Killian Peier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Killian Peier

Data i miejsce urodzenia	28 marca 1995 La Sarraz
Klub	SC Vallée de Joux
Wzrost	176 cm[1]
Debiut w PŚ indywidualnie	23 listopada 2014 w Klingenthal (17. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	9 lutego 2013 w Willingen (10. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	23 listopada 2014 w Klingenthal (17. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	8 grudnia 2019 w Niżnym Tagile (2. miejsce)
Rekord życiowy	209,5 m na Letalnicy w Planicy (21 marca 2019)[2][1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Mistrzostwa świata brąz Seefeld 2019 duża
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny 3. miejsce 2018
Multimedia w Wikimedia Commons

Killian Bruno Paul Peier^[3] (ur. 28 marca 1995 w La Sarraz^[1]) – szwajcarski skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Vallée de Joux. Olimpijczyk (2022), indywidualny brązowy medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 ze skoczni dużej, medalista mistrzostw kraju.

8 października 2010 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 25. miejsce. 27 grudnia 2010 został zgłoszony do startu w Pucharze Kontynentalnym. W konkursie w Engelbergu został zdyskwalifikowany. W lutym 2011 wystartował na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2011 w Libercu. Zajął tam 12. miejsce indywidualnie i 10. w drużynie^[4]. Wystartował też na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2012 w Innsbrucku, zajmując 9. miejsce indywidualnie^[5].

27 grudnia 2012 w Engelbergu po zajęciu 28. miejsca zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Kontynentalnego. 8 lutego 2013 w Willingen zadebiutował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata. Zajął w nich 39. miejsce, uzyskując awans do konkursu głównego^[6]. Ten został jednak ostatecznie odwołany^[7]. 9 lutego Peier po raz pierwszy wystąpił w Pucharze Świata w zawodach drużynowych. Szwajcarzy zajęli w nich 10. miejsce. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Val di Fiemme. Odpadł w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego na skoczni dużej, zajmując 41. miejsce, natomiast w zawodach drużynowych zajął 10. pozycję. 8 marca w Vikersund był 9. w zawodach Pucharu Kontynentalnego^[6].

W październiku 2014 zadebiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 17. miejsce w Klingenthal. 23 listopada 2014 w swoim debiucie w zawodach indywidualnych Pucharu Świata, Peier zdobył pierwsze punkty, ponownie zajmując 17. miejsce w zawodach rozgrywanych w Klingenthal. W grudniu 2014 w Renie zajął 3. lokatę w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zajął na nich 31. miejsce na skoczni normalnej i 30. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych reprezentacja Szwajcarii z Peierem w składzie zajęła 10. pozycję^[8].

W latach 2013–15 trzykrotnie startował na mistrzostwach świata juniorów. Najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu indywidualnie (2015) i na 7. w drużynie (2014, 2015)^[9].

W sezonie 2015/2016 raz znalazł się w najlepszej trzydziestce konkursu Pucharu Świata^[10]. Regularnie zdobywał punkty Letniego Grand Prix 2016, zajmując między innymi 9. pozycję w Czajkowskim. W zimowej części sezonu 2016/2017 w Pucharze Świata nie punktował. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 18. miejsce na skoczni normalnej, 40. na dużej oraz 10. w drużynie^[11].

W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata czterokrotnie zdobywał punkty, najwyżej klasyfikowanym będąc na 27. miejscu. W grudniu 2017 zajął 3. pozycję w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Indywidualnie odpadł w kwalifikacjach, zajmując 41. miejsce, a konkurs drużynowy zakończył na 6. pozycji^[12].

W ramach Letniego Grand Prix 2018 dwukrotnie stawał na podium, w lipcu zajmując 3. miejsce w zawodach w Hinterzarten, a we wrześniu 2. w Hinzenbach. W trzech innych konkursach również zajął miejsca w pierwszej dziesiątce. Trzykrotnie zwyciężył też, a raz był drugi w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018^[13]. Cały cykl zakończył na 3. pozycji^[14].

W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Sześć razy konkursy cyklu kończył w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 7. miejscu, w konkursie w Innsbrucku rozgrywanym w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni^[13]. Sezon zakończył na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej z 399 punktami^[15]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej w Innsbrucku; prowadził w nim po pierwszej serii. Na skoczni normalnej zajął 10., a w konkursie drużynowym 7. pozycję^[13].

