Sukcesja apostolska
Data konsekracji 1189
Konsekrator nieznany
Ottaviano di Paoli (zm. 5 kwietnia 1206 ) – włoski kardynał . Był spokrewniony z królem Francji Filipem II Augustem i skoligacony z rodziną papieża Innocentego III .
Niewiele wiadomo o jego młodości. W 1178 jako subdiakon apostolski zostały wysłany przez papieża Aleksandra III do Francji celem wezwania tamtejszych biskupów na Sobór laterański III . W grudniu 1182 papież Lucjusz III mianował go kardynałem diakonem św. Sergiusza i Bakchusa . Sygnował bulle papieskie wydane między 2 stycznia 1183 a 8 listopada 1205 i uczestniczył w papieskich elekcjach w październiku i grudniu 1187 , 1191 i 1198 . Kilkakrotnie służył jako legat papieski m.in. w Anglii, gdzie koronował księcia Jana na króla Irlandii, na Sycylii, gdzie odebrał przysięgę lenną od cesarzowej Konstancji, i we Francji, gdzie próbował nakłonić króla Filipa II Augusta do pojednania ze swoją żoną Ingeborgą Duńską , którą oddalił. W 1189 został promowany do rangi kardynała-biskupa Ostia e Velletri . Kilkakrotnie sprawował urząd wikariusza Rzymu .
Lata 1130–1378 Obediencja „rzymska” Obediencja „awiniońska” Obediencja „pizańska” Lata 1415–1503 Lata od 1503
Wikariusze przed 1558 Giovanni Marsicano (1106/1107) Pietro Senex (1115, 1117–1120) Corrado Demetri (1130–1137[A] ) Gregorio Centu (1160) Juliusz (1161–1164) Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177) Walter (1167–1168) Gerardo (1184–1188) Ottaviano di Paoli (1198) Pietro Gallocia (1206) Pietro Sasso (1217) Romano Bonaventura (1236) Giacomo Pecoraria (1238) Stefano Conti (1245–1251) Riccardo Annibaldi (1252) Tommaso Fusconi di Berta (1260) Giovanni Colonna (1262) Tommaso da Lentini (1264) Aldobrandino Cavalcanti (1272) Latino Malabranca Orsini (1279) Bartolomeo di Grosseto (1288) Giovanni di Iesi (1290, 1295) Salvo di Recanati (1291) Lamberto di Veglia (1296) Alemanno di Tiro e Oristano (1299) Ranuccio di Cagliari (1301) Niccolò Alberti (1302) Giovanni di Osimo (1303) Giacomo di Sutri (1303) Guittone Farnese (1307) Isnardo Tacconi (1309) Ruggero da Casole (1313) Giovanni di Nepi (1317) Andrea di Terracina (1322, 1325) Angelo Tignosi (1324, 1325) Giovanni Pagnotta (1334, 1335) Nicola Zucci (1341) Raimondo di Rieti (1343) Ponzio di Orvieto (1348, 1349) Giovanni di Orvieto (1361) Pietro Boerio (1365) Giacomo di Muti (1369) Luca Gentili Ridolfucci (1375) Stefano Palosi (1380) Gabriele Gabrieli (1383) Lorenzo Corvini (1389) Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392) Francesco Scaccani (1394, 1399) Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407) Francesco di San Martino (1411) Giacomo Isolani (1414–1418) Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424) Nicola Lazzaro di Guinigi (1427) Daniele Gari Scotti (1431) Gasparre di Diano (1431) Stefano di Volterra (1434) Genesio di Cagli (1435) Andrea di Osimo (1437) Giosuè Mormile (1441) Onofrio Francesco (1444) Roberto Cavalcanti (1447, 1448) Berardo Eroli (1449) Francesco de Lignamine (1458, 1459) Giovanni Neroni (1461, 1462) Nicola Trevisano (1479, 1487) Leonardo di Albenga (1485) Giacomo Botta (1486, 1489) Jaime Serra i Cau (1492, 1494) Pietro Gamboa (1501) Pietro Accolti (1505) Domenico Giacobazzi (1511) Andrea Giacobazzi (1520) Paolo Capizucchi (1521) Bartolomeo Guidiccioni (1539) Pomponio Cecci (1540) Filippo Archinto (1542) Ludovico Beccadelli (1554) Pietro di Lucera (1555) Virgilio Rosario (1555) Wikariusze od 1558
↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152