Bell 47 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bell 47
Ilustracja
Bell 47
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Bell Helicopter Textron

Konstruktor

Arthur M. Young

Typ

wielozadaniowy śmigłowiec użytkowy

Załoga

1 + 2 pasażerów

Historia
Data oblotu

8 grudnia 1945

Lata produkcji

1946-1974

Liczba egz.

ponad 5600

Dane techniczne
Napęd

sześciocylindrowy silnik Lycoming VO-435B1A

Moc

269 KM (217 kW)

Wymiary
Średnica wirnika

11,32 m

Długość

9,63 m

Wysokość

2,84 m

Powierzchnia nośna

100,8m^2

Masa
Własna

858 kg

Użyteczna

482kg

Startowa

1340kg

Osiągi
Prędkość maks.

196 km/h

Pułap praktyczny

3200 m

Zasięg

412 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
2
Rzuty
Rzuty samolotu

Bell 47 – pierwszy na świecie śmigłowiec przeznaczony do użytku cywilnego. Śmigłowiec produkowany był przez Bell Helicopter Textron począwszy od 8 marca 1946 roku[1], kiedy firma otrzymała pozwolenie na jego produkcję. W latach 1946–1974 wyprodukowano ponad 5600 jego egzemplarzy, z czego 1200 wyprodukowano na licencji we Włoszech, 239 w Japonii oraz 239 w Wielkiej Brytanii.

Śmigłowiec był również wykorzystywany przez armię amerykańską pod nazwą H-13 Sioux, głównie w celach szkoleniowych lub rozpoznawczych. H-13 brał udział m.in. w wojnie koreańskiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bell Helicopters. Helicopter History Site.