Mięsień bródkowo-gnykowy Mięsień bródkowo-gnykowy (łac. musculus geniohyoideus ) – w anatomii człowieka parzysty, walcowaty mięsień szyi , należący do grupy mięśni nadgnykowych . Biegnie od kolca bródkowego żuchwy do kości gnykowej. Jest najwyżej położonym wśród mięśni nadgnykowych, pokrytym od dołu przez mięsień żuchwowo-gnykowy [1]
Unaczyniony jest od tętnicy językowej (gałąź tętnicy szyjnej zewnętrznej ), a unerwiony poprzez pętlę szyjną i nerw podjęzykowy [1]
Przesuwa ku górze i przodowi kość gnykową (jak brzusiec przedni mięśnia dwubrzuścowego ), unosi także język [1]
↑ a b c Adam A. Bochenek Adam A. , Michał M. Reicher Michał M. , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie , wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 741–744, ISBN 978-83-200-4323-5 . powierzchowne środkowe głębokie mięśnie krtani
powierzchowne głębokie długie grzbietu krótkie grzbietu podpotyliczne
French
Deutsch
