Otto V Długi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otto V Długi
ilustracja herbu
margrabia Brandenburgii-Salzwedel
Okres

od 1267
do 1298

Poprzednik

Otton III

Następca

Herman

Dane biograficzne
Dynastia

askańska

Data urodzenia

ok. 1246

Data śmierci

1298

Ojciec

Otton III

Matka

Bożena Przemyślidka

Żona

Judyta (Jutta) z Hennebergu

Dzieci

Beatrycze
Matylda brandenburska
Judyta (Jutta)
Herman

Otto V Długi, niem. Otto V. der Lange (ur. ok. 1246, zm. 1298) – margrabia brandenburski na Salzwedel (wraz z braćmi) od 1267 z dynastii askańskiej, regent królestwa Czech w latach 1278–1283.

Był drugim synem margrabiego z Salzwedel Ottona III Pobożnego i jego żony Bożeny, córki króla Czech Wacława I. Po śmierci ojca w 1267 wraz ze starszym bratem Janem III (wkrótce zmarłym) oraz młodszymi Albrechtem III i Ottonem VI Małym objął rządy w odziedziczonej części Brandenburgii. Tytuł margrabiowski bracia dzielili także z trzema kuzynami ze Stendal. W 1272 dokonał podziału kraju z młodszymi braćmi.

Otto był blisko związany z Czechami (za sprawą pokrewieństwa z królem czeskim Przemysłem Ottokarem II – Otto był jego siostrzeńcem) i w większym stopniu zajmował się sprawami tamtejszymi, niż swoim własnym krajem. W 1271 uczestniczył w czeskiej wyprawie na Węgry, wspierał też króla czeskiego w jego sporze z Rudolfem I Habsburgiem – w 1278 wziął udział w bitwie pod Suchymi Krutami, w której Ottokar zginął. Objął wówczas kuratelę nad synem i następcą Ottokara, młodym Wacławem II. W 1279 zawarł układ z Rudolfem Habsburgiem, zrzekając się w imieniu Wacława zdobytych przez Ottokara Austrii, Styrii i Karyntii oraz oddając mu na pięć lat Morawy, a sobie gwarantując regencję w Czechach. Wywiózł wówczas młodego władcę do Brandenburgii. Rządy Ottona w Czechach nie były zbyt szczęśliwe dla tego kraju – wśród ludności narastała niechęć wobec regenta oskarżanego o okrucieństwo, jak również wobec cudzoziemców (głównie Niemców), którymi się otaczał. Z rządów zrezygnował na rzecz matki Wacława w 1283 w zamian za wysokie odszkodowanie. Do Pragi wrócił wówczas Wacław.

Po śmierci Rudolfa Habsburga w 1291 jako głowa ottońskiej linii brandenburskich Askańczyków uczestniczył w elekcji nowego króla niemieckiego. Wdał się przy tym w spór o skorzystanie z praw elektorskich należnych władcom Brandenburgii ze swym kuzynem, Ottonem IV ze Strzałą, który przewodził młodszej linii rodu. Otto Długi popierał wówczas Adolfa z Nassau, a Otto ze Strzałą należał do partii habsburskiej.

Żoną Ottona była Judyta (Jutta) z Hennebergu. Dzięki temu małżeństwu, po śmierci brata żony, Ottonowi przypadła część hrabstwa Hennebergu oraz Koburg. Spośród dzieci przeżył go tylko jeden syn, Herman, który został jego następcą, oraz córki:

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Otton I brandenburski
 
 
 
 
 
 
 
Albrecht II
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Adelajda
 
 
 
 
 
 
 
Otton III
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Konrad II
 
 
 
 
 
 
 
Mechtylda (Matylda) łużycka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Mieszkówna
 
 
 
 
 
 
 
Otto V Długi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Przemysł Ottokar I
 
 
 
 
 
 
 
Wacław I Przemyślida
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Konstancja węgierska
 
 
 
 
 
 
 
Bożena Przemyślidka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Filip Szwabski
 
 
 
 
 
 
 
Kunegunda Hohenstauf
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Irena Angelina
 
 
 
 
 
 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Otto von Heinemann: Otto V., Markgraf von Brandenburg. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 24. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1887, s. 668. [dostęp 2009-12-23]. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]