Cypr w Konkursie Piosenki Eurowizji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cypr
w Konkursie Piosenki Eurowizji
0; 1; 0; 1
	Informacje ogólne
Nadawca	Radiofonikó Ídruma Kúprou (RIK)
Rok i miejsce debiutu	1981, Dublin
Liczba udziałów	40 razy (33 finały)
Historia preselekcji
Obecnie	Wybór wewnętrzny
1982, 1984, 1990–2000, 2004–2006, 2008–2012, 2015	Krajowe Eliminacje
1981–1983, 1985–1987, 1989, 2002–2003, 2007, 2013, 2016–2025	Wybór wewnętrzny
Statystyka głosowania
Najwięcej punktów; w finale od	Grecja; 215 punktów
Najwięcej punktów; w finale dla	Grecja; 300 punktów
Najlepsze rezultaty
Półfinał	2. miejsce w 2018
Finał	2. miejsce w 2018
Najgorsze rezultaty
Półfinał	18 miejsce w 2011
Finał	ostatnie miejsce w 1986
	Strona internetowa

Cypr uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1981. Od debiutu przygotowaniami do konkursu zajmuje się nadawca publiczny Radiofonikó Ídruma Kúprou (RIK)^[1].

Najwyższym wynikiem kraju w konkursie jest drugie miejsce, które w 2018 zajęła Eleni Fureira z piosenką „Fuego”

Cypr dwukrotnie nie wystawił swojego reprezentanta na konkurs: w 1988 i 2001. Podczas finału konkursu w 1988 kraj miał reprezentować Jannis Dimitru z piosenką „Timame”, jednak CyBC nie dopuścił go do występu z powodu wykonania piosenki podczas cypryjskich selekcji w 1984, co naruszało regulamin konkursu^[2]. W 2001 nadawca nie został dopuszczony do udziału w 46. Konkursie Piosenki Eurowizji z powodu słabych wyników osiągniętych w poprzednich latach^[3].

Uczestnictwo

Reprezentanci Cypru w Konkursie Piosenki Eurowizji

Cypr uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1981. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich cypryjskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach.

Rok	Wykonawca	Piosenka	Finał		Półfinał
Rok	Wykonawca	Piosenka	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty
1981	Island	„Monika”	6	69	Brak rundy półfinałowej
1982	Ana Wisi	„Mono i ajapi”	5	85
1983	Stavros i Constantina	„I ajapi akomi zi”	16	26
1984	Andy Paul	„Anna Maria Elena”	15	31
1985	Lia Wisi	„To katalawa arja”	16	15
1986	Elpida	„Tora zo”	20	4
1987	Aleksia Wasiliu	„Aspro-mawro”	7	80
1988	Janis Dimitriu	„Timame”	Dyskwalifikacja
1989	Janis Sawidakis i Fani Polimeri	„Apopse as wretume”	11	51
1990	Charis Anastasiu	„Milas poli”	14	36
1991	Elena Patroklu	„SOS”	9	60
1992	Evridiki	„Teriazume”	11	57
1993	Kiriakos Zimbulakis i Dimos Wan Bekie	„Mi stamatas”	19	17	Kvalifikacija za Millstreet
1994	Evridiki	„Ime antropos ki ego”	11	51	Brak rundy półfinałowej
1995	Aleks Panajis	„Sti fotia”	9	79	Brak rundy półfinałowej
1996	Konstandinos Christoforu	„Mono ja mas”	9	72	15^[a]	42
1997	Hara i Andreas Konstandinu	„Mana mu”	5	98	Brak rundy półfinałowej
1998	Michalis Chadzijanis	„Jenesis”	11	37
1999	Marlen Angelidu	„Ta ’ne erotas”	22	2
2000	Voice	„Nomiza”	21	8
2001	Brak reprezentanta
2002	One	„Gimme”	6	85
2003	Stelios Konstandas	„Feeling Alive”	20	15
2004	Liza Andreas	„Stronger Every Minute”	5	170	5	149
2005	Konstandinos Christoforu	„Ela Ela (Come Baby)”	18	46	Top 12^[b]
2006	Annette Artani	„Why Angels Cry”	–		15	57
2007	Evridiki i Dimitris Korjalas	„Comme çi, comme ça”				65
2008	Ewdokia Kadi	„Femme Fatale”				36
2009	Christina Metaksa	„Firefly”			14	32
2010	Jon Lilygreen & The Islanders	„Life Looks Better Spring”	21	27	10	67
2011	Christos Milordos	„San aggelos s’agapisa”	–		18	16
2012	Ivi Adamou	„La La Love”	16	65	7	91
2013	Despina Olimbiu	„An me timase”	–		15	11
2014	Brak reprezentanta
2015	Jannis Karajannis	„One Thing I Should Have Done”	22	11	6	87
2016	Minus One	„Alter Ego”	21	96	8	164
2017	Hovig	„Gravity”	21	68	5	164
2018	Eleni Fureira	„Fuego”	2	436	2	262
2019	Tamta	„Replay”	13	109	9	149
2020	Sandro	„Running”	Konkurs odwołany
2021	Elena Tsangrinu	„El Diablo”	16	94	6	170
2022	Andromache	„Ela”	–		12	63
2023	Andrew Lambrou	„Break a Broken Heart”	12	126	7	94
2024	Silia Kapsis	„Liar”	15	78	6	67
2025	Theo Evan

Historia głosowania w finale (1981–2024)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Cypr przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw cypryjscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[4].

Kraje, którym Cypr przyznał najwięcej punktów:

Lp.	Kraj	Punkty
1	Grecja	413
2	Włochy	160
3	Szwecja	147
4	Hiszpania	143
5	Francja	137

Kraje, od których Cypr otrzymał najwięcej punktów:

Lp.	Kraj	Punkty
1	Grecja	369
2	Malta	105
3	Wielka Brytania	90
4	Hiszpania	78
5	Szwecja	72

Legenda:

1. miejsce

2. miejsce

3. miejsce

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagroda Kompozytorów

Rok	Piosenka	Wykonawca
2004	„Stronger Every Minute”	Lisa Andreas

Nagroda Artystyczna

Rok	Piosenka	Wykonawca
2018	„Fuego”	Eleni Fureira

Uwagi

↑ Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 29 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
↑ Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004–2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

Przypisy

↑ Cyprus in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).
↑ Eurovision Song Contest 1988. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).
↑ Eurovision Song Contest 2001. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).
↑ Eurovision Song Contest Database [online], eschome.net [dostęp 2024-12-08] .

[4] Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 29 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.

[5] Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004–2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

[cypresc-1] Cyprus in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).

[2] Eurovision Song Contest 1988. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).

[3] Eurovision Song Contest 2001. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-06]. (ang.).

[6] Eurovision Song Contest Database [online], eschome.net [dostęp 2024-12-08] .

[7] Państwa uczestniczące w nadchodzącym konkursie

[8] Państwa nieuczestniczące w ostatnim lub nadchodzącym konkursie

[1]

[2]

[3]

[a]

[b]

[4]

[A]

[B]

Aktywne^[A]	Albania Armenia Australia Austria Azerbejdżan Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Gruzja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Izrael Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rumunia San Marino Serbia Słowenia Szwajcaria Szwecja Ukraina Wielka Brytania Włochy
Nieaktywne^[B]	Andora Białoruś Bośnia i Hercegowina Maroko Monako Rosja Słowacja Turcja Węgry
Nieistniejące	Jugosławia Serbia i Czarnogóra
Nieudane debiuty	Katar Liechtenstein Liban Tunezja