Aleksandr Siewidow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Siewidow

Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Aleksandrowicz Siewidow
Data i miejsce urodzenia	5 września 1921 Moskwa
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1992 Moskwa
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1936–1938 Start Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1939 Dinamo Kazań ? (?) 1940 Piszczewik Moskwa 22 (10) 1941 Dynama Mińsk 7 (1) 1942–1945 Krylja Sowietow Moskwa 16 (10) 1946 Torpedo Moskwa 6 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1951–1957 drużyna Stupino 1958–1960 Moldova Kiszyniów 1961 FSzM Moskwa (asystent) 1962–1969 Bełaruś/Dynama Mińsk 1970 Kajrat Ałma-Ata 1971–1973 Dynamo Kijów 1974 FSzM Moskwa (asystent) 1975–1979 Dinamo Moskwa 1981–1982 Lokomotiw Moskwa 1984–1985 Dinamo Moskwa 1987 Neftçi PFK 1989–1990 Rotor Wołgograd 1991 Spartak Władykaukaz (konsultant) 1992 Spartak Władykaukaz (konsultant)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Aleksandr Aleksandrowicz Siewidow (ros. Александр Александрович Севидов; ur. 5 września 1921 w Moskwie, zm. 15 kwietnia 1992 tamże) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

W 1936 rozpoczął karierę piłkarską w moskiewskiej drużynie Start Moskwa. W 1939 został piłkarzem Dinama Kazań, skąd w następnym roku przeszedł do Piszczewika Moskwa. W 1941 debiutował w najwyższej lidze w Dynamie Mińsk. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej bronił barw Krylji Sowietow Moskwa. W 1946 przeniósł się do Torpeda Moskwa. 23 maja 1946 w meczu z Dinamem Leningrad obrońca leningradskiej drużyny Arkadij Ałow ciężko kontuzjował Siewidowi nogę, po czym piłkarz w wieku 25 lat był zmuszony zakończyć karierę piłkarską, chociaż do 1948 był na liście piłkarzy Torpeda Moskwa, a w 1949-1950 w składzie Lokomotiwa Moskwa. Przeniósł wiele operacji i rehabilitacji, ale już nie powrócił na boisko piłkarskie^[1].

W 1950 ukończył Centralny Państwowy Instytut Kultury Fizycznej w Moskwie i rozpoczął karierę trenerską. Najpierw pracował z piłkarską drużyną miasta Stupino, z którą w 1954 zdobył mistrzostwo Rosyjskiej FSRR oraz awans do Klasy B Mistrzostw ZSRR. Od 1958 do sierpnia 1960 trenował klub Moldova Kiszyniów, w którym debiutował jego syn Jurij Siewidow. W 1961 powrócił do Moskwy, gdzie został pracować z juniorami w FSzM Moskwa. W 1962 objął stanowisko głównego trenera oraz dyrektora w klubie Bełaruś/Dynama Mińsk, który w następnym roku zmienił nazwę na Dynama Mińsk. W 1970 trenował Kajrat Ałma-Ata, dzięki jemu klub powrócił do Wyższej Ligi. W 1971 został zaproszony do Dynama Kijów, zdobywając z nim kolejno mistrzostwo i dwa razy wicemistrzostwo ZSRR. Po przegranym meczu finałowym o Puchar ZSRR 1973 został zwolniony. Potem powrócił do Moskwy, gdzie z przerwami pracował w klubach FSzM Moskwa, Dinamo Moskwa i Lokomotiw Moskwa. W 1987 prowadził Neftçi PFK, a od kwietnia 1989 do czerwca 1990 Rotor Wołgograd. Od końca 1991 do początku 1992 konsultował Spartak Władykaukaz. Zmarł 15 kwietnia 1992 w Moskwie przez chorobę nowotworową^[2]. Pochowany na Cmentarzu Domodiedowskim w Moskwie^[3][4].

• mistrz ZSRR: 1971, 1976 (wiosna)
• wicemistrz ZSRR: 1972, 1973
• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1963, 1975
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1977, 1984
• finalista Pucharu ZSRR: 1965, 1973
• zdobywca Pucharu sezonu ZSRR: 1977
• półfinalista Pucharu Zdobywców Pucharów: 1978, 1985
• mistrz Pierwszej ligi ZSRR: 1970
• mistrz Rosyjskiej FSRR: 1954

• nagrodzony tytułem Mistrza Sportu ZSRR: 1957
• nagrodzony tytułem Zasłużonego Trenera ZSRR: 1968
• nagrodzony tytułem Zasłużonego Trenera Białoruskiej SRR: 1968
• nagrodzony Orderem „Znak Honoru”: 1968

• Aleksandr Siewidow w bazie RusTeam (ros.)
• Aleksandr Siewidow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Profil na stronie Dinama Moskwa (ros.)