel in de 350cc-klasse was al eerder beslist. Tijdens deze Grand werden de wereldtitels in de 125cc-klasse, de 250cc-klasse, de 500cc-klasse en de zijspanklasse beslist.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]Nadat MV Agusta zich na het overlijden van Les Graham had teruggetrokken uit de 500cc-klasse, was men op Monza toch weer aanwezig. De 350cc-klasse en de zijspanklasse reden hun laatste race van het seizoen. Fergus Anderson kwam als 350cc-wereldkampioen naar Monza, maar in de zijspanklasse was het nog spannend tussen Eric Oliver en Cyril Smith. Er kwamen 100.000 toeschouwers naar de wedstrijden kijken. Zij zagen Werner Haas wereldkampioen in twee klassen worden.
500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]MV Agusta was op volle sterkte aanwezig, inclusief Carlo Bandirola, die zich dit seizoen vooral op het Italiaans kampioenschap had moeten richten. Bandirola viel echter uit, evenals Fergus Anderson, die weer eens met de Moto Guzzi Quattro Cilindri mocht aantreden. Gilera voorzag Pierre Monneret weer van een machine. Tegenover deze massale inzet van de Italiaanse merken stond de afwezigheid van de inmiddels kansloze teams van Norton en AJS. Gilera was opnieuw niet te verslaan. Het bezette de eerste vier plaatsen in de race en winnaar Geoff Duke was nu zeker van zijn vierde wereldtitel.
.svg){kind=small}
Top tien tussenstand 500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Geoff Duke (wereldkampioen) | Gilera | 38 |
| 2 |  Reg Armstrong | Gilera | 30 |
| 3 |  Ken Kavanagh | Norton | 18 |
| Alfredo Milani | Gilera | ||
| 5 | .svg){kind=small} Ray Amm | Norton | 14 |
| 6 | Jack Brett | Norton | 13 |
| 7 |  Rod Coleman | AJS | 9 |
| 8 | Dickie Dale | Gilera | 7 |
| 9 | Giuseppe Colnago | Gilera | 6 |
| 10 | Libero Liberati | Gilera | 4 |
350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Door de 350cc-race te winnen verzekerde Enrico Lorenzetti zich van de tweede plaats in het kampioenschap, voor de reeds lang geblesseerde Ray Amm, die evenveel punten had als Ken Kavanagh, maar dankzij zijn overwinning in de Junior TT derde werd voor Kavanagh. HP Müller startte weer met de Schnell-Horex en werd verdienstelijk zevende. In de 500cc-klasse had hij niet voor Horex gereden omdat zijn werkgever MV Agusta daar een beroep op hem deed. De ontwikkeling van de Moto Guzzi Monocilindrica 350 was erg snel gegaan. De machine was nu al zo overtuigend dat alleen Moto Guzzi-rijders binnen dezelfde ronde eindigden.
Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
| Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien eindstand 350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]
(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten) 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]Werner Haas finishte drie seconden achter Enrico Lorenzetti, maar dat deerde hem niet. Lorenzetti was geen concurrent in het wereldkampioenschap en Reg Armstrong werd slechts vierde. Zo was Haas zeker van de 250cc-titel.
Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten) 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]Zelfs als Carlo Ubbiali of Cecil Sandford nog twee GP's zou winnen, had Werner Haas genoeg aan de vierde plaats om wereldkampioen te worden. Daar liet hij het echter niet op aan komen. Haas won met slechts 0,4 seconde verschil van Emilio Mendogni, die het gevecht om de tweede plaats van Ubbiali won. Zo was Haas ook 125cc-wereldkampioen. Mendogni scoorde met zijn podiumplaats tevens de eerste punten van het seizoen. Sandford kwam niet aan de start.
Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten) Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]Cyril Smith/Les Nutt kwamen weliswaar met twee punten voorsprong op Eric Oliver/Stanley Dibben naar Monza, maar ze hadden een groot nadeel. Oliver had zijn 24 punten te danken aan drie overwinningen en één nulscore, terwijl Smith één overwinning en drie tweede plaatsen had. Er moest echter één resultaat worden weggestreept en voor Oliver was dat uiteraard de nulscore. Smith moest echter zes punten wegstrepen en kon alleen wereldkampioen worden als Oliver lager dan de derde plaats finishte. Dat gebeurde echter niet. De beide Norton-combinaties leverden een geweldig gevecht, reden samen de snelste ronde en finishten met slechts 0,1 seconde verschil in het voordeel van Oliver/Dibben, die daardoor wereldkampioen werden. Inge Stoll versloeg in het zijspan van Jacques Drion haar toekomstige echtgenoot Manfred Grunwald, die in het zijspan van Fritz Hillebrand lag.
Top tien eindstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
.svg){kind=small}
(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten
- ↑ a b Ray Amm had bij een val tijdens de Grand Prix van Frankrijk een sleutelbeen gebroken.
- ↑ Ernie Ring was tijdens de 500cc-race van de Grand Prix van België dodelijk verongelukt.
- ↑ a b c d Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
- ↑ Les Graham was tijdens de 500cc-Senior TT op het eiland Man verongelukt
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1953 | FIM wereldkampioenschap wegrace 5e seizoen (1953) | Volgende race: Grand Prix-wegrace van Spanje 1953 |
| | ||
| Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1952 | Grand Prix-wegrace der Naties | Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1954 |
· 
· 
· ·