Doc Rivers – Wikipedia, wolna encyklopedia

Glenn „Doc” Rivers

Glenn Anton Rivers

Doc Rivers (2007)
Milwaukee Bucks
Trener
Pełne imię i nazwisko	Glenn Anton Rivers
Pseudonim	Doc
Data i miejsce urodzenia	13 października 1961 Chicago
Wzrost	193 cm
Masa ciała	84 kg
Kariera
Aktywność	1983–1996
Szkoła średnia	Proviso East (Maywood, Illinois)
College	Marquette (1980–1983)
Draft	1983, numer: 31 Atlanta Hawks
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1983–1991 Atlanta Hawks 1991–1992 Los Angeles Clippers 1992–1994 New York Knicks 1994–1996 San Antonio Spurs
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1982  Stany Zjednoczone
Kariera trenerska Lata Drużyna 1999–2003 Orlando Magic 2004–2013 Boston Celtics 2013–2020 Los Angeles Clippers 2020–2023 Philadelphia 76ers od 2024 Milwaukee Bucks
Dorobek medalowy Mistrzostwa świata srebro Kolumbia 1982 koszykówka

Glenn Anton Rivers (ur. 13 października 1961 w Chicago) – amerykański koszykarz, grający w lidze NBA na pozycji rozgrywającego. Jest ojcem koszykarza Austina Riversa.

W 1980 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American^[1].

Jeszcze przed ukończeniem studiów Doc Rivers wystąpił w reprezentacji USA podczas Mistrzostw Świata w 1982, które odbyły się w Kolumbii. Amerykanie zdobyli tam srebrny medal, a Rivers został wybrany do pierwszej piątki turnieju. Po ukończeniu Marquette University, gdzie grał w drużynie uniwersyteckiej Marquette Golden Eagles, został wybrany z 31. numerem w drugiej rundzie draftu 1983 przez Atlantę Hawks. Grał w tym klubie w latach 1983–1991, u boku wielkiej gwiazdy, Dominique’a Wilkinsa. Zespół, w którym występował grał bardzo dobrze i regularnie kwalifikował się do play-offów, nie mógł się jednak przedrzeć powyżej półfinałów konferencji. W swym najlepszym sezonie, 1986/1987, Rivers miał statystyki na poziomie double-double: 12,4 punktu i 10 asyst na mecz. W 1992 przeniósł się do Los Angeles Clippers, gdzie był pierwszym rozgrywającym, potem spędził jeszcze dwa lata w New York Knicks, a karierę skończył w 1996, po następnych dwóch latach w San Antonio Spurs, będąc solidnym graczem rezerwowym.

Zespoły, w których grał, nie odniosły większych sukcesów. Rivers jeden raz, w 1988, wystąpił w Meczu Gwiazd.

Jako pierwszy trener zadebiutował w Orlando Magic, obejmując klub w 1999. Prowadząc drużynę pozbawioną gwiazd, osiągnął w pierwszym sezonie bilans 41-41 i był bliski zakwalifikowania się do fazy play-off. Za to osiągnięcie debiutant Doc Rivers został uhonorowany tytułem trenera roku. Pracował w klubie z Florydy następne trzy lata, mając do dyspozycji takie gwiazdy jak Grant Hill i Tracy McGrady. Niestety, największym osiągnięciem było trzykrotne z rzędu wprowadzenie drużyny do pierwszej rundy play-offów. Po bardzo nieudanym początku sezonu 2003-2004, Rivers został zwolniony.

Następny rok pracował jako komentator telewizji ABC. W 2004 został zatrudniony na stanowisku pierwszego trenera drużyny Boston Celtics. W drugim roku pracy, po sezonie 2004-2005, prowadzona przez niego drużyna wygrała swoją dywizję, ale odpadła w pierwszej rundzie play-off. W następnych dwóch latach drużyna nawet nie awansowała do fazy pucharowej. Dopiero sezon 2007-2008 miał odmienić wszystko, sprowadzone do zespołu gwiazdy, Kevin Garnett i Ray Allen, wsparły dotychczasowego lidera Paula Pierce’a. Drużyna skończyła sezon ze znakomitym bilansem 66-16, pierwszy raz od 1987 dotarła do finału NBA, gdzie pokonała Los Angeles Lakers 4-2. Rivers, jako trener najlepszej drużyny wschodu, poprowadził reprezentację swojej konferencji w Meczu Gwiazd 21 stycznia 2008 w Nowym Orleanie. Wschód zwyciężył 134-128.

W 1996 pojawił się w filmie Eddie^[2].

• 2-krotny uczestnik turnieju NCAA (1982, 1983)
• Drużyna Marquette Golden Eagles zastrzegła należący do niego numer 31

• Wicemistrz NBA (1994)^[3]
• Uczestnik meczu gwiazd NBA (1988)^[4]
• Laureat nagrody J. Walter Kennedy Citizenship Award (1990)^[5]

• Wicemistrz świata (1982)^[6]
• Wicemistrz turnieju World’s Fair w Knoxville (1982)^[6]
• Zaliczony do I składu mistrzostw świata (1982)
• Koszykarz Roku USA Basketball (1982)^[7]

• Mistrz NBA (2008)^[3]
• Wicemistrz NBA (2010)^[3]
• Trener Roku NBA (2000)^[8]
• 3-krotny trener drużyny Wschodu podczas spotkań gwiazd NBA (2008, 2011,2023)