Marchese Championship Racer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marchese Championship Racer – samochód wyścigowy konstrukcji Marchese, który uczestniczył w wyścigach Indianapolis 500 w latach 1938–1951.

W 1938 roku bracia Carl i Tudy Marchese zbudowali model Championship Racer, pierwszy model własnej konstrukcji na Indianapolis 500. Był on napędzany silnikiem Miller. W celu uzyskania korzyści aerodynamicznych przy wysokich prędkościach bracia umieścili dwie chłodnice w sekcjach bocznych. Kierowca tego pojazdu, Harry McQuinn, zakwalifikował się do wyścigu jako 25, a ukończył go na siódmym miejscu.

W 1940 poczyniono szereg zmian w samochodzie. wliczając w to zastosowanie sprężarki. Kierowcy Tony Willman i Harry McQuinn nie zdołali się jednak zakwalifikować do wyścigu. W następnym roku Paul Russo zakwalifikował się na osiemnastej pozycji, a ukończył wyścig jako dziewiąty. Następnie przerwano rozgrywanie Indianapolis 500 ze względu na II wojnę światową.

Pierwszy wyścig po wojnie odbył się w 1946 roku. Samochód zachował silnik Miller, ale jego nos był zmodyfikowany. Jego kierowca Tony Bettenhausen zakwalifikował się do wyścigu, ale nie wystartował w nim, jako że pojazd został wycofany.

W 1947 roku bracia Marchese zamówili jednostkę Offenhauser, którym zastąpili silnik Miller na Indianapolis 500 1948. Usunięto również chłodnice z sekcji bocznych. Kierowca Myron Fohr nie zakwalifikował się jednak do wyścigu. W serii AAA Championship Car samochód wygrał wyścigi w Springfield i Milwaukee, dzięki czemu bracia Marchese wygrali klasyfikację właścicieli, a Fohr zajął drugie miejsce w klasyfikacji kierowców.

W 1949 roku Fohr zajął czwarte miejsce w Indianapolis 500, a w mistrzostwach AAA ponownie zdobył tytuł wicemistrzowski.

W Indianapolis 500 1950 samochód uzyskał sponsoring firmy Bardahl. Myron Fohr zakwalifikował się na szesnastej pozycji, natomiast ukończył rywalizację na jedenastej. Rok później Fohra zastąpił Chuck Stevenson. Podczas wyścigu, na 93 okrążeniu, jego samochód zapalił się. Samochód został naprawiony, ale w następnym wyścigu – 100 mil Syrakuz – Stevenson uczestniczył w poważnej kolizji. Samochód nie został odbudowany.

Krótko po 100 mil Syrakuz samochód został zakupiony przez Davida Uihleina, a później został odbudowany do specyfikacji 1951 z pomocą Bustera Warke'a, Freda Nickelsa i Joe Silnesa.

W latach 1950–1960 wyścig Indianapolis 500 był eliminacją Mistrzostw Świata Formuły 1.

Sezon	Zespół	Silnik	Kierowcy	Wyniki w poszczególnych eliminacjach								Wyniki kierowców		Wyniki konstruktora
1950												Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
	Bardahl/Carl Marchese	Offenhauser	Myron Fohr	-	-	11	-	-	-	-		0	42	–	–
1951												Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
	Bardahl/Carl Marchese	Offenhauser	Chuck Stevenson	-	NU	-	-	-	-	-	-	0	NS	–	–

• Daniel Vaughan: 1938 Marchese Championship Racer. [w:] conceptcarz.com [on-line]. grudzień 2007. [dostęp 2015-01-19]. (ang.).