31 Pułk Piechoty Obrony Krajowej – Wikipedia, wolna encyklopedia

31 Pułk Piechoty Obrony Krajowej Cieszyn
Landwehr-Infanterieregiment Teschen Nr. 31
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1 października 1901

Rozformowanie

1918

Nazwa wyróżniająca

Cieszyn

Tradycje
Kontynuacja

Pułk Strzelców Nr 31

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Cieszyn

Rodzaj sił zbrojnych

c. k. Obrona Krajowa

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

46 Dywizja Piechoty Obrony Krajowej

Koszary piechoty w Cieszynie około 1910

31 Pułk Piechoty Obrony Krajowej Cieszyn (LIR Teschen Nr. 31) – pułk piechoty cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.

Historia pułku

[edytuj | edytuj kod]

Okręg uzupełnień Obrony Krajowej Cieszyn (niem. Teschen), Hradec Králové (niem. Königgrätz).

Pułk został utworzony w Cieszynie 1 października 1901 roku jako niemiecki pułk Obrony Krajowej.

Kolory pułkowe: trawiasty (grasgrün), guziki srebrne z numerem pułku „31”. W lipcu 1914 roku skład narodowościowy pułku: 27% – Polacy, 33% – Czesi, 37% – Niemcy[1].

W latach 1902–1909 służbę w pułku pełnił Jan Prymus.

W latach 1903–1914 sztab pułku i trzy bataliony stacjonowały w Cieszynie na terytorium 1 Korpus Austro-Węgier.

W 1914 pułk wchodził w skład 91 Brygady Piechoty Obrony Krajowej w Krakowie należącej do 46 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej[2].

W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami maju 1915 w Galicji w bitwie gorlickiej. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach wojennych nr: 248 w Dąbrowie Tarnowskiej i 255 w Wietrzychowicach. W szeregach pułku walczyli m.in. porucznicy: Antoni Łukoś, Rudolf Matuszek i Paweł Zientek[a].

11 kwietnia 1917 oddział został przemianowany na Pułk Strzelców Nr 31 (niem. Schützenregiment Nr. 31)[5].

Komendanci pułku

[edytuj | edytuj kod]
  • płk Eduard Urbanitzky (1903–1905 → stan spoczynku)
  • płk Karl Nastopil (1905–1910 → komendant 86 Brygady Piechoty OK)
  • płk Otto Gößmann (1910–1913 → komendant 52 Brygady Piechoty OK[7])
  • ppłk / płk Emil Maculan (od 1913[8])
  1. Kpt. piech. rez. Paweł Zientek ur. 1 października 1891 w Ligotce Kameralnej, w rodzinie Jerzego i Marii ze Sławickich. W 1923 posiadał przydział w rezerwie do 10 pp[3]. W 1934 był oficerem Policji Państwowej[4], w stopniu komisarza. W czasie I wojny światowej został odznaczony Złotym Medalem Waleczności oraz Srebrnym Medalem Waleczności 1 i 2 klasy[5]. 16 marca 1933 został odznaczony Medalem Niepodległości[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]