Konrad III Stary – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konrad III Stary
ilustracja
Książę oleśnicko-kozielski i na 1/2 Ścinawy
Okres

od 1403
do 1412

Poprzednik

Konrad II oleśnicki

Następca

Konrad IV Starszy i Konrad V Kącki

Dane biograficzne
Dynastia

Piastowie (Piastowie oleśniccy)

Data urodzenia

między 1354 a 1359

Data śmierci

20 lub 28 grudnia 1412

Ojciec

Konrad II oleśnicki

Matka

Agnieszka cieszyńska

Żona

Guta

Dzieci

Konrad IV Starszy
Konrad V Kącki
Konrad VI Dziekan
Konrad VII Biały
Konrad VIII Młody
Eufemia
Jadwiga

Konrad III Stary (ur. między 1354 a 1359, zm. 20 lub 28 grudnia 1412[1]) – książę oleśnicki w latach 1403–1412.

Syn Konrada II oleśnickiego i Agnieszki, córki Kazimierza I cieszyńskiego i Eufemii mazowieckiej.

W 1397 roku wziął udział w zjeździe książąt śląskich z Władysławem Jagiełłą w Łubnicach[2]. W 1404 roku wraz z synami Konradem IV i Konradem V potwierdził prawa i przywileje mieszczan w należącej do nich połowy Bytomia. W 1406 roku pośredniczył w sporze Władysława Jagiełły z Krzyżakami o Drezdenko[2]. W 1409 roku wraz z synem jako poseł króla czeskiego Wacława IV Luksemburskiego, pośredniczył w rozmowach pokojowych pomiędzy Polską i Zakonem Krzyżackim w Bydgoszczy[2].

Żonaty z Gutą, której pochodzenie jest nieznane. Z tego związku narodziło się siedmioro dzieci:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zob. K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, cz. III, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-28-1, s. 691 (Uzupełnienia i sprostowania).
  2. a b c Konrad III Stary (oleśnicki) - POCZET.COM [online], www.poczet.com [dostęp 2023-05-11].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]