Grupa charakterystycznie prosta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grupa charakterystycznie prosta (elementarna)grupa, której wszystkie podgrupy charakterystycznetrywialne.

Własności

[edytuj | edytuj kod]

Skończona grupa jest charakterystycznie prosta wtedy i tylko wtedy, gdy jest iloczynem prostym izomorficznych grup prostych. W szczególności skończona grupa rozwiązalna jest charakterystycznie prosta wtedy i tylko wtedy, gdy jest elementarną grupą abelową. W ogólności nie jest to prawdą dla grup nieskończonych, liczby wymierne tworzą grupę charakterystycznie prostą, która nie jest iloczynem prostym swoich grup prostych.

Każda minimalna podgrupa normalna danej grupy jest w niej charakterystycznie prosta, ponieważ podgrupa charakterystyczna podgrupy normalnej jest w niej normalna.