Tachos (Teos) (362-360 p.n.e.) – drugi faraon XXX dynastii, syn Nektanebo I i Udjashu[1].
Głównym źródłem wiedzy nt. jego życia jest relacja Diodora Sycylijskiego[2]. W ostatnich latach panowania ojca wyniesiony do godności koregenta[2]. Od początku swego panowania, jeszcze za życia ojca, prowadził aktywną politykę zagraniczną. Umacniał stosunki z Grecją (głównie z Atenami i Spartą)[2]. Podniecał nastroje antyperskie w Syrii, dążąc do przejęcia kontroli nad tym terytorium[2]. W kraju prowadził bezwzględną politykę finansową zwiększając podatki i konfiskując dobra świątynne, co wywołało niezadowolenie kapłanów i ludu[1][2]. Jego głównym doradcą wojskowym był ateński strateg Chabrias[2].
W obliczu rozpadu państwa perskiego po powstaniu satrapów zachodnich prowincji zdecydował się na wyprawę wojenną do Palestyny i Syrii, pragnąc zdobyć te ziemie dla Egiptu. Wspierały go oddziały najemników greckich pod dowództwem Agesilaosa ze Sparty i flota złożona z 200 trier dowodzona przez Chabriasa[2]. Wyprawa, która wyruszyła wiosną 360 p.n.e., nie natrafiła na większy opór, co pozwoliło zrealizować cele przedsięwzięcia[2]. Egipcjanie zajęli kluczowe punkty w Fenicji oraz Palestynie[2].
Zdobycze wyprawy zostały jednak zaprzepaszczone w wyniku przewrotu pałacowego pod wodzą syna królewskiego Czahapimu, sprawującego pod nieobecność faraona urząd namiestnika Egiptu[1]. Osadził on na tronie swojego syna, a wnuka Tachosa, imieniem Nektanebo II, uzyskując poparcie armii i kapłanów[1] (wg monografii Kwiatkowskiego Czahapimu był bratem, a Nektanebo bratankiem Tachosa[2])..
W tej sytuacji Tachos uciekł do Persji i otrzymał azyl na dworze perskiego władcy Artakserksesa II[1]. Według niektórych źródeł miał umrzeć w trakcie zbrojnej wyprawy do Egiptu, według innych zaś został wydany przez Persów faraonowi Nektanebo[2].
Poza wymienionymi znane jest kilka innych wariantów zapisu imion Tachosa[5][6]
- ↑ a b c d e Peter A.P.A. Clayton Peter A.P.A., Chronicle of the Pharaohs, (reprint 2001), Thames&Hudson, 1994, s. 203, ISBN 0-500-05074-0 .
- ↑ a b c d e f g h i j k l m BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów. Życie. Legenda. Odkrycia, wyd. 2, Iskry, 2021, s. 884-888, ISBN 978-83-244-1042-2 .
- ↑ a b c d e Ronald J.R.J. Leprohon Ronald J.R.J., Denise M.D.M. Doxey Denise M.D.M., The great name: ancient Egyptian royal titulary, Atlanta: Society of Biblical Literatures, 2013 (Writings from the ancient world), s. 172, ISBN 978-1-58983-767-6 [dostęp 2023-05-25] .
- ↑ a b Egipt Starożytny - XXX Dynastia [online], www.narmer.pl [dostęp 2023-05-28] .
- ↑ Jürgen vonJ. Beckerath Jürgen vonJ., Handbuch der ägyptischen Königsnamen, München ägyptologische Studien, München: Deutscher Kunstverlag, 1984, s. 282-283, ISBN 978-3-422-00832-8 [dostęp 2023-05-27] (niem.).
- ↑ PeterP. Lundström PeterP., Djedhor Teos I in hieroglyphics [online], Pharaoh.se [dostęp 2023-05-28] (ang.).
Od okresu predynastycznego do Pierwszego Przejściowego (przed ok. 3150–2133)
Okres | |
---|
Predynastyczny (przed ok. 3150) | |
---|
Wczesnodynastyczny (ok. 3150–2686) | |
---|
Stare Państwo (ok. 2686–2181) | |
---|
1. Przejściowy (ok. 2181–2133) | VII | - Neferkare (młodszy)
- Neferkare Nebi
- Dżedkare Szemai
- Neferkare Chendu
- Merienhor Neferkamin
- Nikare
- Neferkare Tereru
- Neferkahor
|
---|
VIII | - Uadżkare Pepisonbe
- Neferkamin Anu
- Kakare Ibi
- Neferkare
- Neferkauhor Kapuibi
- Neferirkare
|
---|
IX | - Meribre Cheti I
- Neferkare Nebkaure
- Cheti II
- Setut
|
---|
X | - Merihathor
- Neferkare
- Uachare Cheti III
- Merikare
- Nebkaure Cheti IV
|
---|
|
---|
Średnie Państwo i Drugi Okres Przejściowy (ok. 2133–1567)
Nowe Państwo i Trzeci Okres Przejściowy (ok. 1567–730)
Od Epoki Późnej do panowania rzymskiego (od 730)