Mark Kirchner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mark Kirchner

Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1970 Neuhaus am Rennweg
Klub	WSV Scheibe-Alsbach
Wzrost	178 cm
Debiut w PŚ	14.12 1989, Obertilliach (9. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	14.12 1989, Obertilliach (9. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze podium w PŚ	3.02 1990, Walchsee (3. miejsce - sprint)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie złoto Albertville 1992 sprint złoto Albertville 1992 sztafeta złoto Lillehammer 1994 sztafeta srebro Albertville 1992 b.indywidualny Mistrzostwa świata złoto Oslo 1990 sprint złoto Oslo 1990 b.drużynowy złoto Lahti 1991 b.indywidualny złoto Lahti 1991 sprint złoto Lahti 1991 sztafeta złoto Borowec 1993 sprint złoto Anterselva 1995 sztafeta srebro Osrblie 1997 b.drużynowy brąz Lahti 1990 sztafeta brąz Borowec 1993 sztafeta Mistrzostwa świata juniorów złoto Chamonix 1988 b.indywidualny złoto Chamonix 1988 sztafeta złoto Voss 1989 drużynowo brąz Voss 1989 sztafeta Mistrzostwa Europy złoto Mińsk 1998 sztafeta Puchar Świata 2. miejsce 1990/1991 2. miejsce 1992/1993 Puchar Świata (b.indywidualny) Mała Kryształowa Kula 1990/1991 3. miejsce 1991/1992 3. miejsce 1996/1997 Puchar Świata (sprint) 2. miejsce 1992/1993

Mark Kirchner (ur. 4 kwietnia 1970 w Neuhaus am Rennweg) – niemiecki biathlonista i biegacz narciarski reprezentujący też NRD, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Pierwsze sukcesy osiągnął w 1988 roku, zdobywając złote medale w sztafecie i biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata juniorów w Chamonix. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Voss zwyciężył w biegu drużynowym, a w sztafecie był trzeci. W Pucharze Świata zadebiutował 14 grudnia 1989 roku w Obertilliach, zajmując dziewiąte miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 3 lutego 1990 roku w Walchsee, zajmując 3. miejsce w sprincie. Wyprzedzili go jedynie Jurij Kaszkarow z ZSRR oraz kolejny reprezentant NRD - Frank Luck. W kolejnych startach jeszcze 16 razy stawał na podium, odnosząc przy tym jedenaście zwycięstw. Pięciokrotnie triumfował w sprincie: 10 marca 1990 roku w Oslo, 19 lutego 1991 roku w Lahti, 12 lutego 1992 roku w Albertville, 19 grudnia 1992 roku w Pokljuce i 13 lutego 1993 roku w Borowcu, a sześć razy był najlepszy w biegu indywidualnym: 31 stycznia 1991 roku w Oberhofie, 24 lutego 1991 roku w Lahti, 7 marca 1991 roku w Oslo, 11 marca 1993 roku w Östersund i 6 marca 1997 roku w Nagano. Zwycięstwo w Nagano był jednocześnie jego ostatnim pucharowym podium. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1990/1991 i 1992/1993, kiedy zajmował drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W pierwszym przypadku lepszy był Siergiej Czepikow z ZSRR, a w drugim Mikael Löfgren ze Szwecji.

W 1990 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti, zdobywając trzy medale. Wspólnie z Raikiem Dittrichem, Birkiem Andersem i Frankiem Luckiem zwyciężył w biegu drużynowym. Najlepszy był też w sprincie, wyprzedzając Eirika Kvalfossa z Norwegii i Siergieja Czepikowa. Ponadto był trzeci w sztafecie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Lahti triumfował w trzech z czterech konkurencji. Wygrał bieg indywidualny i sprint, a razem z Ricco Großem, Frankiem Luckiem i Fritzem Fischerem był też najlepszy w sztafecie.

Kolejne trzy medale zdobył na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Najpierw zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym, rozdzielając Jewgienija Ried´kina z WNP i Mikaela Löfgrena. Następnie wygrał sprint, wyprzedzając Ricco Großa i Harriego Elorantę z Finlandii. Na zakończenie sztafeta Niemiec w składzie: Ricco Groß, Jens Steinigen, Mark Kirchner i Fritz Fischer zdobyła złoty medal. Zwycięstwo w sprincie odniósł również na mistrzostwach świata w Borowcu w 1993 roku, plasując się przed Norwegiem Jonem Åge Tyldumem i Siergiejem Czepikowem. Na tych samych mistrzostwach wraz z kolegami z reprezentacji był też trzeci w sztafecie.

Podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku był siódmy w biegu indywidualnym i dwunasty w sprincie. Za to sztafeta Niemiec z Kirchnerem w składzie obroniła tytuł mistrzów olimpijskich wywalczony dwa lata wcześniej. Złoty medal w tej konkurencji zdobył jeszcze podczas mistrzostw świata w Anterselvie w 1995 roku, jednak w startach indywidualnych plasował się poza czołową dziesiątką. Brał też udział w mistrzostwach świata w Osrblie w 1997 roku, zajmując drugie miejsce w biegu drużynowym. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw Europy w Mińsku w 1998 roku, gdzie zwyciężył w sztafecie.

W sezonie 1998/1999 startował w biegach narciarskich, jednak bez sukcesów. Wziął między innymi udział w mistrzostwach świata w Ramsau w 1999 roku, gdzie zajął 48. miejsce w biegu na 30 km stylem dowolnym, a sztafecie był czwarty. Nigdy nie zdobył punktów Pucharu Świata w biegach narciarskich. W 1999 zakończył karierę.

Kirchner był chorążym reprezentacji Niemiec na ZIO 1994.

Po zakończeniu kariery został trenerem. Od 2007 roku był asystentem głównego trenera reprezentacji Niemiec, Franka Ullricha. W 2018 roku objął stanowisko głównego trenera^[1].

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	3 lutego	1990	Walchsee	Sprint na 10 km	3.	0+0	26:59,1	+1,6	Jurij Kaszkarow
2.	10 marca	1990	Oslo	Sprint na 10 km	1.	0+0	25:48,9	–	–
3.	26 stycznia	1991	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	2+0	27:45,1	+42,4	Siergiej Czepikow
4.	31 stycznia	1991	Oberhof	Bieg indywidualny na 20 km	1.	1+0+1+1	56:39,2	–	–
5.	19 lutego	1991	Lahti	Sprint na 10 km	1.	0+0	30:48,1	–	–
6.	24 lutego	1991	Lahti	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+1+0+1	1:03:05,7	–	–
7.	7 marca	1991	Oslo	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+1+1+0	57:02,9	–	–
8.	16 marca	1991	Canmore	Sprint na 10 km	3.	0+2	26:16,1	+28,0	Eirik Kvalfoss
9.	19 grudnia	1991	Hochfilzen	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+2	1:03:02,4	+1:18,4	Jens Steinigen
10.	12 lutego	1992	Albertville	Sprint na 10 km	1.	0+0	26:02,3	–	–
11.	20 lutego	1992	Albertville	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+1+1+1	57:34,4	+6,4	Jewgienij Ried´kin
12.	10 marca	1992	Fagernes	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1+0+0+0	1:01:52,0	–	–
13.	17 grudnia	1992	Pokljuka	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+1+0+0	55:15,5	+52,1	Patrice Bailly-Salins
14.	19 grudnia	1992	Pokljuka	Sprint na 10 km	1.	0+0	26:32,6	–	–
15.	13 lutego	1993	Borowec	Sprint na 10 km	1.	0+0	27:30,5	–	–
16.	11 marca	1993	Östersund	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+3+0+0	59:42,1	–	–
17.	6 marca	1997	Nagano	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	58:21,6	–	–

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
48.	19 lutego	1999	Ramsau	30 km stylem dowolnym	1:15:26,2	+8:46,6	Mika Myllylä
4.	26 lutego	1999	Ramsau	Sztafeta 4x10 km[2]	1:35:07,5	+1:46,4	Austria

• sezon 1998/1999: -

Kirchner nigdy nie stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ.

Zobacz multimedia związane z tematem: Mark Kirchner

• Mark Kirchner (biathlon). skisport365.com. [dostęp 2019-08-24]. (ang.).
• Mark Kirchner (biegi). skisport365.com. [dostęp 2019-08-24]. (ang.).
• Profil na stronie IBU. data.biathlonworld.com. [dostęp 2019-06-21]. (ang.).
• Mark Kirchner Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.).