Konrad III Stary – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konrad III Stary

Książę oleśnicko-kozielski i na 1/2 Ścinawy
Okres	od 1403 do 1412
Poprzednik	Konrad II oleśnicki
Następca	Konrad IV Starszy i Konrad V Kącki
Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie (Piastowie oleśniccy)
Data urodzenia	między 1354 a 1359
Data śmierci	20 lub 28 grudnia 1412
Ojciec	Konrad II oleśnicki
Matka	Agnieszka cieszyńska
Żona	Guta
Dzieci	Konrad IV Starszy Konrad V Kącki Konrad VI Dziekan Konrad VII Biały Konrad VIII Młody Eufemia Jadwiga

Konrad III Stary (ur. między 1354 a 1359, zm. 20 lub 28 grudnia 1412^[1]) – książę oleśnicki w latach 1403–1412.

Syn Konrada II oleśnickiego i Agnieszki, córki Kazimierza I cieszyńskiego i Eufemii mazowieckiej.

W 1397 roku wziął udział w zjeździe książąt śląskich z Władysławem Jagiełłą w Łubnicach^[2]. W 1404 roku wraz z synami Konradem IV i Konradem V potwierdził prawa i przywileje mieszczan w należącej do nich połowy Bytomia. W 1406 roku pośredniczył w sporze Władysława Jagiełły z Krzyżakami o Drezdenko^[2]. W 1409 roku wraz z synem jako poseł króla czeskiego Wacława IV Luksemburskiego, pośredniczył w rozmowach pokojowych pomiędzy Polską i Zakonem Krzyżackim w Bydgoszczy^[2].

Żonaty z Gutą, której pochodzenie jest nieznane. Z tego związku narodziło się siedmioro dzieci:

• Konrad IV Starszy
• Konrad V Kącki
• Konrad VI Dziekan
• Konrad VII Biały
• Konrad VIII Młody
• Eufemia
• Jadwiga

• Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, cz. II, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-28-1, s. 434–436.