W Letnim Grand Prix 2019 najwyżej sklasyfikowany był w zawodach w Zakopanem, na 5. miejscu. W Pucharze Świata 2019/2020 najlepsze wyniki osiągał na początku sezonu. 8 grudnia 2019 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium zawodów Pucharu Świata; konkurs w Niżnym Tagile ukończył na 2. pozycji. Była to jedyna w sezonie lokata Peiera w pierwszej dziesiątce zawodów indywidualnych cyklu. W kolejnych tygodniach najwyżej klasyfikowany był 22 grudnia 2019 w Engelbergu oraz 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni, na 11. lokacie. W zawodach rozgrywanych w lutym i marcu najwyżej znalazł się na 23. miejscu^[16]. Sezon zakończył na 25. pozycji w klasyfikacji generalnej z 237 punktami^[15].

W ramach Letniego Grand Prix 2020 zajął 12. i 5. miejsce w zawodach w Wiśle^[17]. 24 października 2020 upadł podczas pierwszej serii zawodów indywidualnych mistrzostw Szwajcarii, w wyniku czego zerwał więzadło krzyżowe przednie w prawym kolanie^[18].

Do treningów na skoczni po kontuzji powrócił w sierpniu 2021^[19]. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. W listopadowych zawodach cyklu najwyżej klasyfikowany był na 6. pozycji (w Niżnym Tagile i Ruce), w grudniowych – na 4. miejscu (zajętym dwukrotnie w Engelbergu), a w styczniowych – na 7. lokacie (w Zakopanem). Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 37. na skoczni normalnej i 27. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 8. miejsce. W zawodach Pucharu Świata rozgrywanych po igrzyskach najwyżej klasyfikowany był na 21. pozycji. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 zajął 31. miejsce indywidualnie^[20]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 16. miejscu w klasyfikacji generalnej z 451 punktami^[15].

Z powodu zapalenia ścięgna rzepki nie brał udziału w zawodach latem 2022 oraz w pierwszych weekendach sezonu zimowego 2022/2023^[21]. Po powrocie do startów w grudniu 2022 osiągał gorsze wyniki sportowe niż w poprzednich sezonach – w Pucharze Świata 2022/2023 punkty zdobył czterokrotnie, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 28. miejscu, a w najlepszym starcie w Pucharze Kontynentalnym zajął 8. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, na których indywidualnie był 33. na skoczni normalnej i 47. na dużej, zaś w drużynie męskiej zajął 6. miejsce^[22].

Na Igrzyskach Europejskich 2023 zajął 20. miejsce w obu konkursach indywidualnych oraz 6. w drużynie mieszanej. W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej klasyfikowany był na 11. pozycji, którą zajął 1 października w Hinzenbach. W sezonie zimowym 2023/2024 regularnie występował w Pucharze Świata. Punkty zdobył 11 razy, a najwyżej klasyfikowany był na 18. lokacie, którą zajął 16 grudnia 2023 w Engelbergu^[23].

Zdobywał medale mistrzostw Szwajcarii. Indywidualnie był trzeci w 2014^[24], drugi w 2015^[25], a w 2016, 2017, 2018 i 2019 zwyciężał^{[26][27][28][29]}. W zawodach drużynowych, reprezentując zespół Ski Romand, zdobył srebro w 2010^[30] oraz brąz w 2015, 2016, 2018 i 2019^{[25][26][31][32]}.

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

37. miejsce (K-95), 27. miejsce (K-125)

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

8. miejsce[a]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
37.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	–	114,6 pkt	160,4 pkt	Ryōyū Kobayashi
27.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	130,0 m	129,0 m	245,5 pkt	50,6 pkt	Marius Lindvik
8.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[a]	118,5 m	124,0 m	791,5 pkt (193,8 pkt)	151,2 pkt	Austria

2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	nie zakwalifikował się (K-120)
2015 Falun	–	31. miejsce (K-90), 30. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	18. miejsce (K-90), 40. miejsce (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	brązowy medal (K-120), 10. miejsce (K-99)
2023 Planica	–	33. miejsce (K-95), 47. miejsce (K-125)

