Bitwa pod Kiejdanami – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Kiejdanami

powstanie listopadowe (powstanie litewskie)
Czas	29 kwietnia 1831
Miejsce	przedmieście Kiejdan
Terytorium	Ziemie zabrane, obecnie Litwa
Wynik	wygrana powstańców, zakończona jednak wycofaniem się z miasta
Strony konfliktu
powstańcy listopadowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Maurycy Prozor gen. Nikołaj Sulima (piechota), gen. Iwan Offenberg (jazda), gen. S. Malinowski (artyleria)
Siły
100 piechurów, 100 kosynierów, 80 kawalerzystów 3000 piechurów, 2000 kawalerzystów, 5 dział
Straty
20 zabitych, 17 rannych 300 zabitych, 100 rannych
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
55°17′N 23°58′E/55,283333 23,966667

Bitwa pod Kiejdanami – jedno z bardziej znaczących starć zbrojnych w czasie powstania listopadowego na Kowieńszczyźnie. Bitwa rozegrała się dnia 29 kwietnia 1831 roku między nieregularnymi oddziałami powstańców polsko-litewskich pod dowództwem Maurycego Prozora, liczących około 280 ludzi z jednej strony, oraz oddziałami rosyjskimi pod dowództwem Nikołaja Sulimy, liczących około 5000 ludzi z drugiej strony.

Oddziały polsko-litewskie zająwszy pozycje w pobliżu częściowo rozebranego przez siebie mostu, długo broniły dostępu do miasta, ostrzeliwując i odpierając bagnetami Rosjan usiłujących sforsować uszkodzoną przeprawę. Powstańcy odparli łącznie cztery szturmy na most, zadając nieprzyjacielowi straty wielokrotnie przewyższające własne. Wobec braku amunicji, pod osłoną nocy oddziały polsko-litewskie wycofały się z miasta w kierunku Datnowa.

• E. Callier, Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831, Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań 1887, ss. 97-99.
• Jacek Feduszka, Powstanie Listopadowe na Litwie i Żmudzi, w: Teka Kom. Hist. OL PAN, 2004, 1, s. 128.