Mięśnie pośladkowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mięśnie pośladkowe: wielki – żółty, średni – niebieski, mały – czerwony.

Mięśnie pośladkowe – w anatomii człowieka grupa trzech mięśni tworzących pośladek, należących do grupy tylnej mięśni grzbietowych obręczy kończyny dolnej. Wliczają się tu: mięsień pośladkowy wielki, mięsień pośladkowy średni i mięsień pośladkowy mały. Rozpoczynają się na kości biodrowej (mięsień pośladkowy wielki także na bocznym brzegu kości krzyżowej i kości guzicznej, więzadle krzyżowo-guzowym i powięzi piersiowo-lędźwiowej) i kończą na kości udowej. Ich funkcje to wyprost, odwiedzenie i rotacja zewnętrzna albo wewnętrzna stawu biodrowego[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 858–863, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom II, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 157, ISBN 978-83-200-4107-1.