2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	10. miejsce (K-120)[b]
2015 Falun	–	10. miejsce (K-120)[c]
2017 Lahti	–	10. miejsce (K-116)[d]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	7. miejsce (K-120)[e]
2023 Planica	–	6. miejsce (K-125)[f]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	103,5 m		93,9 pkt	Nie zakwalifikował się.
10.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.[b]	110,0 m	–	469,1 pkt (107,4 pkt)	666,8 pkt	Austria
31.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	87,5 m	–	101,5 pkt	151,2 pkt	Rune Velta
30.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	117,0 m	108,5 m	172,4 pkt	96,3 pkt	Severin Freund
10.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[c]	110,5 m	–	314,2 pkt (74,6 pkt)	558,4 pkt	Norwegia
18.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	93,0 m	93,0 m	240,6 pkt	30,2 pkt	Stefan Kraft
40.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	106,5 m	–	92,4 pkt	186,9 pkt	Stefan Kraft
10.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[d]	114,0 m	–	453,0 pkt (114,0 pkt)	651,2 pkt	Polska
3.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	131,0 m	129,5 m	266,1 pkt	13,3 pkt	Markus Eisenbichler
7.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[e]	127,0 m	128,5 m	837,0 pkt (260,7 pkt)	150,5 pkt	Niemcy
10.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	98,5 m	98,0 m	207,4 pkt	10,9 pkt	Dawid Kubacki
33.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	93,5 m	–	114,2 pkt	147,6 pkt	Piotr Żyła
47.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	115,0 m	–	92,1 pkt	195,4 pkt	Timi Zajc
6.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[f]	122,0 m	118,0 m	1012,2 pkt (238,1 pkt)	166,7 pkt	Słowenia

2018 Oberstdorf	–	nie zakwalifikował się[33]
2022 Vikersund	–	31. miejsce

2018 Oberstdorf

–

6. miejsce[g]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	151,0 m	—			113,4 pkt	Nie zakwalifikował się.
6.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[g]	175,5 m		176,5 m		1350,6 pkt (306,8 pkt)	311,6 pkt	Norwegia
31.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	180,0 m	–	–	–	145,6 pkt	708,6 pkt	Marius Lindvik

2013 Liberec	–	15. miejsce
2014 Val di Fiemme/Predazzo	–	22. miejsce
2015 Ałmaty	–	6. miejsce

2013 Liberec	–	11. miejsce[h]
2014 Val di Fiemme/Predazzo	–	7. miejsce[i]
2015 Ałmaty	–	7. miejsce[j]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS 100	ind.	98,0 m	90,0 m	236,0 pkt	47,5 pkt	Jaka Hvala
11.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS 100	druż.[h]	97,0 m	–	416,0 pkt (125,5 pkt)	670,5 pkt	Słowenia
22.	31 stycznia	2014	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	86,5 m	93,5 m	202,9 pkt	28,6 pkt	Jakub Wolny
7.	1 lutego	2014	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż.[i]	94,0 m	96,0 m	944,6 pkt (246,2 pkt)	82,4 pkt	Polska
6.	5 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	98,5 m	257,2 pkt	12,7 pkt	Johann André Forfang
7.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[j]	89,5 m	97,5 m	800,7 pkt (204,0 pkt)	92,6 pkt	Norwegia

2012 Innsbruck/Seefeld

–

9. miejsce

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
9.	14 stycznia	2012	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-68	HS-75	indywid.	71,5 m	70,5 m	236,9 pkt	49,2 pkt	Anže Lanišek

2023 Kraków/Zakopane[k]

–

20. miejsce (K-95), 20. miejsce (K-125)

2023 Kraków/Zakopane[k]

–

6. miejsce (drużyna mieszana)[l]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
20.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	97,0 m	94,5 m	223,8 pkt	46,5 pkt	Daniel Tschofenig
6.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.[l]	93,5 m	96,5 m	765,7 pkt (207,1 pkt)	173,6 pkt	Austria
20.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	122,5 m	131,0 m	233,1 pkt	46,0 pkt	Dawid Kubacki

2011 Liberec

–

12. miejsce

2011 Liberec

–

10. miejsce[m]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
12.	15 lutego	2011	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	91,0 m	230,5 pkt	64,0 pkt	Jarkko Määttä
10.	17 lutego	2011	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[m]	90,0 m	–	379,5 pkt (112,5 pkt)	534,0 pkt	Polska

