French
DeutschKompanie zmechanizowane – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kompania zmechanizowana (kz) – pododdział wojsk lądowych; jest podstawowym pododdziałem batalionu zmechanizowanego; na jej bazie tworzy się ogólnowojskowe elementy ugrupowania batalionu: pierwszy rzut lub odwód ogólnowojskowy; grupę rajdową, pododdział obejścia, grupę szturmową itp.; moze stanowić też wzmocnienie batalionu czołgów.
Struktura organizacyjna kompanii zmechanizowanej SZ RP
[edytuj | edytuj kod]
Struktura i wyposażenie w 2017
[edytuj | edytuj kod]- dowódca kompanii
- zastępca dowódcy kompanii
- szef kompanii
- technik kompanii
- trzy plutony zmechanizowane[2]
- trzy drużyny zmechanizowane
- załoga bwp
- sekcja ogniowa
- drużyna wsparcia
- trzy drużyny zmechanizowane
- drużyna zabezpieczenia
- grupa ewakuacyjna
| Wyszczególnienie | pluton | drużyna zab. | grupa ewak. | kompania |
|---|---|---|---|---|
| żołnierze | 34 | 6 | 4 | 120 |
| wozy bojowe | 4 | 12 + 2 | ||
| Samochody c-t | 2 | 2 | ||
| Samochód o-t | 1 | 1 | ||
| wóz pomocy technicznej | 1 | 1 | ||
| moździerze | 1 | 3 | ||
| karabiny maszynowe | 3 | 9 | ||
| granatniki przeciwpancerne | 3 | 9 | ||
| karabinki granatniki | 1 | 3 | ||
| karabinki | 19 | 3 | 1 | 65 |
| subkarabinki | 11 | 3 | 2 | 42 |
| radiostacje RRC-9210 | 1 | 5 | ||
| radiostacje R-3501 | 5 | 2 | 1 | 18 |
Struktura i wyposażenie w 1999
[edytuj | edytuj kod]- dowódca kompanii[4][a]
- sekcja dowodzenia[b]
- trzy plutony zmechanizowane
- dowódca plutonu
- pomocnik dowódcy plutonu
- trzy drużyny zmechanizowane[c]
| Wyszczególnienie | pluton | drużyna | kompania | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| żołnierze | 30 | 9[d] | 99 | |
| wóz dowodzenia | 1 | BWP–1D | ||
| bojowy wóz piechoty | 3 | 1 | 9 | BWP–1 |
| samochód c-t | 2 | Star 266 | ||
| karabin maszynowy | 2 +1 | 1 | 6 + 3 | 7,62 mm km PK |
| ręczny granatnik ppanc | 3 | 1 | 9 | rgppanc 7 |
| karabinek-granatnik | 3 | 1 | 9 | 40 mm Pallad |
| karabinek | 12 | 4 | 40 | kbk AK lub Beryl |
| pistolet maszynowy | 9 | 3 | 29 | Rak lub Glauberyt |
| karabin wyborowy | 1 | 3 | 7,62 mm kbw SWD | |
| pistolet wojskowy | 2 | 9 | P-83 lub P-94 | |
| pistolet sygnałowy | 1 | 4 | 26 mm PS | |
| radiostacja kompanijna | 1 | 4 | R-3501 lub TRC-9100 | |
| radiostacja przenośna | 1 | R-107 lub T2/01 lub TRC-9200 |
Struktura i wyposażenie w 1986
[edytuj | edytuj kod]
kompania zmechanizowana na bwp BMP-1 (110)[a]
- dowództwo kompanii
- dowódca kompanii
- technik kompanii
- szef kompanii
- sanitariusz
- kierowca samochodu CT
- radiotelegrafista
- załoga bwp dowódcy kompanii (2)
- trzy plutony zmechanizowane (33)[e]
- dowódca plutonu
- pomocnik dowódcy plutonu
- strzelec wyborowy
- trzy drużyny zmechanizowane (10)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Podana jest tu ćwiczebna struktura organizacyjna kompanii zmechanizowanej. Poszczególne kompanie SZ RP mogą nieco różnić się zarówno strukturą jak i wyposażeniem.
- ↑ W skład sekcji dowodzenia w 1999 wchodzili: dowódca kompanii, szef kompanii, technik kompanii, dwaj kierowcy samochodów c-t, mechanik kierowca bwp, działonowy-operator, strzelec sanitariusz i strzelec radiotelegrafista[5].
- ↑ W skład drużyny zmechanizowanej w 1999 wchodzili: dowódca drużyny, mechanik kierowca bwp, działonowy-operator, celowniczy rgppanc, pomocnik celowniczego rgppanc, celowniczy km, pomocnik celowniczego km, strzelec kbkg i strzelec[5].
- ↑ 3 drużyna zmechanizowana w 1999 liczyła 10 żołnierzy. W stosunku do 1 i 2 drz była powiększona o strzelca wyborowego[7].
- ↑ Razem w plutonie zmechanizowanym w 1986: 3 bwp, 2 karabiny maszynowe PK, 1 karabin maszynowy PKS, 3 rgppanc.-7, 1 karabin wyborowy SWD, 3 karabinki z granatnikiem nasadkowym, 12 karabinków AK, 9 pistoletów maszynowych PM-63, 2 pistolety P-64.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 22.
- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 24.
- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 23.
- ↑ Korzeniowski, Smykla i Szalc 1999 ↓, s. 12.
- ↑ a b Korzeniowski, Smykla i Szalc 1999 ↓, s. 11.
- ↑ Korzeniowski, Smykla i Szalc 1999 ↓, s. 13.
- ↑ Korzeniowski, Smykla i Szalc 1999 ↓, s. 14.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Grobelny, Robert Tomasik: Ćwiczebne struktury organizacyjne Wojsk Lądowych. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. Instytut Dowodzenia, 2017.
- Waldemar Korzeniowski, Janusz Smykla, Jerzy Szalc: Struktury organizacyjne (ćwiczebne) oddziałów i pododdziałów oraz dane taktyczno-techniczne sprzętu. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Wojsk Zmechanizowanych. Katedra Taktyki Ogólnej, 1999.