French
Deutsch31 Pułk Piechoty Obrony Krajowej – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1 października 1901 |
| Rozformowanie | 1918 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | Pułk Strzelców Nr 31 |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
31 Pułk Piechoty Obrony Krajowej Cieszyn (LIR Teschen Nr. 31) – pułk piechoty cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.
Historia pułku
[edytuj | edytuj kod]Okręg uzupełnień Obrony Krajowej Cieszyn (niem. Teschen), Hradec Králové (niem. Königgrätz).
Pułk został utworzony w Cieszynie 1 października 1901 roku jako niemiecki pułk Obrony Krajowej.
Kolory pułkowe: trawiasty (grasgrün), guziki srebrne z numerem pułku „31”. W lipcu 1914 roku skład narodowościowy pułku: 27% – Polacy, 33% – Czesi, 37% – Niemcy[1].
W latach 1902–1909 służbę w pułku pełnił Jan Prymus.
W latach 1903–1914 sztab pułku i trzy bataliony stacjonowały w Cieszynie na terytorium 1 Korpus Austro-Węgier.
W 1914 pułk wchodził w skład 91 Brygady Piechoty Obrony Krajowej w Krakowie należącej do 46 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej[2].
W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami maju 1915 w Galicji w bitwie gorlickiej. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach wojennych nr: 248 w Dąbrowie Tarnowskiej i 255 w Wietrzychowicach. W szeregach pułku walczyli m.in. porucznicy: Antoni Łukoś, Rudolf Matuszek i Paweł Zientek[a].
11 kwietnia 1917 oddział został przemianowany na Pułk Strzelców Nr 31 (niem. Schützenregiment Nr. 31)[5].
Komendanci pułku
[edytuj | edytuj kod]- płk Eduard Urbanitzky (1903–1905 → stan spoczynku)
- płk Karl Nastopil (1905–1910 → komendant 86 Brygady Piechoty OK)
- płk Otto Gößmann (1910–1913 → komendant 52 Brygady Piechoty OK[7])
- ppłk / płk Emil Maculan (od 1913[8])
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kpt. piech. rez. Paweł Zientek ur. 1 października 1891 w Ligotce Kameralnej, w rodzinie Jerzego i Marii ze Sławickich. W 1923 posiadał przydział w rezerwie do 10 pp[3]. W 1934 był oficerem Policji Państwowej[4], w stopniu komisarza. W czasie I wojny światowej został odznaczony Złotym Medalem Waleczności oraz Srebrnym Medalem Waleczności 1 i 2 klasy[5]. 16 marca 1933 został odznaczony Medalem Niepodległości[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Landwehr-Infanterie-Regimenter as at July 1914.. [dostęp 2010-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)].
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 47.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 153, 482.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 11, 916.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 338.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 25, 115, 288.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 288.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- www.mlorenz.at: Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900 - 1914. [dostęp 2010-03-18]. (niem.).
- Glenn Jewison & Jörg C. Steiner: Austro-Hungarian Land Forces 1848-1918. [dostęp 2010-03-18]. (niem.).
- Waldemar Fronczak i in.: Polegli na ziemiach polskich z K.K. Landwehr-Infanterieregiment Nr 31. [dostęp 2010-03-18]. (pol.).
