Mencheperre – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mencheperre
ilustracja
król Górnego i Dolnego Egiptu
Okres

od 1045 p.n.e.
do 992 p.n.e.

Dane biograficzne
Ojciec

Pinodżem I

Matka

Henuttaui II

Małżeństwo

Isetemchabit III

Mencheperre - Boski Ojciec Pierwszy Prorok Amona Mencheperre - wielki kapłan Amona oraz król Górnego i Dolnego Egiptu.

Władzę sprawował w latach 1045-992 p.n.e. Syn wielkiego kapłana Pinodżema I i Duathathor Henuttaui II, córki Ramzesa XI, brat Psusennesa I, panującego w Tanis. Małżonką jego została bratanica, Isetemchabit III, córka Psusennesa I. W końcowych latach swego pontyfikatu w Tebach, przyjął tytuły królewskie, panując jako król Górnego i Dolnego Egiptu. W rzeczywistości władza jego rozciągała się tylko na obszary Górnego Egiptu.

Po śmierci Masaharty w Tebach wybuchły niepokoje, wzniecone przez przeciwników władców tanickich oraz sukcesorów rodu Herhora. Aby położyć im kres Pinodżem I powierzył władzę kapłańską swemu synowi Dżedchonsuiufanchowi, który jednak w ciągu niespełna dwóch lat rządów nie zdołał opanować sytuacji. Wobec takiego stanu rzeczy, po śmierci Dżedchonsuiufancha, Pinodżem I powierzył władzę kapłańską następnemu synowi - Mencheperre. Temu wkrótce udało się opanować sytuacje, uśmierzając bunty i gasząc ogniska wojny domowej. Swych przeciwników zesłał do oaz na Pustyni Zachodniej, po czym zgodnie z werdyktem wyroczni Amona ogłosił amnestię. Był to początek ustępstw ze strony władzy królewskiej na rzecz rodów tebańskich arcykapłanów, protestujących przeciw odbieraniu im przywilejów przez władców wywodzących się z rodu Herhora, a więc mających libijski rodowód.

W czasie jego rządów władzę równocześnie sprawowali:

Tytulatura

[edytuj | edytuj kod]
Królewski Protokół
prenomen lub imię tronowe:
M23
X1
L2
X1
R8U36D1 Z1
N35
M17Y5
N35
trl.: Hem-neczer-tepi-en-Amon-Mencheperre
tłum.: Boski-ojciec-Pierwszy-Prorok-Amona
nomen lub imię rodowe:
G39N5
N5
Y5
L1
trl.: Men-cheper-Re
tłum.: Oby-wieczne-były-przejawy-Re

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nicolas Grimal, Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518.
  • Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.