Sezon	Miejsce[15]
2014/2015	66.
2015/2016	74.
2017/2018	54.
2018/2019	17.
2019/2020	25.
2021/2022	16.
2022/2023	74.
2023/2024	41.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	8 grudnia	2019	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	138,0 m	137,0 m	254,6 pkt	2.	23,0 pkt	Stefan Kraft

stan na 15 grudnia 2024

Źródło[34][35]
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2014/2015
																															punkty
17	-	-	q	30	-	-	34	45	-	q	q	-	-	-	-	q	50	-	-	-	-	-	-	q	54	48	q	50	-	-	15
Sezon 2015/2016
																													punkty
31	29	q	36	31	33	35	q	39	dq	-	q	-	44	q	-	-	-	-	-	-	-	46	q	q	-	-	-	-	2
Sezon 2016/2017
																										punkty
48	q	q	q	49	48	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	32	49	q	37	40	q	q	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
33	32	34	46	q	28	q	43	q	28	28	q	27	39	49	40	47	-	-	-	-	-	13
Sezon 2018/2019
																												punkty
17	41	28	16	12	21	31	19	23	7	8	9	11	13	14	27	27	32	q	8	8	11	20	10	14	32	q	26	399
Sezon 2019/2020
																											punkty
20	48	16	2	24	15	11	33	11	19	21	21	50	-	-	31	49	44	45	-	-	29	24	23	23	30	29	237
Sezon 2021/2022
																												punkty
16	6	6	11	9	12	13	4	4	14	12	26	28	14	7	-	-	13	23	21	21	30	36	22	q	36	q	30	451
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	-	-	q	q	42	45	-	-	-	-	-	q	45	30	q	q	q	q	30	28	-	33	40	40	-	-	-	30	q	-	6
Sezon 2023/2024
																																punkty
q	37	25	23	26	26	18	20	39	q	q	38	36	26	40	22	27	45	29	31	q	39	47	36	32	34	20	44	q	-	q	-	79
Sezon 2024/2025
																													punkty
37	46	q	36	39	20	16	32																						26
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

stan na 13 grudnia 2024

Źródło[34][35]
Sezon 2012/2013
			-	-	-	10	-	-	-
Sezon 2014/2015
					7	-	-	-	-
Sezon 2015/2016
				7	8	-	9	-	-
Sezon 2016/2017
				8	-	-	8	8	10
Sezon 2017/2018
		7	7	8	7	7	7	-	-
Sezon 2018/2019
			5	7	6	7	8	8	7
Sezon 2019/2020
					7	7	8	7	7
Sezon 2021/2022
			8	-	-	-	-	-	8
Sezon 2022/2023
			-	-	-	8	-	6	6
Sezon 2023/2024
				10	7	8	-	9	-
Sezon 2024/2025
			-	4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[15]
2018/2019	37.
2021/2022	44.

Sezon	Miejsce[15]
2015/2016	65.
2017/2018	32.
2018/2019	10.
2019/2020	22.
2021/2022	13.
2023/2024	52.

Sezon	Miejsce[15]
2017	36.
2018	61.
2019	21.
2020	22.
2022	28.
2023	58.
2024	40.

Sezon	Miejsce[35]
2018	45.
2019	10.
2020	45.

Sezon	Miejsce[35]
2019	29.
2022	32.
2023	38.
2024	53.

Sezon	Miejsce[36]
2014	63.
2016	29.
2017	46.
2018	6.
2019	13.
2020	6.
2023	18.
2024	13.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	28 lipca	2018	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-95	HS-108	104,0 m	100,5 m	255,8 pkt	3.	15,3 pkt	Kamil Stoch
2.	30 września	2018	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	91,0 m	86,5 m	237,7 pkt	2.	8,0 pkt	Daniel Huber

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[34][35]
2013
											punkty
-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	0
2014
									punkty
-	q	-	-	-	-	-	-	17	14
2015
											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	0
2016
										punkty
18	q	22	21	30	25	16	9	-	q	83
2017
									punkty
27	37	49	29	34	47	17	16	38	35
2018
									punkty
5	3	11	14	8	6	-	-	2	299
2019
								punkty
24	18	12	5	15	20	11	23	146
2020
		punkty
12	5	67
2023
									punkty
14	13	16	33	-	-	13	11	22	106
2024
									punkty
5	9	10	13	-	-	15	11	34	160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[34][35]
2016
									8
2017
									8
2018
								7	-
2019
							9	-	7
2023
									7
2024
									10
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Sezon	Miejsce[14]
2012/2013	69.
2014/2015	34.
2015/2016	78.
2016/2017	50.
2017/2018	42.
2022/2023	51.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	12 grudnia	2014	Rena	Renabakkene	K-99	HS-111	108,5 m	105,5 m	262,9 pkt	3.	7,0 pkt	Stephan Leyhe
2.	27 grudnia	2017	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	131,0 m	129,5 m	248,6 pkt	3.	10,5 pkt	Jonathan Learoyd

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[34][35]
Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	-	-	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2011/2012
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	61	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2012/2013