Fryderyk Ludwik Hohenlohe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fryderyk Ludwik Hohenlohe
	książę Rzeszy
	Dane biograficzne
Dynastia	Hohenlohe
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1746 ; Ingelfingen
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1818 ; Sławięcice
Dzieci	Fryderyk August Karol
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fryderyk Ludwik Hohenlohe (niem. Friedrich Ludwig von Hohenlohe-Ingelfingen^[1] (ur. 31 stycznia 1746 w Ingelfingen, zm. 15 lutego 1818 w Sławięcicach) – książę Rzeszy na Ingelfingen i Öhringen. Głównodowodzący w bitwie pod Jeną w 1806. Członek rodu Hohenlohe.

Życiorys

Ta sekcja od 2020-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Fryderyk Ludwik pochodził z linii Neuenstein. Urodził się w Ingelfingen w posiadłościach rodu Hohenlohe, leżących w dzisiejszym Hohenlohekreis w Badenii-Wirtembergii. Uczestniczył w wojnie siedmioletniej (1756–1763) oraz wojnie o sukcesję bawarską (1778–1779). W 1768 r. wstąpił do pruskiej armii. Walczył z rewolucyjną Francją, a dzięki skutecznej obronie Frankfurtu nad Menem w 1795 został pierwszym honorowym obywatelem tego miasta.

Poprzez małżeństwo z hrabianką Amalią von Hoym przejął na Śląsku majątki wokół Sławięcic. Po śmierci ojca w 1796 roku odziedziczył po nim księstwo Ingelfingen. W 1799 r. ze śląskich dóbr utworzył fideikomis. Prowadził liczne inwestycje przemysłowe. W 1804 przejął posiadłości Gorzów Śląski i Koszęcin, a w 1805 r. księstwo Öhringen, włączone wkrótce (1806) politycznie do królestwa Wirtembergii.

14 października 1806 dowodził wojskami pruskimi w bitwie pod Jeną, zakończoną klęską Prusaków. Po śmierci Karola Wilhelma, ks. Brunszwiku, objął dowództwo nad całą armią pruską. Wobec całkowitej klęski skapitulował ostatecznie koło Prenzlau. Niedługo potem, obwiniany za klęskę przez króla Fryderyka Wilhelma III złożył dymisję.

Wkrótce władzę w Öhringen przekazał synowi, Fryderykowi Augustowi zu Hohenlohe-Öhringen, a w Ingelfingen Adolfowi zu Hohenlohe-Ingelfingen, pełniącemu później krótko urząd premiera Prus. Sam przeniósł się na Śląsk.

W 1811 przekazał Augustowi śląskie dobra. Zmarł kilka lat później w sławięcickim pałacu.

Odznaczenia

Order Feniksa (Hohenlohe)^[2]
Order Orła Czarnego (Prusy)^[2]
Order Orła Czerwonego (Prusy)^[2]
Order Świętego Andrzeja Apostoła (Rosja)^[2]
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)^[2]
Order Świętej Anny (Rosja)^[2]
Order Orła Białego (Polska)^[2]
Order Świętego Huberta (Bawaria)^[2]
Order Zasługi Wojskowej (Bawaria)^[2]
Order Lwa Złotego (Hesja)^[2]
Order Zasługi Wojskowej (Hesja)^[2]

Przypisy

↑ Piotr Greiner: Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu.. Gliwice: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, 2011, s. 316. ISBN 978-83-60470-41-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Archiv für Hohenlohische Geschichte. Oehringen: 1860, s. 48. (niem.).

Linki zewnętrzne

[1] Piotr Greiner: Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu.. Gliwice: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, 2011, s. 316. ISBN 978-83-60470-41-1.

[arch-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Archiv für Hohenlohische Geschichte. Oehringen: 1860, s. 48. (niem.).

[1]

[2]