Konkurs Piosenki Eurowizji 1986 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konkurs Piosenki Eurowizji 1986

Informacje ogólne
Finał	3 maja 1986
Miejsce	Grieghallen, Bergen (Norwegia)
Nadawca	Norsk Rikskringkasting (NRK)
Prowadzący	Åse Kleveland
Informacje dodatkowe
Reżyser	John Andreassen
Kierownik wykonawczy	Frank Naef (EBU)
Główny dyrygent	Egil Monn-Iversen
Występ otwarcia	Åse Kleveland „Welcome to Music”
Występ interwałowy	Sissel Kyrkjebø i Steinar Ofsdal
Uczestnicy
Debiut	Islandia
Powrót	Holandia  Jugosławia
Rezygnacja	Grecja  Włochy
Łącznie	20 reprezentacji
Mapa uczestników      Państwa uczestniczące w finale.      Państwa uczestniczące w przeszłości, ale nie w 1986.      Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.
Głosowanie
Komisja jurorska z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zwycięzca	Belgia
Reprezentant	Sandra Kim
Piosenka	„J’aime la vie”
Muzyka	Angelo Crisci, Jean Paul Furnémont
Tekst	Rosario Marino
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1985 1987 ►
Multimedia w Wikimedia Commons

31. Konkurs Piosenki Eurowizji 1986 został zorganizowany 3 maja 1986 roku w Grieghallen w Bergen przez norweskiego nadawcę publicznego NRK, dzięki zwycięstwu reprezentantów Norwegii – duetu Bobbysocks podczas konkursu w 1985 roku.

Koncert finałowy prowadziła Åse Kleveland, norweska gitarzystka folkowa, Prezydent Stowarzyszenia Muzyków oraz reprezentantka kraju podczas konkursu w 1966 roku. Finał konkursu wygrała reprezentantka Belgii – Sandra Kim, która za utwór „J’aime la vie” otrzymała 176 punktów. Zwycięstwo wywołało kontrowersje z powodu wieku uczestniczki, która w dniu wygranej miała trzynaście lat. O unieważnienie wyniku apelowała reprezentacja Szwajcarii, która ostatecznie zdobyła drugie miejsce.

W finale 31. Konkursu Piosenki Eurowizji wzięło udział 20 krajów, w tym debiutujący nadawca publiczny z Islandii oraz powracająca Jugosławia i Holandia. Z uczestnictwa wycofały się Włochy oraz Grecja, która zrezygnowała z udziału z powodu obchodów Świętej Soboty wypadającej na 3 maja.

Podczas finału konkursu w barwach Cypru wystąpiła Elpida, która po raz drugi wzięła udział w konkursie, poprzednio reprezentując Grecję podczas finału w 1979 roku.

Lp.	Państwo	Język	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty
1	Luksemburg	francuski	Sherisse Stevens	„L'amour de ma vie”	3	117
2	Jugosławia	serbsko-chorwacki	Doris Dragović	„Željo moja”	11	49
3	Francja	francuski	Cocktail Chic	„Européennes”	17	13
4	Norwegia	norweski	Ketil Stokkan	„Romeo”	12	44
5	Wielka Brytania	angielski	Ryder	„Runner in the Night”	7	72
6	Islandia	islandzki	ICY	„Gleðibankinn”	16	19
7	Holandia	niderlandzki	Frizzle Sizzle	„Alles heeft ritme”	13	40
8	Turcja	turecki	Klips ve Onlar	„Halley”	9	53
9	Hiszpania	hiszpański	Cadillac	„Valentino”	10	51
10	Szwajcaria	francuski	Daniela Simons	„Pas pour moi”	2	140
11	Izrael	hebrajski	Moti Giladi i Sarai Curiel	„Yavo yom”	19	7
12	Irlandia	angielski	Luv Bug	„You Can Count on Me”	4	96
13	Belgia	francuski	Sandra Kim	„J’aime la vie”	1	176
14	Niemcy	niemiecki	Ingrid Peters	„Über die Brücke geh'n”	8	62
15	Cypr	grecki	Elpida	„Tora zo”	20	4
16	Austria	niemiecki	Timna Brauer	„Die Zeit ist einsam”	18	12
17	Szwecja	szwedzki	Lasse Holm i Monica Törnell	„E' de' det här du kallar kärlek?”	5	78
18	Dania	duński	Trax	„Du er fuld af løgn”	6	77
19	Finlandia	angielski	Kari Kuivalainen	„Never the End”	15	22
20	Portugalia	portugalski	Dora	„Não sejas mau para mim”	14	28

Zwycięski utwór, belgijska propozycja „J’aime la vie”, zdobył punkty od każdego kraju (w tym pięć najwyższych not, tzw. „dwunastek”). Kraj prowadził w klasyfikacji ogólnej już od przyznania głosów od drugiego państwa, osiągając tym samym rekord najdłuższego okresu prowadzenia w głosowaniu, po wprowadzeniu nowych zasad głosowania w 1974 roku.